Tell Me A Lie [R-18] [Completed]

16 - YOU'RE MINE

16 You're Mine

"Good morning sunshine!" Maaliwalas ang ngiti na ibinukas ni Iris ang mga kurtina sa bintana ng kanyang kuwarto. Hinayaan niyang paliguan ng ginintuang sikat ng araw ang kanyang mukha.

Andrei's sleepy voice came from the other side of the room. "Good morning to you too."

Umikot ang mga mata ni Iris ng 360 degrees kasabay ng paglaho ng kanyang ngiti. "'Yung sunshine ang kausap ko, hindi ikaw."

Inalala niya kung paanong nangyaring magkasama sila nito. Last night after office hours, she went straight to the grocery store. Gabi na siyang nakauwi dahil doon. Kipkip niya kagabi sa mga braso ang mga ginrocery nang pihitin niya ang seradura ng pinto ng bagong unit na tinutuluyan. Sinipa niya iyon pabukas saka mabilis na tinakbo ang lababo upang ibaba roon ang mga pinamili.

Kinuha niya sa paper bags ang mga pinamiling food supply. Inilagay niya iyon sa cupboards at ang iba naman ay sa mini-fridge. Pagkatapos niyon ay nagpalit na siya ng damit pambahay bago niya sinimulan ang pagluluto ng hapunan.

May ilang katok sa pinto na nakaagaw ng kanyang pansin. "Sandali lang!" aniya na hininaan ang apoy sa kalan bago tunguhin ang pinto. "S-Sir?"

Andrei stood outside her door. He was still wearing his work clothes; a crisp white button-down shirt underneath his Armani suit which matched his black slacks. "Just Andrei," he said stepping across the threshold. "I'll be staying her for tonight."

"Bakit?" Sinundan ni Iris ng tingin ang hindi inaasahang bisita habang naglalakad ito sa maliit na salas niya na halos wala namang laman.

"Close the door."

Tila masunuring bata na ginawa ni Iris ang sinabi nito. Subalit mabilis din niyang pinagsisihan iyon. Being ordered around her own place is not her thing. "Ano ba ang sadya mo rito?" muling tanong niya.

"Nandito ako para itanong kung ano ang totoong nangyari sa pagkikita niyo ng pinsan ko." Huminto ito sa paglalakad. Nagpanggap ito na inililibot ang tingin sa paligid kahit wala naman itong makikita masyado sa kuwartong iyon. "I heard you guys had a rather interesting encounter inside the conference room instead of having just a simple meeting. People at work said they saw Tatiana walk out of the room crying."

Dread took over her pretty face.

Am I in trouble?

"Bakit hindi ka makapagsalita? Ano ba'ng nangyari?"

Ikinuwento niya kung ano ang nangyari upang madepensahan ang sarili. "N-Nag-uusap lang naman kami nang araw na iyon tungkol sa mga gagawin naming hakbang para sa endorsement ng Venus beauty products and cosmetics. Troy interrupted the discussion about lunch time. He went out to buy some food for your cousin and when he left, Tatiana started apologizing to me. She told me she was very sorry. Wala akong sinabing hindi maganda sa kanya. I swear, hindi ko siya inaway."

Nakakunot ang noo nito sa kanyang mga sinabi na tila ba pinoproseso nito ang mga dinetalye niya. "Ano naman ang sinabi sa'yo ni Troy?"

Nagkibit-blikat siya. "Nothing. When he came back, Tatiana was in a hurry to leave."

"Maybe it's just hormones," he mumbled as he unbuttons his polo shirt. "You know, hormones. Pregnant hormones.

"I do know things about hormones—" Naalarma siya nang umpisahan ni Andrei ang pagkalas sa belt nito. Ibinaba nito ang zipper at isinunod na ibaba ang pantalon. "—what the hell do you think you're doing?"

"Sinabi ko na sa'yong dito ako matutulog."

Maagap na pinigilan ni Iris ang paghuhubad nito ng pantalon. Tinangka niyang itaas muli iyon sa baywang nito. Ngunit nang lumapit siya, hinuli ni Andrei ang isang kamay niya saka nito inulusot iyon sa briefs nito.