I'm scared, I really am. Why i enter this fucking game. Bullshit, i am not a good descision maker. Tinuro nga naman sa ESP namin noong highschool ang paggawa ng tamang desisyon. Tulog lang talaga ako palagi, hayys so sad. Feeling ko, ipinasumpa ako ng teacher namin. Actually hindi ko nga alam na tinuro yun, nagulat nalang ako na lumabas yun sa test. Yan talaga ang nakakainis na ugali ng iilan sa mga guro. Naku, pag ako nakaligtas dito, babalikan ko yun at nanakawin ang lipstick niyang hawak hawak palagi. But there is also things i should be thankful in this challenge.
"Are you ok?" He said while the worry is in his eyes. His voice make me calm.
"You're still thinking of it. Am i right?" He sit beside me and hug me the way i like it.
"Don't be afraid. No one can stop us from loving each other. No one. Similar bloods runs throughout our body. I will protect you no matter what. Just keep calm."
I started to cry while he said those words. I hug him back and we stay in this position for a while.
"I love you." I said.
I love you too."
I'm just thinking of what happen earlier bago kami napunta dito. Yung sumakay kami sa jeep tapos katabi namin yung lalaki na ang laway ay inipon niya mula pa sa panahong sinakop tayo ng kastila, chos lang. Corny ko talaga since birth. Iniisip ko lang na lahat ng pangyayari ay nakatadhana na. Tulad nalang ng height ng kaklase ko na hanggang ngayon ganun padin. But to be serious, iniisip ko kung papaano kami napunta sa sitwasyong ito. Hindi na nag sisink in sa mind ko. Patuloy ko lang iniisip ang lahat hanggang sa...
Bang.
BINABASA MO ANG
1200 HOURS CHALLENGE
RomanceCristell Francine Walton, isang mayamang babae na hindi nakakita ng isang makabuluhang kulay sa kanyang buhay. Ang kanyang buhay ay mayamot kahit siya ay mayaman. Hindi siya nakaranas ng pag-aaruga mula mismo sa kaniyang magulang. Dahil sa...
