1200 HOURS CHALLENGE

CHAPTER XV

1200 HOURS CHALLENGE
WRITTEN BY GUNROYSKI

《《《《《FLASHBACK《《《《《

JUSTINE'S POINT OF VIEW

How glad I am na everyday na kami nagkikita ni Cristell since classmate kami dito sa University of St. Augustine. We are both grade little cuttie grade 7.

"Good morning ma'am, sorry I'am late." Sabi ni Cristell habang dali daling pumunta sa tabi ko.

"Naku Cristell, mukhang napapadalas na yang pagiging late mo ha." Napapailing nalang ako sa kanya. Well hindi naman siya pinapagalitan ng first subject teacher namin since they own the land where this huge university i standing now, also, malalaki ang shares ng parents niya dito kaya takot ang mga teacher na suwayin siya dahil baka maging dahilan ito ng pagsira ng university na to. Oo kayang kaya yun gawin ng parents ni Cristell pero alam ko naman they won't and can't do that since mababait naman sina tita at tito.

"Eh i want to sleep pa eh. Malay ko bang ganun na yung oras." Yan palagi ang dahilan niya. Sometimes she added that their driver drive the car so slow.

"Hayss anyway proud parin naman ako sayo." Ngiting ngiti kong sabi.

"Bakit naman? Dahil nakaka catch up parin ako sa lessons?" Well papaano siya hindi makaka catch up tuwing gabi nag vivideo call kami para lang e explain ko sa kaniya yung na take up naming lesson.

"Hindi, proud ako sayo dahil ang aga mo para sa second subject." tumawa ako at medyo napalakas yata yung boses ko kaya pinagtitinginan kami ng classmate namin while our teacher still going on whith her class.

"Ewan ko sayo." iniripan niya lang ako kaya napa iling iling nalang ako at nakinig na kami sa class.

》》》》》》》》》》》

Grade 8 na kami ngayon but all is still the same. Kami parin palagi magkasama. Hindi talaga kami mapaghihiwalay which is just like twins. Its look were siblings but as the time goes by, hindi ko maintindihan yung feeling ko sa kanya. Siguro I can consider her as my crush na. But i believe kasi na crush is just paghanga. Humahanga ka lang talaga sa kung anong characteristic or whatsoever ang taglay niya. 

But parang hindi eh. I think i can define this already as love. Whahahah corny mo selp, grade 8 ka palang uyy.

"Justine get out from you room na. Baka kanina pag naghihintay si Cristell sa bahay nila."

"Ok mom." maikli kong tugon at napahinga ng malalim.

"Here's the key of the car. Oh bakit mukhang malalim ang iniisip mo?" Sa kakaisip ko ng nga ganong bagay, hindi ko namalayan na nakapasokna pala ng kwarto ko si mom.

"Can I ask you mom?" Nagaalinlangan kong tanong. Sa simula palang kasi, mahigpit si siya sakin pagdating sa mga ganitong bagay.

"Sure, go on." sabi niya sabay opo sa aking tabi. Matagal narin since nag usap kami ng ganito. Si Dad kasi yong ka close ko. Siya ang karamay ko palagi, sinasabihan ng secrets at iba pa.

"Mom, what if si Cristell ang magiging ka relationship ko, will you allow us? Tinitigan ko yong mukha niya and nag-isip nanan siya hanggang sa nagsimula siyang magsalita.

"Cristell? Hmm. If crush ok. But you're asking for a relationship so it's a no." matigas niyang tugon.

"What? I mean, why not?" Nagulat ako sa sagot niya. I thought ok na sa kaniya if si Cristell since matagal na tong kilala ni mommy and the fact na magkaibigan rin sila ng parents nito.