Μαθήματα μαγειρικής (Book 1)

Το φιλί

Την επόμενη ημέρα κάθομαι μόνη μου στο σπίτι και πίνω ήσυχη τον καφέ μου... Σήμερα έπειτα από τόσο καιρό έχει ήλιο... Πολύ περίεργο... Κοιτάζω στην εφημερίδα αγγελίες για δουλειά μπας και βρω τίποτα... Πάντως υπάρχουν πολλοί που ζητούν βοηθούς στις μέρες μας... Κυρίως στις καφετέριες... Ξαφνικά λαμβάνω ένα μήνυμα από έναν άγνωστο αριθμό... Ποιός να είναι;... Το ανοίγω και διαβάζω προσεκτικά το μήνυμα

Σε περιμένω στην καφετέρια δίπλα από το σπίτι... Σε δύο λεπτά να είσαι εδώ... Έχουμε να πούμε πολλά

Ορίστε;... Ποιός είναι πάλι αυτός που έχουμε να πούμε και πολλά;... Για μια στιγμή μπαίνω στον πειρασμό να τον ρωτήσω ποιός είναι αλλά... Καλύτερα από κοντά... Ξέρω είναι ριψοκίνδυνο έως χαζό αλλά θέλω να πάω... Να μου λυθεί και η απορία όχι τίποτα άλλο...

Μόλις μπαίνω στην καφετέρια κοιτάζω τριγύρω... Δεν βλέπω κάποιον γνωστό... Αλλά ξαφνικά βλέπω μια γυναίκα να μου κάνει νόημα με το χέρι της και μαντέψτε ποια είναι αυτή η γυναίκα... Για μισό λες αυτή να;... Θα το ανακαλύψω τώρα αμέσως... Πηγαίνω αποφασισμένη στο τραπέζι της και στέκομαι με τα χέρια σταυρωμένα
(εσύ μου έστειλες το μήνυμα;)
Ρωτάω ευθέως και χαμογελάει στραβά
(τσακάλι είσαι πάντως... Κάθισε)
(γιατί;)
(γιατί όπως σου έγραψα στο μήνυμα έχουμε να πούμε κάποια πράγματα μεταξύ μας)
Λέει και μου δείχνει με το χέρι της την άδεια θέση απέναντι της.. Έχε χάρη... Κάθομαι και την ατενίζω με εχθρικό βλέμμα
(σε ακούω)
(όπως σίγουρα θα ξέρεις εγώ ήμουν για πολύ καιρό με τον Stephen στο Παρίσι)
(ναι και λοιπόν;)
(ο γλυκός μου... Προσπάθησε πολλές φορές να με ξεπεράσει αλλά... Δεν τα κατάφερε ποτέ και ξέρεις γιατί;)
Ρωτάει ενώ μια πονηρή λάμψη εμφανίζεται στο βλέμμα της
(επειδή εγώ τον ξέρω καλά... Ξέρω τι είναι αυτό που πραγματικά θέλει)
(ωραία και από εμένα τι ζητάς τώρα;)
Ρωτάω και χαμογελάει σατανικά.. Αα δεν θα τα πάμε καλά
(να τον αφήσεις ελεύθερο)
Ορίστε;... Κανονικά δεν είναι καν δικός μου... Και ούτε θα ήθελα να είναι... Τόσο σπαστικός που είναι χάρισμα σου... Αλλά δεν γουστάρω να τον βλέπω να βασανίζεται για κάτι ανθρώπους σαν την κυρία απέναντι μου
(άκουσε να δεις... Ο Stephen είναι ένας πολύ καλός και υπέροχος άνθρωπος και σε πληροφορώ ότι ταιριάζουμε πολύ σαν ζευγάρι)
Λέμε τώρα
(οπότε μην μου ζητάς να τον αφήσω... Γιατί δεν το θέλει και ο ίδιος)
Λέω και γελάει ειρωνικά
(μην είσαι τόσο σίγουρη μικρή... Ένα τσακ να κάνω και ο Stephen θα γυρίσει πάλι σε μένα... Οπότε μην σπαταλάς άδικα τον χρόνο σου... Εγώ απλά το θεώρησα καλό να σε προειδοποιήσω προτού σε διώξει εκείνος με τις κλοτσιές)
Α έχει γερό θράσος... Και είναι πολύ σίγουρη για εκείνον... Λες και τον ξέρει
(τότε θα το ρισκάρω)
Αποκρίνομαι πεισματικά και γελάει ξανά
(τότε να είσαι έτοιμη μικρή... Γιατί αυτό τον πόλεμο θα τον χάσεις)
(ω αντίθετος... Τον έχω ήδη κερδίσει... Καιρός όμως να το καταλάβεις και εσύ δεν νομίζεις;)
Αχ πόσο μου αρέσει να την τσιγκλάω
(τα λέμε)
Και με αυτά τα λόγια φεύγω από εκεί με το κεφάλι ψηλά και σε στυλ ντίβας... Θα δούμε ποιός θα βγει κερδισμένος από όλο αυτό...