1200 HOURS CHALLENGE

CHAPTER XVI

1200 HOURS CHALLENGE
WRITTEN BY GUNROYSKI

》》》》PRESENT《《《《

CRISTELL'S POINT OF VIEW

"And so ayon, nagulat na lang ako kinabukasan and to the next days na wala na siya. Hindi man lang siya nag paramdam agad. Una kong nalaman kay nanay Felisa na bumalik na sa Canada si Justine to study. After 1 month, doon palang siya nag chat sa akin and ipinaliwanag ang lahat. Doon naging malinaw na break na kami. Aaminin ko na sobra akong nasaktan at nagalit sa kaniya but a half of me also understand na hindi niya rin naman ginusto yon. So i choose to continue my life without him since kaya ko." Sabi ko habang inaalala ang lahat na parang kailan lamang nangyari ang lahat. Ok naman ako ngayon. Sadyang medyo naging bitter na ako sa love after what happen between us.

"Maala-ala  mo kayaaaa." pagkanta ni Jessy, ang bakla kong kaklase.

"My ghad Joseph, nasa GMA tayo. Dapat, magpakailanman hindi magbabagooo." dagdag ni Briana, another bakla sa room.

"Atleast na ka move on ka sa kaniya. May mga tao talaga na dumating sa atin just to be part of our life but not to be with us till' the end. Aalis at aalis talaga sila but somehow, merong papalit which is more better pala sa kaniya. Isipin mo nalang na hindi pala talaga para sayo si Justine Cristell, George is." Sabi ni Regine. Napangiti nalang ako sa kaniya habang bumalik sa iniinom kong tea. Naisipan namin na dito na rin mag lunch sa mall since gusto pa namin mag talk together.

"Next time, buhay naman ni bakla ang dapat ma isalaysay sa ating programa." Sabi ni Briana habang tumatawa at pahampas hampas pa sa lalaki naming kaklase. Chansing rin eh. Ayon nagsumbatan nanaman ang dalawa kaya na pa iling nalang kami.

》》》》》》》》》》》》
"Bye guiz I will miss you all, as in, legit walang halong biro, see you all after two weeks." kumaway nalang kami sa isa't-isa at tinahak na ang magkaibang landas. Wala kaming pasok for two week before finals namen for some matters.

Pumasok na ako sa sasakyan at bahagyang nag-isip. Till' now naguguluhan parin ako. Char lang, ngayon lang pala gumulo ulit ang isip ko. Kasi dati, malinaw na malinaw na wala na akong feelings for Justine, and i put in my mind na hindi na dapat ako ma inlove. We should always prioritize our goals. We should reap our success first before that thing. Pero noong nakita ko ulit si Justine, may kung ewan eh. But i'm very sure in my self na 90% wala na akong feeling sa kanya. He can't bother me right now. Especially right now since i am on a serious challenge where love is involve.

A message pop up on my phone. Well, speaking of...

"Hi love❤️. Matutulog ka na ba? Namiss kita, sayang busy kami kanina, hindi kita na samahan." -George

Aayain ko sana siya kanina kaso may ginagawa pa daw sila. Later on, gusto ko na siya palaging nakakasama. Masaya lang siya pag kasama. That is the reason. The only reason.

"It's ok😊. Oo matutulog na ako." pagsisinungaling ko. Andito parin ako sa loob ng aking sasakyan which is naka park parin sa mall.

"Ok, Good night, sugar and chocolate dreams. I love you and i will love you till' the Earth's core will be in 0 degree celsius😊❤️

ps. My love for you doesn't really have till'/end while we're still alive together." -George

Corny neto. Yan yung palagi niyang sinasabi sa akin. Pero yang ka cornihan na yan, napapangiti rin ako minsan, as a friend.