"LUHAAAAAAAAAAN!"
Noluyo be?!
"LUHAAAAAAAAAAAAN!"
Ay hoşt ulan!
"LUHAN YA KALKARSIN YA DA *MUCK*MUCK*"
"LANET OLSUN KALKTIM!"Ne yani ben uyanmasaydım o beni... Hayır! Abi falan dinlemek basarım tekmeyi çüküne!
Ağır ağır yatağımda oyalanırken havanın bugün ne kadarda kapalı olduğunu gördüm. Hızlıca yerimden kalktığımda başım dönmüştü kısa süre sonra odamın soğuk olmasına aldırmadan hızlıca indim aşağıya. Abimin hazırladığı mükellef sofraya ağzı açık bakarken bugünün önemli bir gün olup olmadığını düşünüyordum. Doğum günü değildi. Evlilik yıl dönümümüzde olamayacağına göre ee abimin sevgilisi de yokki!
Lan abi sen hayırdır?
"Oturacak mısın? Yoksa öyle uzaktan salyalarını akıtmaya devam mı edeceksin?"
Hızlıca sandalyeye otururken dudaklarımı yalamaktan kendimi alamıyordum.
Tanrım! Yumurta rulosu mu ararsın, pilav mı ararsın, kimbap mı ararsın... Şuraya bak!
"Abi ben bilmeden birşey mi yaptım ? Bu masa masa olalı. Böyle sofra görmedi daha önce!"
"Hadi yemeğini ye geç kalacaksın!" bir yandan sırıtırken bir yandanda bana yememi işaret ediyordu.Onu kırmayacaktım tabiki de! Hızla ağzıma yemekleri bir bir tıkıştırırken "Bögön özönlöyöm abö!" demiştim.
Ne kadarını anladı emin değilim ama ben bile anlamamıştım açıkçası.
"Geri zekâlı yavaş ye boğulacaksın!" hem kafama hem sırtıma kocaman elleriyle şaplak atarken dediği şeyle yediğim herşeyi çıkardım.
"Bugün psikologla randevun vardı unuttun mu?"
Hay lanet!
Bende diyorum ki bu sofra niye böyle hazırlanmış. Tabii ki de oraya götürmek için!
Koca elli büyük kıçlı aptal sırıtışlı dev!
Bazen merak ediyorum abimi nerden bulmuşlar diye. Cidden şu tipe bak, bide bana bak hiç alakamız yok. Bence bunu kesin mezbahadan aldılar.
Gerçekten!
Elindeki suyu bana uzatırken bi hışımla alıp hem yediklerimi hemde abimin dediklerini sindirmeye çalışıyordum.
"Ben deli değilim ve oraya gitmeyecegim!" ellerimi birbirine dolayıp dudaklarımı büzdüğümde abim eliyle çenemden tutup sırıtarak bana baktı.
"Ben sana deli olduğunu söylemedim zaten. Sadece git ve sorunlarını anlat. Rahatlaman için "
"Sorunlarımı sana da anlatabilirim abi. Hem sen ücretsizsin. Kim bilir orasının seansı kaç paradır!"Abim dediklerimin doğru olup olmadığını düşünürken kendimi geri çektim. Eli hala çenemdeydi ve midem bulanmaya başlamıştı. Bu isteyerek yaptığım birşey değil. Gördüğünüz gibi kendi abimdende tiksiniyorum.
Gerçi ondan tiksinmek için bana yaklaşması gerekmez ama olsun.
"Dediklerin doğru ancak seanslar ücretsiz. Arkadaşım vasıtasıyla bedava, doktorla görüşebileceksin."
"Aman tanrım ne güzel!(!) Bak abi sevgilimin olmaması psikolojik birşey değil tamam mı tamamen benim utangaçlığım!"
"Luhan 22 yaşındasın ve cinsel anlamda kimseyle yakınlaşmadın. Hala ilk öpücüğünü almış değilsin! Lanet olsun! Ben bile seninle bir süre yakın kalabiliyorum! Çünkü neden : sana yakın olan herkesten tiksiniyosun. Bak ben seni böylede seviyorum, sen benim biricik kardeşimsin! Artık mutlu olmalısın! O siktiğimin herifini unut, gördüklerini unut! Eski kardeşimi istiyorum! Lütfen! "
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Can We Start With KISSING?
FanfictionDoktor : Oh Sehun Hasta : Park Luhan Tanı : Afefobi (birinin size dokunmasından ürkmek veya iğrenmek) Tedavi: Öpüşmek (?!?!)