My Singing-career

16

Pov: Skyler

'Shawn, het is niet wat het lijkt' zeg ik nadat ik alles een beetje heb verwerkt wat er in de laatste paar minuten gebeurd is. 'O nee, ik denk dat ik anders precies weet wat er is gebeurd' roept hij kwaad. Hij duwt mij van zich af waardoor ik op de grond val  en loopt haastig naar de gang. Als ik weer op m'n voeten sta ren ik hem achterna. Hij heeft zijn schoenen al aan en wilt net zijn jas pakken.

'Shawn, please, ik kan het uitleggen' eigenlijk kan ik het helemaal niet uitleggen want ik weet niet wat er gebeurd is maar misschien blijft hij dan langer. 'Wat valt dan uit te leggen? Dat je het in de f*cking auto hebt gedaan met hém, daar heb ik geen uitleg voor nodig. Je bent net als elk ander meisje, een f*cking slet' hij spuugt de woorden kwaad uit. 'Er is helemaal niks tussen ons gebeurd, Shawn' fluister ik, de tranen prikken achter mijn ogen. Zijn woorden komen als messen steken in mijn hart terecht. Nooit had ik verwacht dat hij die woorden zou uitspreken en toch zijn ze door hem uitgesproken.

'Leg dat maar uit aan dat slipje op de bank' 'Nee sha-' 'Dag Skyler' en met die woorden laat hij de deur met een klap achter zich dicht vallen. Ik ruk de deur open maar hij is al weg. Zonder erover na te denken ren ik zonder schoenen het appartement uit. Half struikelend doordat mijn lichaam sneller wil dan mijn benen gaan ren ik de trappen af.

Bij de begane grond hoor ik de ping van de lift. Ik blijf staan en hoop dat hij daarin zit. Zodra ik de buurman zie staan kom ik weer in actie. Dit was was tijd verspilling. Ik ren naar buiten en zie de auto van Shawn net de hoek omrijden. Verslagen blijf ik staan waar ik sta. Het boeit me niet dat de regen met bakken uit de hemel komt vallen. Dat ik met mijn sokken middenin een plas water sta. Dat mijn haar ondertussen als slierten naast mijn hoofd hangen en dat mijn kleren helemaal doorweekt zijn.

Niet wetend hoelang ik hier al sta te staren naar dezelfde hoek waar hij achter is verdwenen besluit ik om terug naar binnen te gaan. Ik laat kleine plasjes water achter terwijl ik naar de lift loop. Het voelt alsof mijn hart uit mijn lijf is getrokken en een zwart gapend gat is achtergebleven. Tranen  blijven ongecontroleerd over mijn wangen stromen en laten brandende strepen achter.

Hij is weg met mijn hart. Gewoon meegenomen alsof het een papiertje is en elke keer een klein scheurtje meer erin maakt, wat mijn zwart gapend gat weer groter maakt. Een pijn kreet verlaat mijn lippen en ik laat mezelf op de grond vallen. Als mijn warme huid de koude vloer raakt loopt er een rilling over m'n rug heen. Ik merk hoe mijn lichaam uitgeput is van de afgelopen 10 minuten en sluit mijn ogen. Uiteindelijk val ik op de vloer inslaap.

************************************
510 woorden