My Singing-career

17

Pov: Skyler

Rillend van de kou word ik midden in de nacht wakker. Mijn lichaam is stijf en doet pijn door de grond. Langzaam sta ik op en slenter ik naar Shawn's kamer. Ik open zijn deur en zie een leeg bed. Ik wil naar de woonkamer lopen tot ik me realiseer dat hij weg is. De wereld om me heen vervaagt en ik voel me verdoofd. Ik laat me op zijn bed vallen en snuif zijn geur in. Warme zoute tranen verlaten mijn ogen als ik mijn hoofd in zijn kussen duw. Mijn armen sla ik om mezelf heen, in de hoop om me bij elkaar te houden.

Waarom?
Dat is de meest gestelde vraag die ik de afgelopen weken gevraagd heb. Was er maar iemand die op alles een antwoord heeft. Shawn wist vaak de antwoorden op mijn vragen of hij probeerde een goed antwoord te vormen. Misschien waren het soms niet de juiste antwoorden maar ze brachten me wel hoop. Nu hoop ik alleen maar dat hij nog 1 keer met mij wil praten. Al is het maar 1 keer, 1 keer om fatsoenlijk afscheid te nemen.

Zonder na te denken vis ik mijn mobiel die nog steeds in mijn zak zit eruit en bel Alice. Wanneer de VoiceMail klinkt klik ik weg. Ik probeer het nog een keer maar spreek nu wel de VoiceMail in.

'Hey Lies met mij. Waarschijnlijk slaap je maar ik moet dit kwijt...Shawn en ik, wij...we zijn uit elkaar. Nou ja, dat denk ik. Hij, hij is weg, ik weet niet waarheen of hoe of wat maar hij is weg. Hij heeft de woorden niet letterlijk uitgesproken maar hij zei "dag Skyler". Hij gelooft dat ik met Mike, je weet wel..heb gedaan. Maar dat...dat is niet zo. Ik houd zoveel van hem, Lies. Ik wil hem niet kwijt. Ik dacht dat we sterk waren, dat we alles aankonden en dan als Mike ermee komt bemoeien valt alles ten einde. Alle bloemen die we samen geplant hadden zijn dood. Alle tekeningen die we gemaakt hebben zijn weggegooid en alle sporen zijn uitgewist. Hij heeft mijn hart met hem meegenomen, Lies. Zodra je dit hoort bel me dan terug. Ik weet dat ik je soms niet alle aandacht geef die je verdient, Lies maar ik hou van je. En ik beloof dat ik altijd van je zou blijven houden' snikkend sluit ik af en druk op ophangen.

Ik duw mijn broek van mijn benen af en gooi het op de grond. Ik knuffel de deken om mijn lichaam heen. Mijn ogen doen pijn van de vele tranen die ze gelaten hebben. Mijn gedachte blijven maar afdwalen naar Shawn en zijn allerlaatste blik die hij gaf. Teleurgesteld. Ik geef hem niet eens helemaal ongelijk. Waarschijnlijk had ik hetzelfde gekeken als er opeens een meisje de kamer in kwam en iets had vertelt wat ik niet had willen horen. Alleen had ik mezelf ergens in huis opgesloten aangezien ik niet ergens naartoe zou kunnen. Hij heeft een auto en kan overal heen waar hij wilt. Ik zit hier, vastgekluisterd aan huis en moet maar iemand zien te regelen die me kan en wil rijden.

************************************
532 woorden