Can We Start With KISSING?

Bölüm 11 " Başlayalım mı Luhan?"

Gözlerimi açtığım da hala bir belirsizlik içindeydim. Başım ağrıyordu ve vücudumdaki tüm kaslar bana ihanet edermişcesine geriliyorlardı.  Sonunda bazı şeyler patlak vermişti. Abimi korkutmuştum bunu biliyordum ancak daha fazla tutamazdım.

Dün neler yaptığımı hatırlıyordum elbette. Beni aptal mı sandınız ! Heyt be ben ki- neyse kalkmalıyım.

Gözlerim sanki tutkalla yapıştırılmış gibi açılmıyordu. Biraz daha zorladım ve Çapaklı gözlerim göz kapaklarımdan ayrılarak açılmıştı. Gözlerimi ellerimle ovuşturduğumda farklı hissetmiştim.

Benim elim değilmiş gibi,

Bana ait değilmiş gibi,

Bu... Bu...

Aaaaa! Bu ne lan?

Bu kimin eli?

Ne olmuş buna!

Bu ne oğlum mumya gibi bişi bu? 

Abiiii!!!!

Korkuyla o beyaz şeyi diğer elimle kaldırırken abim kıçından düşen pijamayı toplayarak odama girdi.

Harbiden girdi lan. Kapıya nasıl kafa atmaktır o! Acımış olmalı.

"Ne oldu Luhan? İyi misin ha? Birşey mi oldu?"

Abim öyle endişeli haldeydi ki o korkunç şeyi unutmuştum bile. Bana yaklaşırken kaçmadım.

"Abi bu ne. Kimin bu! Al bunu götür!"

Abim kahkaha atarak bana bakarken ben anlamadan onu izliyordum.

"O-o s-senin Ahahahaah" abim kahkahaları yüzünden zorlukla konuşuyordu ve ben hiç birşey anlamamıştım.

"O senin kolun salak kardeşim."

Ha!

Bu mu?

Böyle mumya gibi sarılmış şey benimdi yani.!

WTF!

Şaşkınca elime bakarken hareket ettirebilmiştim.
Vaay canına demek ki bu benimdi. 

Şu küçükken çok istediğim şeyi yapabilmiştim.

Yaşasın!

Yani bilirsiniz her çocuk küçükken kolunu,  bacağını parmağını,kafasını kısacası olası bir yerini kırmak ister. Kafası olmasada ...
Nasıl bir sadisttik emin değilim ancak şuan hayalimi gerçekleştirmiş olmanın mutluluğunu yaşıyordum.

"Ve o kırık değil.Hadi kahvaltı hazırlayalım. Sehun'a çok ayıp oldu." kırık olmamasını umursamayarak ilgimi çeken şey dikkatimi çekti.

"Sehun burada mı ki?"
"Evet, hatırlamıyor musun? Hatta elini o bandajladı."

Merdivenlerden inerken Sehun'un yaptığı esere -yani elime- bakıyordum. Demek ki neymiş, hatırlamadığım birşeyler olabiliyormuş.

Ve Sehun elime dokunmuştu. Aman tanrım! O.BANA.DOKUNDU. Kya~~~ Bi daha bu elimi suya bile sokmayacağım. Sağ elimi sol elime tutup yüzüme dokundurdum. Sehuuun ^^

Sehun ve abime büyük bir teşekkür ve özür borçluyum.

Mutfağa doğru ilerlerken yabancı tıkırtılar kulaklarımızı dolduruyordu.

Abim buradaydı.
Ee bende burada olduğuma göre.

Aman tanrım hırkız!

O şeyi diyemiyorum tamam mı?

Hırlız.
Hısrız.
Hırkız.
Suskız.

Olmuyor işte!

Abim önden atılıp içeri girdiğinde korkuyla arkasından ilerledim. Gördüğüm manzara karşısında şok olmuştum.