My Singing-career

19

Pov: Shawn

Hoe graag ik het wil geloven dat het niet waar is, het lukt niet. Het beeld van Skyler met Mike blijft in mijn gedachten rond spoken. Zijn handen op haar lichaam. Haar handen in zijn haar. Zijn lippen op die van haar en haar lippen op die van hem. Het lukt niet om het los te laten. Al twee weken lang zit ik hier, in een hotelkamer, dichterbij dan je zou denken. Ookal voelt het voor mij alsof ik aan de andere kant van de wereld zit.

Mijn mobiel gaat over. Een onbekend nummer staat op het beeldscherm. Het liefst wil ik niet opnemen maar iets in me zegt dat ik moet opnemen.

'Hallo?' vraagt ik, er knaagt een gevoel dat dit misschien wel Skyler zou kunnen zijn. Ze heeft de afgelopen 2 weken elke dag wel iets geprobeerd om me te bereiken. Ik verlang naar haar maar ik kan niet met iemand samen zijn als diegene vreemd is gegaan.

'Het verbaast me dat je opneemt' een mannelijke stem klinkt in m'n oor.
'Sorry maar met wie spreek ik?'
'Oh Shawn, daar kom je snel genoeg achter. Als je tenminste een beetje hersenen hebt' grinnikt de stem aan de andere kant van de lijn. De stem komt me bekend voor maar ik kan het niet plaatsen.

'Weetje ik dacht dat je slimmer was maar je stelt me best wel teleur. Ik weet niet wat Skyler in je ziet of zag maar ja....Ik heb die meid nooit gesnapt' praat hij verder. Opeens komt het in me op wie er tegen me praat, zijn stem is zo duidelijk dat ik mezelf wil slaan voor mijn domme actie. 'Mike' ik spuw zijn naam uit alsof het een stuk stront is. 'Heb je het eindelijk door' lacht hij.

'Waarom bel je me' bitter verlaten de woorden mijn mond. 'Omdat ik zó aardig ben om je iets te vertellen wat je niet zo snel meer zal vergeten'  in zijn stem zit een serieuze ondertoon waardoor ik nieuwsgierig word. Het mag dan van hém komen maar toch wil ik het weten. 'Okee?....dus' ik probeer mijn nieuwsgierigheid te onderdrukken.

'Je kan je vast wel herinneren die dag dat je samen met Skyler op de bank lag en ik gezellig langskwam....ja dat was een leuke dag. Ik had op die dag met een meisje bij het radiostation wat leuks gedaan en haar slipje gepakt. Als je het ziet herken je hem wel, hij lag namelijk die avond bij jullie op de bank.' Mijn adem blijft in mijn keel steken. Mijn zicht begint te draaien en ik laat mijn mobiel bijna vallen.

'Dus ... je bedoelt ... dat' stotterend probeer ik een zin te vormen. 'Jeez, wordt eens wakker. Ik heb niks met haar gedaan. En zij blijft het liefst zo ver mogelijk van mij vandaan.' Een zucht van opluchting verlaat mijn lippen. 'En dan nog iets. Er stond nooit iets van een pr-stunt in haar contract, beetje geld en goede kennissen kom je ver mee, helaas is het nu afgelopen' dat laatste spreekt hij heel zachtjes uit voordat hij ophangt.

************************************
516 woorden

Misschien komt dit als een verassing maar dit is het een na laatste hoofdstuk😊