Μαθήματα μαγειρικής (Book 1)

Σε μισώ

Την επόμενη ημέρα όλα είναι σκατά... Ξύπνησα με πονοκέφαλο και τα νεύρα μου είναι στον Θεό... Μας έβαλε και δύσκολη συνταγή... Φφ δεν νομίζω ότι θα αντέξω για πολύ
(βλέπω είσαι μέσα στο κέφι σήμερα)
Σχολιάζει πειραχτηκά η Amanda και στριφογυρίζω τα μάτια μου
(άσε με ρε Amanda... Όρεξη έχεις)
(εϊ τι τρέχει;... Δεν πήγε καλά εχθές;)
Ρωτάει και κουνάω το κεφάλι
(μακάρι να ήταν αυτό το πρόβλημα)
Μουρμουρίζω αδιάφορα και ξαφνικά παρατηρώ ότι ένα αγόρι δίπλα μου έχει κολλήσει σε κάποιο υλικό... Χμμ ίσως ένας ζωμός λαχανικών να βοηθήσει
(ορίστε)
Λέω και του δίνω έναν κύβο
(ευχαριστώ)
Αποκρίνεται ενώ μου χαρίζει ένα γλυκό χαμόγελο και συνεχίζει την δουλειά του
(δεν ξέρω αν το θυμάστε δεσποινίς Dillon αλλά δεν είστε βοηθός εδώ μέσα)
Τι;
(αστειεύεστε;... Απλά τον βοήθησα... Πάνω από όλα είμαστε άνθρωποι)
Αλλά τι σου λέω τώρα και σένα... Ψηλά γράμματα δεν τα φτάνεις
(να μην ξανά γίνει)
Λέει με τελεσίδικο τόνο και περπατάει προς τους πίσω πάγκους... Αχ θα τον πνίξω... Θα τον πνίξω λέμε
(ήρεμα)
Λέει η Amanda ενώ μου χαϊδεύει στοργικά την πλάτη... Φφφ έχω τόσα νεύρα και αυτός δεν βοηθάει καθόλου...

Ήρθε η ώρα όπου ο σεφ θα δοκιμάσει το δικό μου πιάτο... Ξαφνικά όμως αφήνει το πιρούνι του κάτω και βγάζει έξω την γλώσσα του
(που να πάρει ο διάολος πόσο καυτερό το έκανες;)
Πετάει με το συνηθισμένο του αυστηρό ύφος και μια κοπέλα του δίνει ένα ποτήρι νερό... Με μια γουλιά το έχει κατεβάσει όλο... Καλά τόσο καυτερό το έκανα;... Αν και είναι κακό αυτό που θα πω τώρα αλλά το ευχαριστήθηκα... Όχι... Δεν τον λυπάμαι καθόλου... Καλά να πάθει
(σου έχω πει εκατομμύρια φορές να προσέχεις τις ποσότητες που βάζεις στο φαγητό)
Λέει και πραγματικά γίνομαι κατακόκκινη από τον θυμό μου... Ήρεμα ήρεμα... Μέτρα από το ένα μέχρι το δέκα και θα ηρεμήσεις... Ένα
(άλλο ένα τέτοιο λάθος και έχεις βγει από την κουζίνα... Άκουσες Dillon)
Δύο... Τρία... Τι;
(όχι)
Λέω άηχα και με ένα τελευταίο άγριο βλέμμα φεύγει από τον πάγκο μου... Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω πιο είναι το πρόβλημα του... Τι θέλει ρε γαμώτο... Να με εκνευρίσει;... Το έχει πετύχει και με πολύ μεγάλη επιτυχία μάλιστα...

Μετά από μερικές ώρες όλοι έχουν φύγει και εμείς βρισκόμαστε μπροστά στον πάγκο με εκείνον να με παρακολουθεί ενώ εγώ κόβω τις πιπεριές
(σε πιο ψιλά κομμάτια... Αυτά είναι πολύ χοντρά)
Ναι μην χάσει και δεν κάνει παρατήρηση
(πρόσεχε το λάδι σου)
Σταμάτα να με εκνευρίζεις
(α και η πατάτες μικρές και κομμένες σε στρογγυλό σχήμα)
Ναι λες και δεν το ξέραμε... Εσένα περίμενα να μου το πεις.... Αρχίζει να μου την δίνει η κατάσταση εδώ πέρα... Δεν ξέρω τι έχει πάθει σήμερα και μου σπάει τόσο πολύ τα νεύρα... Απο την ώρα που ήρθα ασχολείται μαζί μου... Τον έχω βαρεθεί και αυτόν και την κωλογκρίνια του... Προσπαθώ να εκτονωθώ πάνω στο μαχαίρι κόβοντας σαν μανιακή τις πιπεριές
(πιο σιγά... Θα κοπείς)
Και την ώρα που το λέει το μαχαίρι περνά ξυστά από το δέρμα μου με αποτέλεσμα να με κόψει... Γαμώτο μου τσούζει
(γαμώτο Izabella)
Λέει και αμέσως παίρνει το χέρι μου για να το κοιτάξει... Εκτός από μάγειρας και γιατρός
(πήγαινε ρίξε λίγο νερό και θα είσαι εντάξει)
Μάλιστα σεφ... Πηγαίνω στον νιπτήρα και ανοίγω την βρύση... Βάζω κάτω από το κρύο νερό το χέρι μου και που να πάρει τώρα τσούζει περισσότερο από ότι πριν... Γαμώτο μου... Σφίγγω τα μάτια και τα δόντια για να μην ουρλιάξω από τον πόνο και προσπαθώ κάπως να το ελέγξω... Μην το σκέφτεσαι Bella... Σκέψου κάτι θετικό... Όπως να του κόψω το κεφάλι με το κουζινομάχαιρο
(είσαι καλά;)
Ρωτάει και κλείνω την βρύση
(ναι)
Απαντάω και ψάχνω για χαρτί αλλά προλαβαίνει και μου δίνει εκείνος
(ευχαριστώ)
Αποκρίνομαι ενώ το παίρνω και σκουπίζω την πληγή μου... Ευτυχώς δεν το έκοψα βαθιά
(μάθημα τρίτο... Πότε μην ξεσπάς πάνω στην κουζίνα... Όπως βλέπεις δεν σου βγαίνει σε καλό)
(ναι θα μπορούσα αλλά με σένα πάνω από το κεφάλι μου είναι δύσκολο)
Ουπς... Δεν κατάλαβα πως αυτό το είπα δυνατά
(τι είπες;)
(εμ τίποτα)
Αποκρίνομαι αμήχανα και κάνω να φύγω αλλά με αρπάζει από τον αγκώνα και με σταματά
(πες μου ξανά... Τι είπες μόλις τώρα;)
Ε τα θέλει ο πισινός σου... Και είναι και ωραίος
(ε λοιπόν άκουσε τα... Απο το πρωί είμαι με πονοκέφαλο... Τα νεύρα μου είναι ζαρτιέρες και εσύ με την ηλίθια συμπεριφορά σου με κάνεις χειρότερα... Καλά τι άνθρωπος είσαι;... Δεν μπορείς να σεβαστείς έστω και λίγο τους άλλους γύρο σου;)
Λέω με μια ανάσα ενώ τον κοιτάζω με θάρρος μέσα στα μάτια... Εκείνος πάλι είναι εντελώς ανέκφραστος... Λες και του είπα πως η γη γυρίζει... Αχ θα τραβάω τα μαλλιά μου με αυτόν εδώ
(από την αρχή σου έδειξα ποιός είμαι... Αν δεν μπορείς άλλο τότε σήκω και φύγε... Στο κάτω κάτω αυτό δεν ήθελες από την αρχή;)
Ορίστε;... Τι λέει ρε το άτομο;
(έλα μου;)
(τι δεν κατάλαβες;... Λες ότι αγαπάς την μαγειρική όμως εσύ δεν το προσπαθείς καν... Το μυαλό είναι πάνω από το κεφάλι σου Izabella... Στην πραγματικότητα δεν θέλεις να μάθεις... Το μόνο που σε νοιάζει είναι η καλοπέραση και το πως θα ξεκλέψεις λίγο χρόνο με τους φίλους σου... Ακόμη και η πως την λένε Amanda... Προσπαθεί περισσότερο από ότι εσύ)
(το λες αυτό για να με πονέσεις)
(όχι Izabella... Δεν έχω τέτοιο σκοπό... Αλλά πρέπει επιτέλους να πάρεις στα σοβαρά το τι θέλεις και τι όχι... Είσαι ενήλικη... Μάθε να φέρεσαι σαν ενήλικη)
Ε όχι... Όχι δεν θα τον αφήσω να με προσβάλει έτσι
(λοιπόν ξέρεις κάτι;... Οποιοσδήποτε και να ήταν μαζί σου δεν θα σε άντεχε και τώρα καταλαβαίνω γιατί ήρθες από το Παρίσι... Επειδή δεν σε άντεξαν ούτε και εκεί... Γιαυτό θα σου δώσω μια συμβουλή μεγάλε... Μάθε να σέβεσαι και να είσαι ίσος με τους άλλους... Αντε γιατί πολύ κάποιος την έχεις δει εδώ μέσα και έχω καταλάβει ότι με έχεις βάλει στο μάτι αλλά δεν ξέρω γιατί... Θέλεις να μου κάνεις συνεχώς την ζωή πατίνι και δεν καταλαβαίνω γιατί)
Πλέον η φωνή μου πρέπει να ακούγεται σε όλο κτήριο... Αλλά δεν με νοιάζει... Ήθελε να τα ακούσει
(αφού πιστεύεις όλα αυτά για εμένα... Γατί δέχτηκες να έρθεις στην σχολή μου;... Γιατί δέχτηκες τα κρυφά μαθήματα;... Αρχικά νόμιζα πως ήσουν έξυπνη και πρόθυμη να μάθεις... Αλλά από ότι φαίνεται έκανα λάθος)
(ε αντε και γαμήσου Anderson)
Λέω αυθόρμητα δίχως να το σκεφτώ και ξαφνικά με αρπάζει και με στριμώχνει στον νιπτήρα
(πρόσεχε την γλώσσα σου... Δεν είμαστε ίσα και όμοια Dillon)
(κι όμως είμαστε Anderson... Και ας μην θέλεις να το δεχτείς)
Λέω και ο τόνος μου στάζει απέχθεια που τον κάνει πραγματικά έξαλλο... Γλείφει νευρικά τα χείλη του ενώ παρατηρώ τα μάτια του να σκοτεινιάζουν από θυμό... Ωχ αυτό με αγχώνει... Ως τώρα καλά έπαιζα τον νταή
(ότι και να λες δεν με επηρεάζει... Εγώ αυτός είμαι και αν δεν γουστάρεις τότε σήκω φύγε... Κανείς δεν σε κρατάει εδώ με το ζόρι)
(σε μισώ)
Σφυρίζω μέσα από τα σφιγμένα δόντια μου ενώ ξεφεύγω από το σώμα του που με έχει εγκλωβισμένη και φεύγω από εκεί μέσα... Τον παλιό ξεφτίλα... Τον βλάκα... Τον μαλάκα... Καλά ρε τι άνθρωπος είναι αυτός;... Δεν ντρέπεται λίγο;... Πετάω τον σκούφο και την ποδιά μου και μαζεύω τα πράγματα μου... Φτάνει πια η γαμημένη καταπίεση... Ας κάνει ότι γουστάρει... Εγώ παίρνω τον σάκο μου και φεύγω μια και καλή από εδώ μέσα...

Τρεις μέρες μετά...

Κάθομαι στον πάγκο του πρωινού και κοιτάζω στο ίντερνετ διάφορες σχολές μαγειρικής που θα μπορούσα να πάω... Δεν τον έχω ανάγκη και θα το αποδείξω τώρα αμέσως... Ξαφνικά ακούγεται το κουδούνι της πόρτας και σηκώνομαι από την θέση μου για να ανοίξω
(βρε βρε καλώς τους)
Λέω καθώς βλέπω την Amanda και τον Edward να στέκονται στο κατώφλι
(τι έμαθα;... Έφυγες από την σχολή;)
Ρωτάει μπερδεμένη η Amanda και κλείνω την πόρτα καθώς μπαίνουν μέσα
(έχουμε να πούμε πολλά... Ελάτε μέσα)
Λέω και τους οδηγώ προς την κουζίνα
(καφέ;)
(όχι... Πες μας μόνο τι έγινε και έφυγες)
Λέει ο Edward και αφήνω μια μεγάλη ανάσα καθώς κάθομαι απέναντι τους
(απλά δεν αντέχω άλλο εκεί μέσα... Τσακώθηκα με τον Anderson και έφυγα)
(σοβαρά;... Και τώρα με ποιόν θα είμαι εγώ εκεί μέσα;)
Λέει λυπημένη η Amanda και της χαμογελάω γλυκά... Είναι το μόνο άτομο που θα μου λείψει από εκεί μέσα
(με συγχωρείς που ρωτάω αλλά... Μήπως έγινε κάτι παραπάνω με τον Anderson;)
Ρωτάει διστακτικά ο Edward και πραγματικά μου έρχεται να βάλω τα γέλια... Εγώ με αυτόν;... Ε δεν είμαστε καλά
(καμία σχέση)
(α γιατί άκουσα κάτι κορίτσια να σας σχολιάζουν)
Ωχ
(δηλαδή;)
(ε να ότι... Εσύ πηγές να κάνεις κάτι μαζί του αλλά... Κάτι πήγε στραβά... Άλλες είπαν ότι εσύ τον ήθελες αλλά εκείνος όχι... Άλλες είπαν ότι καθόσουν μέχρι το βράδυ μαζί του στην σχολή)
Τι;... Γαμώτο πως μας είδαν;
(ισχύουν;)
Ρωτάει ενώ με κοιτάζει με φόβο μέσα στα μάτια... Φφ όλο αυτό είναι τόσο κουραστικό
(φυσικά και όχι... Δεν τρελάθηκα ακόμη για να πάω μαζί του)
Λέω και η Amanda γελάει
(πλάκα πλάκα είναι κούκλος... Αλλά τόσο κλειστός)
Και μίζερος... Και βλάκας... Και γουρούνι... Πες τα μην τα λυπάσαι
(και πολλά άλλα είναι αλλά τέλος πάντων)
Μουρμουρίζω αδιάφορα και πίνω μια γουλιά από το τσάι μου... Να πω ότι με ενόχλησε που μας σχολίασαν... Δεκάρα δεν δίνω... Αλλά όχι να πουν ότι τα χω μαζί του... Έλεος δηλαδή... Και ξέρω ποιες κάργιες τα είπαν όλα αυτά
(δηλαδή τώρα δεν θα ξανά γυρίσεις;)
Ρωτάει λυπημένη η Amanda και γνέφω αρνητικά
(όχι αλλά ειλικρινά δεν θέλω να σε αφήσω μόνη σου... Τι θα έλεγες να αλλάξουμε μαζί σχολή;)
(δυστυχώς δεν μπορώ... Η σχολή του Anderson είναι η καλύτερη και ξέρεις τους γονείς μου... Θέλουν το απολύτως τέλειο για μένα)
Λέει αγανακτησμένη και παίρνω μια βαθιά ανάσα... Δεν θέλω να την αφήσω... Αλλά από την άλλη... Δεν αντέχω άλλο να τον έχω πάνω από το κεφάλι μου... Όχι εκεί δεν ξανά γυρίζω για κανέναν λόγο... Αύριο κιόλας  θα το ανακοινώσω στους δικούς μου και ας κάνουν ότι θέλουν... Εγώ πάντως δεν ξανά πάω εκεί μαζί του.