1200 HOURS CHALLENGE

CHAPTER III

1200 HOURS CHALLENGE
WRITTEN BY:GUNROYSKI

GEORGE POINT OF VIEW

Bye love." I said

"Bye."

I waved my hands and start driving home.

She's weird. Really weird. Biglaan lang siyang nag bago. Pero nag explain nga naman siya kanina. She appreciated all of my efforts and now, she realize that she love me. Kung sa akin naman, Yes i really love her and i have a trust on her. She's the one who make me insane like this. And now she make me the happiest man in the world even in her simple talk with me.

Ng dahil sa kaniya ay nakalimutan ko ang lungkot na dinadamdam ko ngayon dahil sa pagkamatay ng kapatid ko kahapon, si Melissa. Hindi katanggap tanggap ang ginawa sa kaniya. Pinagsasaksak siya ng mga walang awang hinayupak na mga yon. Ipaghihiganti kita Aking kapatid.

Tatlong lalaki daw ang sumaksak sa kaniya sabi ni SPO1 Desales. Yun daw ang ayon sa nakakita na hindi nagpakilala sa kanila.

Napupuno nanaman ako ng lungkot. Isipin ko nalang ulit si Cristell.

《《《《FLASHBACK《《《《

"Who are you? And what is your purpose for coming right here?" I ask a girl infront of me. Actually she's beautiful.

"I'm Cristell Francine Walton, seriously you didn't know me. Tsk sabagay i was transfery here in Universiry of St.Augustine. Napag-alaman kung may mga gangs dito sa school and to escape from boredom, i want to join."

"And what is your real intensyon for joining this group."

"As what i've said, to escape from boredom like duh. I am trustworthy and will be responsible for the group."
Napatawa nalang ako sa mataray na babaeng to. But seriously i feel something when i first see her. Something that make me hear the beat of my heart.

"Ok your in."

"Really?"

-"Pasok na siya kaagad."

-"E bakit sa atin marami pang challenge na kailangan gawin para makapasok."

-"Oo nga eh. Tayo nagpakahirap tapos siya wa_______."

"Tatahimik kayo o sasabog ulo niyo." Pagpatigil ko sa pagbubulongbulongan.
Pati rin nga ako naguluhan kung bakit ang gaan gaan ng loob ko sa kaniya.

Dumaan ang mga araw at naging mas close kami ni Cristell. Her smiles, voice made made my day complete. Yes, napag-alaman ko na talaga na inlove na ako sa kaniya. I was thinking about her all of the sudden. Until one day;

"Cristell?"

"Yes George?."

"I-i hope our friendship wo-wouldn't be o-over." Bwesit nauutal ako. Grabe yung kaba nararamdaman ko sa ngayon.

"Why it would be? Masaya naman yung pagkakaibigan natin auh."

"I want more than friends Cristell."

"What do you mean."

"I love you Cristell. I really do."

"Alam mo naman George mas ok na tayo sa pagiging magkaibigan."

Hindi ko na pigilan ang aking sarili at bigla ko soyang hinatak at hinalikan.

*slap

Ouch. She slap me. Pero di ko yun masyadong ininda. Tumingin ako sa kaniya at nanglilisik ang mga mata niya.