Love Me Like I Do

12.

Nagising ako sa ingay ng pagkakabasag ng kung ano sa ibaba. Nagsisigawan si mama at papa at kahit hindi ko maintindihan kung para saan ay nasasaktan pa rin ako. Bakit hindi? Masakit makitang nag-aaway ang dalawang importanteng tao sa buhay mo.

Minsan tinatanong ko na lang sa sarili ko kung bakit hindi na lang sila maghiwalay so I won't have to deal with this anymore.

Noong nakita nila akong bumababa sa staircase namin, hindi sila makapaniwalang susuwayin ko na naman sila. Agad akong tumakbo palabas. I want to at least breath fresh air and hear the wind. Sa bahay kasi purong pag-aaway nina mama at papa ang naririnig ko.

Hindi ko alam kung paano sila mapag-aayos dahil mukhang napakaseryosong isyu iyon. Something about dad giving some asset to some woman. Nambababae si papa at kung dati ay hindi pa ganoon kalala, ngayon giving assets away is too much.

Pinagsisipa ko ang mga bato na humaharang sa dinadaanan ko papuntang park ng village. Umupo ako sa swing pagkarating ko roon.

"Hey, can I play with you?" I heard someone's steps. Tiningala ko siya habang nakaupo sa swing.

"Do I look like I wanna play?" mataray kong sagot. Inirapan ko siya at nagpatuloy sa pagtunganga nang naramdaman kong unti unting umaangat ang mga paa ko sa lupa. I looked at the little boy who's holding the rope of my swing.

"Will you stop? Do I know you?" Pero kahit mataray at nakaangat na ang isa kong kilay ay hindi pa rin niya tinigilan ang pagtutulak sa aking duyan. Hindi naman gaanong malakas. Tama lang para maiangat ako sa hilaga't timog.

Hindi siya nagsalita habang ginagawa niya iyon. Hindi na rin ako umangal. It's somehow soothing. Iyong parang dinadala ako sa himpapawid.

"I'm Yuan Azrieel." Dahan dahang humina ang pagtutulak niya sa duyan. Tiningnan ko siya ng mabuti.

His deep brown eyes calms my angry heart. His high-bridged nose and his properly arched brows are shouting of elegance.

Ambata niya pa, say 13, but he almost looks like a grown up.

"I'm Blythe Lauren." I reached out my hands to him at tinanggap niya naman iyon. I smiled at the sight of our hands. Ngunit nang maiangat ko ang tingin ko sa kanya ay agad ako napabitaw at napawi ang ngiti.

"Ah, thank you nga pala." He smiled at me. I saw his perfect teeth flushed. Nahawa tuloy ako sa ngiti niya.

Ang gwapo niya pala lalo na ngayong nakafocus ako sa mukha niya.

Sa araw na iyon ay naging kalaro ko siya. Saglit kinalimutan ang mga problema sa bahay.

"Mommy, I'll be out." Pagpapaalam ko kay mommy dahil may usapan kami ni Azrieel.

We're both 15 now at naging classmate ko rin siya sa ibang subjects ko.

"Are you going out with Azrieel again?" I just nodded to her question habang naglalagay ng polbo sa mukha ko.

"And you're wearing a dress? Is this a date?"

Napairap na lang ako sa sinabi niya.

"No, ma'am. We're just friends. We're hanging out tonight with our friends. Gotta go." Bumeso na ako sa kanya at naglakad na palabas ng bahay. Nagpahatid ako sa driver kina Azrieel at galing doon, sabay kaming pupunta sa napag usapan naming lugar ng mga friends namin.

"Oh, mag-iingat kayo ha? Azrieel, you both behave okay?" Tita Amalia waved at us as we went out of their house.

"Azi, ano'ng tingin mo kay Clifford? He's cute right?" sabi ko sabay bungisngis when I looked at the picture of my crush.