Μαθήματα μαγειρικής (Book 1)

Διαφορετικός

Την επόμενη ημέρα πήγαμε με την Victoria στο ορφανοτροφείο όπως ακριβώς το κανονίσαμε... Φυσικά εγώ πήγα με ταξί... Μπαίνουμε στην αυλή και βλέπω εκατομμύρια παιδιά να τρέχουν και να παίζουν... Το θέαμα είναι υπέροχο
(ειλικρινά θα λατρέψεις αυτό το μέρος)
Λέει η Victoria η οποία βρίσκεται δίπλα μου και ομολογώ πως θα συμφωνήσω μαζί της
(πάμε να βρούμε τους υπόλοιπους... Έλα)
Προσθέτει ενώ με αρπάζει από το χέρι και ουσιαστικά τρέχουμε... Αυτή η παιδική της συμπεριφορά με διασκεδάζει... Άραγε πόσο χρονών είναι;
(καλώς τες... Bella χαίρομαι τόσο πολύ που ήρθες)
Μου λέει εγκάρδια η κυρία Anderson και με φιλάει σταυρωτά
(κι εγώ χαίρομαι κυρία Anderson... Και συγχαρητήρια... Το έχετε διακοσμήσει πολύ όμορφα)
(σ'ευχαριστώ γλυκιά μου... Ελπίζω να μην σε ζάλισε η κόρη μου)
Λέει ενώ το βλέμμα της στρέφεται στην Victoria και χαχανίζω
(όχι κυρία Anderson... Μην ανησυχείτε)
(αυτός είναι ο αδερφός μου;)
Ρωτάει έκπληκτη η Victoria και αμέσως γυρίζω και κοιτάζω προς την κατεύθυνση όπου κοιτάζει και εκείνη... Αμέσως τα μάτια μου γουρλώνουν και το σαγόνι μου κρέμεται στο θέαμα που αντικρίζουν τα μάτια μου... Ο Stephen με παιδιά... Ο Stephen χαρούμενος να παίζει με τα παιδιά... Τι γίνεται εδώ;
(ναι... Όντως αυτός είναι)
(μην εκπλήσσεσαι τόσο πολύ Victoria... Εδώ είναι το μοναδικό μέρος όπου βλέπω πραγματικά τον αδερφό σου να χαμογελάει και να διασκεδάζει τόσο πολύ)
Τότε θα έπρεπε να είναι περισσότερο εδώ... Τον παρακολουθώ πραγματικά σαστισμένη να παίζει και να γελάει με τα παιδιά... Φαίνονται να τον συμπαθούν αρκετά... Άλλη μια διαφορετική πλευρά του κύριου Anderson
(πάντως είναι πολύ διαφορετικός)
Σχολιάζω αφηρημένα και στρέφω το κεφάλι για να τις κοιτάξω... Καλύτερα να μην καρφώνομαι και πολύ... Ήδη μας σχολιάζουν...

Έπειτα από μερικές ώρες αφού έχουμε φάει μέσα στο μεγάλο κτήριο με τα παιδιά κάθομαι στο ξύλινο πάτωμα και παίζω μαζί τους... Είναι πραγματικά αξιολάτρευτα... Κατα βάθος ζηλεύω την Alicia... Μπορεί να είναι νέα αλλά θα νιώσει ένα τόσο όμορφο συναίσθημα... Θα έχει το δικό της μωρό... Είναι απίστευτο και ελπίζω να τα πάει καλά... Όσο για εμένα ούτε να το σκέφτομαι... Αγαπάω τα παιδιά αλλά δεν θα ήθελα ποτέ να κάνω γάμο και οικογένεια... Δεν ξέρω αν φταίνε οι επιλογές που κάνω στους άντρες... Απλώς δεν έχω αυτήν την επιθυμία... Ποτέ δεν την είχα... Και από ότι φαίνεται ούτε θα την αποκτήσω
(τι σκέφτεσαι;)
Η χαμηλή βραχνή φωνή του με βγάζει από τις σκέψεις μου και τον βλέπω να κάθεται στο πάτωμα δίπλα μου ενώ τα μικρά τρέχουν και γελάνε γύρο μας
(βλακείες)
Αποκρίνομαι σιγανά και βλέπω ένα αγοράκι να με πλησιάζει ντροπαλά
(εμ γειά)
Μου λέει με την παιδική γλυκιά φωνούλα του και νομίζω πως θα βγάλω καρδούλες από τα μάτια μου
(γειά σου)
(αυτό... Είναι για σένα)
Λέει και ανοίγει το μικρό του χεράκι μπροστά μου... Αυτό που αντικρίζω πραγματικά με κάνει να φουσκώσω από χαρά
(είναι ένα δαχτυλίδι από πηλό... Το φτιάξαμε στην τάξη και... Θέλω να το δώσω σε εσένα)
Αααχχ γλυκούλη μου... Θέλω να του ζουλήξω τα μάγουλα
(είναι πανέμορφο αγάπη μου... Έλα εδώ να σου κάνω μια αγκαλίτσα)
Λέω ενώ ανοίγω διάπλατα τα χέρια μου και αμέσως χώνεται στην αγκαλιά... Φιλάω επανηλλημένα τα όμορφα καστανόξανθα μαλλιά του ενώ τον κρατάω σφιχτά πάνω μου... Είναι τόσο μα τόσο όμορφο να έχεις ένα τόσο μικρό ανθρωπάκι στην αγκαλιά σου
(αντε πήγαινε να παίξεις)
Λέω έπειτα από μερικά λεπτά και αφού τον αφήσω φεύγει με τα άλλα παιδάκια ενώ παρατηρώ πως τα μάγουλα του έχουν κοκκινίσει
(θα γινόσουν πολύ καλή μαμά)
Το σχόλιο του με σαστίζει και αμέσως στρέφω το κεφάλι για να τον κοιτάξω... Θεέ μου... Η ανάσα μου κόβεται καθώς αντικρίζω τα σκούρα λαμπερά μάτια του... Τι βλέμμα είναι αυτό
(και εσύ θα γινόσουν πολύ καλός μπαμπάς)
Μουρμουρίζω και χαμογελάει στραβά... Αν μπορούσα πραγματικά θα τον φιλούσα τώρα... Αλλά εκτός το ότι έχει εκατομμύρια κόσμο... Είναι και οι γονείς του εδώ... Φφφ πόσο εναντίον μου πια
(τι θα κάνεις αργότερα;)
Με ρωτάει και δαγκώνω νευρικά το κάτω χείλος μου ενώ συνεχίζω να τον κοιτάζω μέσα στα μάτια... Bella καρφώνεσαι
(εμ δεν ξέρω... Λογικά θα καθίσω στο σπίτι)
Απαντάω σιγανά και ξαφνικά δύο κοριτσάκια έρχονται προς το μέρος του και του πιάνουν τα χέρια
(έλα μαζί μας Stephen... Σου έχουμε μια έκπληξη)
Λέει το ένα από τα δύο κορίτσια και εκείνος τους χαρίζει ένα γλυκό χαμόγελο ενώ σηκώνεται και τις ακολουθεί... Αααχχ είναι τόσο τρυφερός... Άλλες θα έλεγαν πως είναι ο τέλειος άντρας... Δυστυχώς μόνο εδώ μέσα... Φφ τέλος πάντων... Πρέπει σιγά σιγά να το διαλύσουμε... Έχω και μια έγκυο στο σπίτι... Άσε που η Amanda μου είπε πως θα έρθει το βράδυ για να τα πούμε... Φφ πολύ φορτωμένο πρόγραμμα έχω τώρα τελευταία...

Το βράδυ καθόμαστε όλες μαζί στο σαλόνι του σπιτιού μου και ακούμε την Amanda να μιλάει για τον Taylor... Πραγματικά νομίζω ότι θα αρχίσω όντως τα χάπια στο τέλος
(είναι τέλειος... Γλυκός... Τρυφερός... Ευγενικός... Το όνειρο της κάθε κοπέλας)
(που το βρήκες εσύ)
Λέω πειραχτηκά και η Alicia χαχανίζει
(τι έγινε... Ζηλέψαμε;)
(ω καθόλου... Για ποιον λόγο άλλωστε)
Αποκρίνομαι χαλαρή και ανασηκώνει τους ώμους της
(ίσως επειδή θα μείνεις στο ράφι;)
Λέει και γελάω δυνατά... Καλά κατά 50% αυτό είναι αλήθεια... Μην πω και πιο κάτω και το ξεφτιλίσω τελείως
(αλήθεια τι γίνεται με τον Anderson;... Προχωράει το πράγμα η;)
(τι να προχωρήσει μωρέ... Λες και έχουμε κάτι για να προχωρήσει)
Μουρμουρίζω αδιάφορα και εκείνη την στιγμή σκέφτομαι... Άραγε τι σχέση έχουμε εμείς οι δύο;... Απο την μια είναι ρομαντικός και από την άλλη είναι ελκυστικός και ξαφνικά γίνεται εντελώς ψυχρός και την επόμενη στιγμή θερμός... Και μετά απορώ πως δεν έχω μπει ακόμα στο ψυχιατρείο... Πραγματικά αυτός ο άντρας μπορεί να σε τρελάνει με όλες αυτές τις προσωπικότητες που έχει... Είναι τόσο ευμετάβλητος... Φφφ γενικότερα είναι ένας πολύ μπερδεμένος άνθρωπος
(απορώ πως συνεχίζω μαζί του)
(εϊ τι εννοείς συνεχίζεις;)
Ουπς αυτό το είπα φωναχτά... Φφφ τώρα δεν την γλιτώνω
(για λέγε τι τρέχει εδώ... Συνεχίζεις να συναντιέσαι μαζί του;)
Αμάν βρε Amanda με τις ερωτήσεις
(όχι απλά... Φιλιόμαστε στα πεταχτά που και που... Όποτε θυμάται γίνεται κάπως ρομαντικός... Φφ είναι ο πιο μπερδεμένος άνθρωπος που έχω γνωρίσει)
Λέω ενώ τρίβω νευρικά με την παλάμη το μέτωπο μου... Τι θα κάνω μαζί του;
(τότε γιατί δεν συζητάς μαζί του;)
(και να του πω τι;... Δεν έχουμε κάτι εμείς οι δύο... Δεν είμαστε μαζί)
(ναι αλλά εσύ νιώθεις μπερδεμένη εξαιτίας του)
Λέει η Alicia και αφήνω μια μεγάλη ανάσα... Έχει ένα δίκιο εδώ
(μήπως φοβάσαι να τον χάσεις;)
Ρωτάει και κατζουφιάζω... Να χάσω τι;... Κάτι που ήδη δεν έχω;... Ρουθουνίζω ενώ κουνάω το κεφάλι
(αυτό είναι γελοίο)
Μουρμουρίζω και ξαφνικά ακούγεται το τηλέφωνο μου... Το παίρνω από το τραπέζι και κοιτάζω την οθόνη... Χίλια χρόνια θα ζήσει
(ναι)
(έλα στο παράθυρο της κουζίνας σου)
Ορίστε;... Φφ τι να έγινε πάλι;... Σηκώνομαι και πηγαίνω στο παράθυρο... Το θέαμα με κάνει να σαστίσω εντελώς... Τον βλέπω να στέκεται έξω στην αυλή κρατώντας μια μικρή ταμπέλα που γράφει "θα βγεις ραντεβού μαζί μου;"... Θεέ μου είναι τρελός... Και ασυναίσθητα ένα χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη μου
(θα βγεις;)
Με ρωτάει ενώ παρατηρώ ένα παιχνιδιάρικο χαμόγελο να στραβώνει τα χείλη του και χαχανίζω... Είναι τόσο τρελός... Αλλά μου αρέσει
(σε δέκα λεπτά είμαι έτοιμη)
Μουρμουρίζω και ακούω την απότομη εισπνοή του μέσα από την γραμμή
(σε περιμένω)
Λέει και το κλείνω ενώ τρέχω προς το δωμάτιο μου
(που πας παιδάκι μου;)
Ακούω την Amanda να με φωνάζει από μέσα και γελάω
(θα βγω ραντεβού... Εσείς αν θέλετε καθίστε... Amanda αν θες κοιμήσου εδώ)
Λέω ενώ πετάω διάφορα ρούχα στο κρεβάτι... Είμαι τόσο ενθουσιασμένη που πραγματικά δεν ξέρω τι να διαλέξω... Πρέπει να βιαστώ... Δεν μπορώ να συγκρατήσω την χαρά μου... Έλα έλα Bella τρέχουμε τώρα τρέχουμε.