Can We Start With KISSING?

Bölüm 15 " Merhaba Luhan."

Ağzım açık şaşkınlıkla ona bakarken ne dediğini anlamaya çalışıyordum.

Beni seviyor.

Beni.

Luhan'ı.

Hani erkeksi olanı.

Yok artık!

Gözlerim kocaman olmuş ona bakarken böyle birşey demeyi beklemiyormuş gibi bir hali vardı. Elleriyle o küçük ağzını kapattığın da arkamı dönüp yürümeye başladım.

Ne sanıyordum ki? Gerçekten beni sevdiğini falan mı? Hah!

Gözyaşlarım -bakın ilk kez gözyaşı dedim durum o kadar vahim- akarken beni seviyor olma ihtimali ile kalbimdeki kartal redbullla kafa bulmuşcasına atıyordu.

Kafamı yeniden çevirdiğimde hala eli ağzında yere boş boş bakıyordu.

Aptal.

Hayır, aptal olan o değil benim!

Adımlarım birbiriyle yarışırken farketmeden koşmaya başlamıştım.

Bir çita hızına ulaştığım da vücudum yorulmuş, durmak zorunda kalmıştım.

Gençler beni hafife almayın, lisedeyken futbol oynadığım için gayet hızlı koşabiliyorum. Hah, bu geyik de daha ne cevherler var da işte.

Kısa süre sonra eve geldiğimde cebimden anahtarı çıkardım. Gözlerimdeki yaşları, görüşümü bulanıklaştırdığı için elinin tersiyle temizledim. Kilidi açıp içeri girdiğimde abimin koltukta ellerini başının arasına almış halde gördüm.

Noluyo lan!~~ Abim bu saatte gelmez ki.

Hiiihh!! Yoksa ona da atladılar. Atlasalar abime değil atlayan kişiye üzülürüm. Gerçi bu tipe kim atlamak ister ki fil kulaklı yoda!! 

"Abi?" elimdeki anahtarı cebime yeniden koyarken abim kısa süreliğine bana baktı.

"Luhan." sesi kısık ve acı doluydu.

"Neler oluyor?"

"Bak... Sana bunu nasıl söyleyeceğim bilmiyorum ama ben-"

"Abi~~~ ölmeyeceksin değil mi? Hayır seni de kaybedemem!" gözlerim sulanmış yeniden ağlamaya hazırken abim kahkaha atmaya başladığında kaşlarım çatık ona baktım.

Bu arada ailemiz gayet sağlıklı bir hayat sürüyor merak etmeyin. Yani ailemiz var. Neden öldüğünü düşündünüz ki? Hah. Ezikler.

"Saftirik! Saçmalama benden öyle kolayca kurtulamazsın. Ben sadece şey diyecektim..."

"Ya! Seni pis Yoda! Nasıl korktum biliyor musun? Ne diyeceksin!"

"Yoda mı? Luhan!"

"Hihi abi tamam sakin ol. Ne diyeceksin huh?"

Sesim sevimli bir tona bürünüp konuştuğum da biraz yumuşamış eski haline gelmişti.

"Ben Baekkie yi eve aldım."

Ne?

Oha?

İşi pişidirler mi?

Siktir abim benden önce şey etmiş!

Gözlerim açık ayran budalası gibi ona bakarken abim yine kahkahayı basmıştı.