Μαθήματα μαγειρικής (Book 1)

Μάθημα 1ο

Την επόμενη ημέρα πηγαίνω φρέσκια φρέσκια στην σχολή μαζί με την Amanda... Δεν ξέρω αλλά σήμερα είμαι πολύ ευδιάθετη... Ελπίζω όλα να κυλήσουν ομαλά...

Μόλις μπαίνουμε στην κουζίνα ο Edward πέφτει πάνω μας επίτηδες
(για που το βάλατε;)
(δεν ξέρω αν το θυμάσαι αλλά έχουμε και ένα μάθημα)
Λέω με υφάκι και μου βγάζει πειραχτηκά την γλώσσα έξω
(λοιπόν ψήνεστε μόλις τελειώσουμε να πάμε για κανένα καφέ;)
(εγώ είμαι μέσα... Εσύ Bella;)
(εμ ναι... Φυσικά)
Αν δεν έχουν φτάσει πάλι τα νεύρα μου στον Θεό... Και εκείνη την στιγμή μπαίνει μέσα και ο χειρότερος εφιάλτης της ζωής μου
(καλημέρα σας)
(καλημέρα σεφ)
(λοιπόν σήμερα θα μαγειρέψουμε ένα πολύ ξακουστό πιάτο που σίγουρα το έχετε φτιάξει όλοι)
Λέει και μια κοπέλα μπαίνει μέσα κρατόντας ένα πιάτο με μακαρόνια... Σπαγγέτι δηλαδή... Χμμ η αδυναμία μου
(θα σας μοιραστούν τα χαρτιά και θα το θεωρήσω απαράδεκτο να μην το φτιάξετε σωστά... Πιστεύω πως είναι ένα από τα πιο εύκολα πιάτα... Ξεκινήστε)
Μάλιστα σεφ...

Αφού έχουμε τελειώσει με το σημερινό πιάτο και μας έχει βαθμολογήσει ετοιμαζόμαστε με την Amanda για να φύγουμε
(αντε ο Edward μας περιμένει)
(σιγά πόσο αργήσαμε μωρέ)
Λέω και ξαφνικά ακούγεται ένα χτύπημα από την πόρτα... Στρέφω το κεφάλι και τον βλέπω να στέκεται στην είσοδο με το χέρι του ακουμπισμένο στο κούφωμα της πόρτας... Αν και σπαστικός... Είναι κούκλος... Φφφ τέλος πάντων
(Izabella έλα στο γραφείο μου σε παρακαλώ)
Λέει και φεύγει πριν προλάβω να απαντήσω... Ωχ τι θέλει τώρα;
(χμμ πολύ συχνά σε καλεί στο γραφείο του... Μήπως τρέχει κάτι;)
Λέει με πονηρό ύφος και στριφογυρίζω τα μάτια μου... Δεν αντέχω να ακούω βλακείες
(περιμένετε με έξω... Αν αργήσω φύγετε)
Λέω και πηγαίνω με γρήγορο βήμα στο γραφείο του... Μόλις μπαίνω τον βλέπω να στέκεται δίπλα από την έδρα και να κοιτάζει αδιάφορος ένα χαρτί που κρατά στο χέρι του ενώ πειράζει σκεπτικός το γένι του... Χμμ εκνευριστικός αλλά όμορφος
(σεφ)
Λέω και μου κάνει νόημα με το χέρι να μπω μέσα... Εννοείται χωρίς να με κοιτάζει... Κλείνω την πόρτα και τον πλησιάζω με αργά βήματα... Για να δούμε τι θα ακούσουμε πάλι
(βλέπω ετοιμάστηκες να φύγεις)
(ε ναι... Αφού τελείωσε το μάθημα)
(όχι για εσένα)
Ορίστε;... Τον κοιτάζω μπερδεμένη και ανασηκώνει τα φρύδια
(εχθές κάναμε μια συμφωνία... Θυμάσαι;)
Τι;... Φτου το είχα ξεχάσει τελείως
(εμ δεν... Συγγνώμη το είχα ξεχάσει και... Τώρα κανόνισα... Δεν μπορώ να μείνω)
(βλέπω η διασκέδαση είναι πιο πάνω από την μάθηση για σένα... Κρίμα πάντως... Δεν σε είχα για τέτοιο άτομο)
Τι είπε μόλις τώρα;... Χμμ έτσι θέλεις να το παίξουμε ε;... Ωραία λοιπόν
(έρχομαι σε λίγο)
Λέω και πηγαίνω με ταχύ βήμα στο δωμάτιο που έχουμε τα πράγματα μας
(φεύγουμε;)
(όχι... Έχω μερικές ακόμα δουλειές εδώ... Πες συγγνώμη εκ μέρους μου στον Edward... Θα βγούμε κάποια άλλη φορά)
Λέω ενώ δένω την ποδιά της μαγειρικής και παίρνω το σκουφί μου... Της δίνω ένα φιλί στο μάγουλο και επιστρέφω στο γραφείο του... Τώρα θα δούμε τι είναι πιο σημαντικό κύριε Anderson... Ανοίγω με φόρα την πόρτα και αμέσως σηκώνει το κεφάλι για να με κοιτάξει
(είμαι έτοιμη)
Λέω με αποφασιστικό τόνο και παρατηρώ ευθυμία στο βλέμμα του...

(θα ξανά κάνουμε την σπαγγέτι... Αλλά αυτήν την φορά χωρίς να κοιτάς το χαρτί... Θέλω να δω τι έμαθες σήμερα)
Βρισκόμαστε μπροστά στον πάγκο με τα υλικά απλωμένα μπροστά μας... Σιγά το δύσκολο πράμα
(ευκολάκι)
Λέω και τον κοιτάζω με υπεροπτικό ύφος
(μάθημα πρώτο μην το παίζεις έξυπνη... Τώρα ξεκίνα)
Λέει και μου δίνει μια κουτάλα... Φφφ ας του δείξουμε λοιπόν...

Όση ώρα μαγειρεύω εκείνος πηγαίνει γύρο γύρο στον πάγκο και με παρακολουθεί προσεκτικά... Δεν μιλάει... Απλώς με παρατηρεί σαν το αρπακτικό... Ομολογώ ότι αυτό με κάνει νευρική... Αλλά τι να κάνω... Μπορείς να πεις κάτι σε έναν βάρβαρο σαν αυτόν;... Διαμορφώνω τα μακαρόνια στο πιάτο... Σαν μελλοντική σεφ που είμαι... Και τοποθετώ το πιάτο μπροστά του... Με κοιτάζει ανέκφραστος για μερικά λεπτά και μετά το βλέμμα του χαμηλώνει στο πιάτο μου
(πιρούνι;)
Ηλίθια... Αμέσως βγάζω από το συρτάρι ένα καθαρό και του το δίνω... Τον παρατηρώ να τυλίγει τα μακαρόνια ανάμεσα στα δόντια του πιρουνιού και μετά το τρώει... Μακάρι να πέτυχε μακάρι να πέτυχε... Παρακολουθώ προσεκτικά το πρόσωπο του αλλά όπως πάντα είναι ανέκφραστος... Δεν δηλώνει κάτι... Ύστερα ισιώνει το σώμα του και με κοιτάζει
(ωραίο)
Λέει ενώ ανασηκώνει τα φρύδια του... Yess...
(όμως ξέχασες κάτι)
Oh no
(τι;)
(βασιλικό φυσικά)
Απαντάει και χτυπάω το πόδι μου από τα νεύρα μου... Γαμώ την τύχη μου τι ηλίθια μου είμαι... Πως μπόρεσα να το ξεχάσω;
(μάθημα δεύτερο... Να είσαι παρατηρητική... Ένας σεφ πρέπει να κατευθύνει όλη την κουζίνα συν τους μάγειρες)
Τέλεια και τώρα θα μου την λέει συνέχεια
(συγγνώμη σεφ... Δεν θα ξανά γίνει)
(το θέμα είναι να το πιστέψεις ότι δεν θα ξανά γίνει... Τέλος πάντων... Για πρώτο μάθημα ομολογώ ότι τα πήγες καλά)
Ορίστε;... Σηκώνω το κεφάλι και τον κοιτάζω μπερδεμένη... Αυτός με επιβράβευσε έστω για την προσπάθεια μου;... Κάτι τρέχει εδώ
(εμ ε... Ευχαριστώ σεφ)
(πήγαινε να αλλάξεις και θα σε πάω εγώ στο σπίτι σου)
Και με αυτά τα λόγια φεύγει ενώ εγώ παραμένω παγωμένη στην θέση μου... Τι έκανε μόλις τώρα;... Αναρωτιέμαι είναι καλά;... Δύο καλές πράξεις μέσα σε μια βραδιά... Κάτι δεν πάει καλά εδώ... Η εγώ έχω χάσει επεισόδια... Τέλος πάντων φτάνει για σήμερα...

Σε όλη την διαδρομή ήμασταν και οι δύο πολύ σιωπηλή... Εκείνος είχε καρφωμένα τα μάτια στον δρόμο ενώ εγώ κοιτούσα έξω από το παράθυρο... Το μόνο που ακούγεται εδώ μέσα είναι η λυρική μουσική που παίζει από το ηχοσύστημα του αυτοκινήτου... Πραγματικά γιατί ακούει τέτοια μουσική;... Δεν λέω είναι ωραία... Χαλαρωτική κτλπ αλλά... Είναι τόσο νέος... Βασικά παίζει να είναι γύρο στα 28
(πόσο χρόνων είσαι;)
Ωχ αυτό το είπα φωναχτά... Ηλίθια
(31... Γιατί ρωτάς;)
Λέει ενώ ακούω μια νότα ευθυμίας στον τόνο της φωνής του... Νομίζω
(πες το περιέργεια)
Μουρμουρίζω αδιάφορα και τότε στρίβει το αμάξι και σταματάει... Μου κάνει εντύπωση που ξέρει που βρίσκεται το σπίτι μου
(αύριο δεν έχουμε μάθημα... Μην μπερδευτείς και έρθεις)
Αχα τρώω και την ειρωνεία του από πάνω... Καλάααα
(τα λέμε αύριο το βράδυ)
Λέω ενώ παίρνω τον σάκο μου και βγαίνω από το αμάξι του... Αρκετά ανέχτηκα για σήμερα.