Can We Start With KISSING?

Bölüm 17 "Göt kafalı!"

Sabah gözünü açtığımda görmek istediğim yüzün aksine bağrışlarla uyanmıştım.

"Ya! Seni uyuz geyik! Ne diye telefonunun sesi bu kadar yüksek ki! Senin yüzünden Baekhyun uyandı!"
"Benim yüzümden mi? Sakın senin borazan sesin yüzünden olmasın! Pis Yoda!"
"LUHAAAAN!"

Patırtılar sayesinde buraya doğru gelen birşey olduğunu anlamıştım. Luhan'ın özenle hazırladığı yatakta ayaklarımı uzatarak oturur vaziyete geçerken aralık kapıdan içeri bir adet sekerek gelen geyik ve ardından koştuğana dair patırtılar gelen bir adet koca kulaklı bir fil görmüştüm. Geyik, yakalanmamak için kaçarken saklanacak bir delik arıyordu. Abisinin yüksek sesli homurtuları arasına karışan köpek iniltisine benzeyen seslerde karıştığında Baekhyun'unda dahil olduğunu anlamıştım.

Luhan beni görünce gözleri açılmış ve bir an için geriye kaçmayı düşünse de abisinin siluetini görmesiyle üzerime doğru gelmeye başladı.

Hey!
Hey!
Hey!

Elimi üzerimde çarpı yaparken ayak ucumdan yorganın altına girdi. Kendini bacaklarımın üzerine yerleştirirken , görülmemek için yorganla her yerini örtüyordu. Bende bozuntuya vermemek içini bacak aramı araladığımda ne kadar doğru bir iş yapıp yapmadığını düşünüyordum çünkü şuan yorganın altından bile sıcak nefesi tüm vücudumu titretiyordu ve bulunduğu yer onun için çok çok zararlıydı.

Abisi bir hışımla içeri girdiğinde gözleriyle X-ray aracı gibi etrafı tarıyordu.

"Luhan nerede Sehun?"
"B-bilmiyorum. " Tanrı aşkına Luhan nefes almayı kesemez misin?

Abisi koltukların altına bakarken bende örtüyü kaldırdım. Sıcaktan ve fazla yakın temastan yakında buharlaşacak olan bir Luhan'la göz göze gelmiştim. Chanyeol , Baekhyun'un çekiştirmeleriyle odadan nihayet çıkarken hemen yorganı üzerimden attım ve büzülen geyiği oradan çıkardım.

"Sonunda! Hiç gitmeyecek sandım!"

Kendini doğrultmaya çalışırken eli bacağım yerine çoook başka bir yeri bulmuş ve bastırmıştı. Ve ben inlemiştim.
Ağzı açık , gözleri kocaman olmuş bakarken bana hiçte yardımcı olmuyordu.

"B-ben özür dilerim!" diyerek hemen gitti. Ve altında bıraktığı canavar ise... Bu konu hakkında sonra konuşalım.
Koltuktan tamamen kalktığımda ilk farkettiğim şey Luhan, isterse kendi isteği ile birilerine dokunabiliyor olmasıydı. Başkası dokunduğunda ise vücudunun kontrolünü kaybediyordu. Dokunan kişi abisi bile olsa kaçmak istiyordu pekâlâ dokunan kişi abisi olmasa hatta tanıdığı biri olmasa ama onun dokunmak istediği biri veya birşey olsa?

İşte bu!

Luhan, kendini bana bırak bebeğim!

Büyük bir mutlulukla mutfağa girdiğimde Luhan masanın köşesine sinmiş, abisi ise ona kötücül bakışlar atıyordu.

Ona bakarken bir anda aklıma bu gece nerede kalacağım geldi. Sahi ne yapacaktım? Sürekli burada kalamazdım bu saygısızlık olur.

"Sehun?"

Baekhyun'un sesiyle ona baktığımda kolumdan tutup beni salona çekti. Arkama baktığımda iki kardeş bize *noluyolan!* der gibi bakıyordu.