Love Me Like I Do

10.

Date

I stiffened.

Hindi ko alam kung ano ang gagawin o sasabihin ko. Lagi akong may sinasabi sa tuwing may nakakasalubong ako. Sa kanya lang ako natatameme. Kahit noon pa.

But hell! This is different now. I need  to speak up.

"Yuan." I tried hard to smile at him.

This is my chance right? Tita Amalia must have think na pwede pa rin kaming dalawa kaya niya naipakilala at nabanggit na magkakilala kami. Some of the boards were murmuring about the possible merging of our companies. I heard it. Dapat ba masaya ako na dahil sa wakas, may pag-asa nang maibalikang lahat? O magiging kasiya siya ba talaga ang outcome ng lahat?

"I just want to tell you that whatever my mom is planning, huwag mo na lang patulan." Natigil ako sa kakaisip nang sabihin niya iyon.

"Uh..."

"Yun lang sa sasabihin ko. I should go."

Hindi pa ako nakakabawi sa mga sinabi niya ay umalis na agad siya. Namalayan ko na lang na wala na siya sa harap ko. Tinakbo ko ang elevator pero nakalabas na ata siya. Fuck!

Simple lang naman ang lahat ng ito ah. Pero bakit parang nalilito ako sa magiging desisyon ko? Bakit parang may mali pa rin sa lahat ng ito?

Nakatingin lang ako sa kisame ng kwarto ko habang iniisip ang lahat ng dapat na maging desisyon ko. Hindi ako pwedeng magpadalos dalos. Hindi dahil pwedeng mangyari ang matagal ko nang gusto ay dapat na akong magtake advantage sa lahat ng ito. I want to take it slow, put everything to what it used to be. Ayaw kong diktahan ako ng kung ano'ng dapat kong gawin sa buhay ko. And definitely, hindi iyong nasa isip ng mga board members ang paraan para maisakatuparan ang lahat ng ito.

I was  less attentive kinabukasan dahil na rin siguro sa puyat ako sa kaiisip ng mga posibleng mangyari.

I swear, I need a massage after this day.

I saw Yuan, smiling sincerely at me when I went inside the classroom. I decided last night na sasabihin kong mawawala ako for the next semester. Sasabihin ko na lang na  magmamigrate na kami o kahit ano.

Napag usapan namin na right after the exam ay lalakad na kami agad. I needed this. I need to be with him dahil this is the last day that I will indulge in his presence and attention. I wanted this day so bad na feeling ko after today, everything will be back to what it is. I made everything complicated, even made an alter ego just to be with him. A desperate move, I know. But for a moment of my life, today, I didn't regret the existence of Azura.

I have to cherish this day to have happy memories with him kahit alam kong hindi dapat ganito ang ginawa ko.

Nag aya siyang pumasyal muna sa mall bago manood ng sine. We ate in a restaurant near the mall bago tumuloy sa pamamasyal habang hinihintay ang oras ng panonoorin namin.

We even go to the arcade at sinubukan ang iilang mga games doon.

"Hala ang daya. Lagi ka na lang panalo. Patalo ka naman." Sabi ko dahil sobra na akong frustrated dahil lagi akong talo sa kanya. Tawa lang siya nang tawa sa akin pero pinagbigyan naman ako sa last game namin bago ko naisuggest na pumunta sa isang jewelry store na nadaanan namin.

Some costumers are familiar to me. Iyong iba ay nakangiting tumingin kay Yuan habang kumunot naman ang noo nang nakita kung sino ang kanyang kasama. Inismiran ko lang sila. Mainggit kayo!

May kumausap  kay Yuan saglit kaya nagpaalam na lang ako na mauuna nang tumingin. I want to buy something this month. I haven't enjoyed my money this month. Ni hindi ko masyadong ginagalaw ang account ko. What for? I have everything. Hindi naman ako sobrang gastos sa sarili eh.