My Singing-career

11

Pov: Skyler

In de verte zie ik al de paparazzi klaarstaan. Een warme kleffe hand pakt die van mij vast.

Het liefst zou ik hard willen wegrennen. Zo ver terug willen rennen dat het alleen bij youtube covers was gebleven. Dat ik samen met Shawn en Mason in het appartement film avonden hield. Dat ik op internet mezelf niet tegenkwam.  Dat ik 'ongestoord' over straat kon lopen. Dat ik naar clubs kon gaan. Dat Alice gewoon langs kon komen op welk moment dan ook. En dat ik mijn eigen leven kon leiden op mijn manier.

Alles zou anders zijn geweest. Ik was dan naar mijn studie gegaan. Shawn en ik hadden een onverstoord relatie gehad. Mike zou niet weten waar ik woonde.

'Is het waar?'
'Zijn jullie samen?'
'Hoe zit het  tussen jullie?'
'Spreek je Shawn soms nog?'

De vragen en de flitsen halen mij uit m'n gedachten. Ik blijf naar de grond kijken om het beter te kunnen negeren. Mike slaat zijn arm om mijn schouders en drukt een kus tegen mijn slaap aan. Hij geniet hier echt veel te veel van.

Ik mis de arm van Shawn, die me zou beschermen ookal is er niks. De vertrouwde geur van musk. Zijn zachte fluisterende stem als we in het openbaar zijn. Zijn halve glimlach die mij dood maakt. God, ik mis hem.

Mike duwt me net iets te hard waardoor ik struikel. Ik kan me nog net overeind houden door me op te vangen aan de lantaarnpaal.

'Jeez, beter kijk je gewoon even uit waar je loopt' sist Mike. We zijn ondertussen al voorbij de paparazzi gelopen alleen achtervolgen ze ons nu. Nog steeds die zwetende poot vasthouden. Alsof God me gehoord heeft gaat mijn telefoon af.

Ik laat Mike's hand los en maak met beide handen mijn tasje open om mijn telefoon eruit te halen. Zo onopvallend mogelijk veeg ik mijn hand af met een zakdoekje. Ik pak mijn telefoon uit het tasje en neem op zonder te kijken wie het is.

'Hey met Skyler' Ik probeer het zo enthousiast mogelijk te zeggen. Alsof ik de tijd van mijn leven heb.
'Josh hier'
'Oh. Hey Josh' mijn stem is al gelijk minder vrolijk.
'Ik wou even zeggen dat er een auto klaar staat. Je moet straks bij het eerste kruispunt naar rechts en dan bij de tweede bloempot staat een zwarte range rover.'
'Okay dankje, dag'

Nog heel even. Nog heel even. Nog heel even. Ik probeer mezelf rustig te houden voordat ik ga flippen. Nog maar een paar passen totdat ik mezelf kan zijn.

We lopen de hoek om en ik kan de range rover al zien staan. Het liefst zou ik er naartoe willen sprinten, instappen en wegrijden voordat Mike erin kan stappen. Als het iemand anders was geweest had ik er misschien minder problemen mee gehad maar dit is Mike. De Mike waarmee ik een relatie heb gehad. De Mike die heeft besloten om vreemd te gaan en nu opeens weer terug komt. Dat is allemaal dezelfde Mike en die Mike gaat ook niet veranderen.

************************************
510 woorden