Snow Black and The Seven Hunks (Inamorata Series #1)

KABANATA 20

wyrdaest>>

KABANATA 20

PINAHID NI AIKA ang luhang kumawala sakaniyang mata. Parang kahapon lang nangyari ang lahat. Tumayo siya at nagpuntang cabinet, kinuha niya ang isang box na naroon. Umupo siya sa kama at binuksan iyon. Kinuha niya ang isang larawan.

It was a picture of her happy family. Her Mom, Dad and her. Nakaformal attire silang tatlo. They're smiling in the camera. Pinahid ni Aika ang mukha ng kaniyang ina.

"M-Mommy, I miss you." nangigiligid na ang kaniyang mga luha.

Sa litrato ay halata sa mukha ng kaniyang ina na masaya ito. Her Mom doesn't looks like her. Marahil na rin sa pinaglihi siya sa ibang tao. Hindi na niya kinuwesyon ang ama noon.

Nagawi ang tingin ni Aika sa mukha ng ama. Hindi niya ipagkakailang namimiss niya rin ito. Kahit na ganu'n ang naging trato nito simula ng mawala ang kaniyang ina sakaniya.

Tinago na niyang muli ang litrato sa box pero nahagip ng mata niya ang isang porselas.

"Mommy. M-Mommy." paulit ulit na sabi ng batang Aika habang nakaupo sa sulok at umiiyak.

Nasa kaniyang silid lamang siya. It was already 3 years ago since that tragic happened to her life.

She's 11 years old now. Walang araw na hindi siya umiyak habang naalala ang nangyari. Takot pa rin ang bumabalot sa kaniyang puso't isipan habang naaalala iyon.

Dead on arrival ang kaniyang ina ng makarating sa ospital. Dali dali namang pumunta roon ang kaniyang ama. Chineck muna nito si Aika bago ang kaniyang ina.

Nalaman na lang niya na namatay na ang kaniyang ina sa isang katulong ng mansiyon.

"M-Mommy. P-Please come home. I-I thought we're gonna buy new d-dress for me." she crossed her fingers then put it on her knees and cry.

Natrauma siya sa nangyari. She always dreamed that tragic happened every night. Kaya natatakot na siyang matulog dahil du'n. Nagkaroon siya ng insomnia.

She heard someone's knocking.

"M-Mommy?" pinahid niya ang mga luha at nakangiting binuksan ang pinto.

"Mo--" napalis ang ngiti sa mga labi.

Ngumiti naman ng tipid ang babaeng katulong. "Hi Mikyla! I'm Yaya Eva, you can call me Ate if you want. Bagong katulong ninyo." anito.

Nakamaang si Aika habang nakatingin sa babae.

"I don't like you! M-Mommy!" humagulgol siyang muli saka tumakbo papuntang pinaka sulok sa gilid.Pumasok naman roon ang katulong at lumuhod sakaniyang gilid.

"It's okay, Mikyla. Dumaan rin ako sa ganyan." natigil naman sa pag-iyak ang batang Aika at tinignan ito ng nagtataka.

Ngumiti ito at hinagod ang kaniyang likod. "Nawalan na rin ako ng ina. Matagal rin akong hindi nakamove on sa nangyari. I'm sure you can. I'm sure you can move on."

Maya maya pa ay niyakap niya ito at humagulgol sa bisig nito.

"It's okay, Mikyla. Hush."

Days have past. Naging magaan na rin ang pakiramdam ni Aika. Unti unti niyang nakalimutan ang sakit na nangyari. Nabawasan ng konti ang takot niya ngunit nanatili pa rin ang pagsisisi niya sa sarili sa nangyari. Dahil na rin sa kaniyang Yaya Eva.

Kasalukuyan silang nasa mall. Nakaramdam naman ng muling takot ang batang Aika.

Todo kapit siya kay Yaya Eva. "Oh bakit?"