Μαθήματα μαγειρικής (Book 1)

Ψεύτικο ζευγάρι

Τον κοιτάζω έξαλλη από την κοτσάνα που πέταξε αλλά και από το άκυρο φιλί του
(νόμιζα ότι είχαμε κάνει ανακωχή)
(δεν είναι αυτό απλά)
(απλά τι;... Οκ εσείς αν θέλετε βγείτε εμένα τι με θέλεις;)
(Bella χρειάζομαι την βοήθεια σου στο συγκεκριμένο θέμα... Και όσο για το φιλί... Συγγνώμη ήταν και αυτό μέρος του σχεδίου)
Άρα την είδε... Γιαυτό με φίλησε... Ααα δεν θα τα πάμε καλά
(δηλαδή;)
Ρωτάω και με κοιτάζει σκεπτικός για μερικά λεπτά... Ωχ δεν μου αρέσει όταν σκέφτεται... Είναι πολύ επικίνδυνο ειδικά για μένα
(θέλω να είμαστε κάτι σαν ψεύτικο ζευγάρι... Για να την κάνω να φύγει... Σε παρακαλώ)
Τι;... Καλά είναι τρελός;
(με τίποτα)
(σε παρακαλώ... Στο κάτω κάτω μου το χρωστάς... Όπως σε βοηθάω εγώ έτσι τώρα σου ζητώ την ανταπόδοση)
(ναι αλλά εγώ δεν σου το ζήτησα να με βοηθήσεις)
Λέω και αμέσως το μετανιώνω... Ηλίθια ηλίθια ηλίθια
(συγγνώμη δεν ήθελα να το πω αυτό)
Προσθέτω χαμηλόφωνα και τρίβω το μέτωπο μου... Τι να κάνω;... Απο την μια του το χρωστάω από την άλλη όμως... Αν μας δει κανένας γνωστός και πει τίποτα στους γονείς μου την έχουμε βάψει για τα καλά... Φφφ δεν έχω επιλογή που να πάρει
(σε εκλιπαρώ Bella... Σε χρειάζομαι όσο κανέναν αυτή την στιγμή)
Έζησα να το δω και αυτό... Ο Anderson να με παρακαλάει... Τι άλλο θα δουν τα μάτια μου;
(φφ εντάξει... Αλλά πρόσεξε... Δεν θα μάθει κανείς τίποτα... Κυρίως από οικογενειακό κύκλο εντάξει;)
Λέω και αμέσως όλο του το πρόσωπο φωτίζεται από ένα πλατύ αστραφτερό χαμόγελο... Χμμ είναι όμορφος ο άτιμος
(ότι θέλεις)
Αποκρίνεται και ισιώνει το σώμα του
(έλα)
(εμ πρέπει να πάμε από το σπίτι μου πρώτα για να αλλάξω)
Λέω και με κοιτάζει από πάνω μέχρι κάτω... Ε δεν παίζει να βγω σαν τον λέτσο
(εντάξει)
Αποκρίνεται και βγαίνει από το δωμάτιο... Φφ τι άλλο θα ζήσουμε;...

Μισή ώρα αργότερα...

Στέκομαι μπροστά από τον καθρέφτη και βάζω λίγη μάσκαρα στις βλεφαρίδες μου ώσπου ξαφνικά ακούγεται το κουδούνι... Ήταν ανάγκη τώρα;... Ο άλλος σίγουρα θα μου τα ψάλλει επειδή αργώ τόσο πολύ αλλά φυσικά και θα του πάω κόντρα... Ανοίγω την πόρτα και παγώνω καθώς τον βλέπω να στέκεται στην είσοδο... Θεέ μου είναι κούκλος... Φοράει ένα άσπρο πουκάμισο με σκούρο μπλε σακάκι που εφαρμόζει τέλεια πάνω του... Χωρίς γραβάτα σημειώνω... Παίρνω μια βαθιά ανάσα και το άρωμα του εισβάλει στις αισθήσεις μου... Ω...
(έλα μέσα)
Λέω και πηγαίνω σχεδόν τρέχοντας στο δωμάτιο μου για να συνεχίσω με το μακιγιάζ μου... Γαμώτο τι τρέχει με μένα;... Κάθομαι ξανά στην καρέκλα και περνάω το βουρτσάκι από το άλλο μου μάτι... Σε λίγα λεπτά έχω τελειώσει και κοιτάζω το είδωλο μου... Τώρα είμαι έτοιμη... Ξαφνικά το βλέμμα μου πιάνει το δικό του μέσα από τον καθρέφτη και τον βλέπω να στέκεται στην είσοδο με τα χέρια στις τσέπες και το βλέμμα του να λάμπει... Τι γίνεται απόψε με τα βλέμματα;
(έτοιμη;)
Ρωτάει και σηκώνομαι από την θέση μου διορθώνοντας το φόρεμα μου
(πως σου φαίνεται;)
Λέω ενώ στρέφομαι για να τον κοιτάξω... Τα μάτια του ταξιδεύουν πάνω κάτω στο κορμί μου κάνοντας με νευρική
(είσαι απλά πανέμορφη... Έλα)
Λέει ενώ με πλησιάζει και μου δίνει το μπράτσο του... Ω κύριε Anderson... Μας κακομαθένεται... Του χαρίζω ένα στραβό χαμόγελο ενώ παίρνω το μπράτσο του και φεύγουμε...