La Jalousie (Voltooid)

>deel 11<

"Maakt niet uit schat" ik knik.
_______________________________________

Perspectief Nour: Hafsa heeft mijn make-up prachtig gedaan Ik liep de badkamer in en deed mijn Takshita/Jurk aan (zie omslag) Ik doe mij Donker blauwe hoofdoek op met wat glitters en doe dan mijn witte hakken van de Zara aan ik loop de badkamer uit naar Hafsa en ze compimenteerde mij "Shourkan zine" bedankte ik haar "Yallah kom ik breng jou" "Nee hoeft niet schat je hebt al genoeg gedaan echt" bedankte ik haar "weet je zeker je kan toch niet hele tijd met de trein gaan" "Mahlish schat tuurlijk wel" ze zuchte "Laat me je op het minst naar centraal brengen" ik knikte

Bij centraal station : ik geef Hafsa en stap dan de auto uit "VEEL PLEZIER" schreeuwde ze nog ik lachte en gaf dr een luchtkus ik nam mijn trein naar Amsterdam en dan de bus als ik bij de zaal ben aangekomen loop ik de zaal in. Ik check nog of alles goed is en verplaats nog wat dingetjes hier en daar als ik dat heb gedaan haal ik de folie af van alle eten ik pak nog een mooie rosé Goude kommetje en doe daar dan wat snoepjes in.

Bij de ingang zet ik ook nog snel een tafeltje met een mooie grote boeket en een gasten boek in het midden die ik gister was vergeten opgelucht knik ik en wacht dan rustig tot iedereen komt als ik de piepers hoor zie ik dat Yamina&Hamza binnen komen ik ben echt zenuwachtig! Stel je voor dit is niet eens wat hun willen.

De luiden muziek klonk door mijn ooren ik stond voor de ingang en groete iedereen.

"Welkom" glimlachte ik Hamza keek me glimlachend aan , Yamina daar in tegen keek me vies aan als ik iedereen heb gehad ga ik snel de zaal in.

"Prachtige gedaan wlh Perfect" zij Yamina enthousiast wowww zij ze dat nou echt "Shoukran" bedankte ik haar "Wlh shoukran uhm laten we opnieuw beginnen ik was niet bepaald beleefd" waar komt dit opeens vandaan? "Ik snap dat je me niet vertrouwd maar het spijt me" zegt ze bijna met tranen...

"Oké schat rustig t is je vergeven maar niet huilen het is jou dag schat" zeg ik terwijl ik dr knuffel "S-Sorry k schaam me dood i-ik had je niet mogen veroordelen" "het is al goed het is al goed" ik gaf haar en doekje en begeleed haar naar haar trubine.

Ik draaide me om en liep dan naar Hamza "en" vroeg ik zenuwachtig "Prachtig je hebt echt talent!" Zij hij enthousiast ik bedankte hem na een korte gesprekje liep ik weg en botste ik weer tegen brahim aan "B-RAHIM" stotterde ik bang wat doet hij nou hier  ik wou weg rennen van angst maar hij hield me tegen "D-doe me niks aub" huilde ik jullie zijn toch niet vergeten dat ik zwanger ben hé?

"Nour rustig i-ik weet alles ik wil me excuses aanbieden het , het spijt me" fluisterde hij vol ongeloof keek ik hem aan "j-je weet alles" huilde ik.

"Nu pas nu pas kom je om vergiffenis vragen , 5jaar lang 5 jaar lang wacht ik op iemand die mij zal komen redden maar nee! "Kech"  "Hoertjeee" ja dat is wat ik 24/7 hoorde door wie? Door JULLIE! Door mijn BLOEDEIGEN Famillie! Schamen jullie je niet? Weet jij wel wat ik al die tijd heb meegemaakt" huilde ik terwijl ik me los trek van hem

"Ja dat weet ik het spijt mij wollah het spijt mij!" Schreeuwt hij bijna

"JE WEET NIKS HELEMAAL NIKS" Schreeuwde ik dit keer

"Safae 2juni 2018" fluisterde hij zacht vol ongeloof keek ik hem aan

Met een betraande gezicht ren ik weg

"NOUR WACHT"

625 woorden! Morgen weer een deeltje In Sha Allah hou van jullie💋