Chapter 41

71 1 0
                                    

Forgive — Chapter 41

"Kanina ka pa nakatulala d'yan," Kiel said, when he was busy putting some cheese to his sandwich. "Ano na naman problema mo, ha?"

Nang marinig koi yon mula sa kanya, kinunutan ko siya ng noo. "Ba't ka kasi nandito? Bigla-bigla ka nalang pumapasok sa bahay ko—to think malapit na maghating gabi," I spat.

He shrugged, and laughed as a response. Nakaka-badtrip nga iyong rason niya kung bakit pumunta siya rito—nagugutom raw at gusto akong makita. Kainis naman. Wala ba'ng tinapay sa kanila? Ang effort niya naman para pumunta talaga rito!

"Ano nga? Bakit napaka-tahimik mo kanina?" he reiterated.

"None of your business," sagot ko, at inirapan siya.

"Sus. You know, Xav, wala ka nang nakaka-usap ngayon kundi ako nalang," he said so confidently. "Yes, you have Blanche, but she's obviously busy with her law school life. So, you can say anything you want," he added, feeling so mighty whenever he's around me. "Eto, ha... Hula ko dahil sa nauna mo'ng ex 'yan," sabi niya.

Face-palm. Magaling na manghuhula talaga ang lalaking 'to. Wala ngang explanation ba't nahuhulaan niya agad-agad ang mga nangyayari! Is he some psychic or what? He's such a weirdo sometimes.

"Manghuhula ka talaga," giit ko, at inilayo ang tingin sa kanya. The tv was on, that's why I can focus my attention to it, than to Kiel. Mas magandang manuod nalang ng tv kaysa ientertain pa ang lalaking 'to.

"Sabi na, e," he said so proudly. Then later on, maririnig ko nalang siya humalakhak. "Nah, hindi ko nahulaan. Nakita ko kasi si Ares dun sa parking lot, kaya may guess na ako," he told me, then laughed one more time.

Inirapan ko sa siya.

"Ewan ko sa 'yo."

"But seriously," he positioned himself near me, and gave a curious look, "you and Ares talked?" he asked.

I sighed heavily. Sabagay, tama naman siya. Siya nalang talaga ang nakaka-usap ko kapag sa mga ganito. He became my closest friend after years had passed. Nakakamiss nga iyong mga naging kaibigan ko noon. I wanted to meet Demise, but I know distance is the hindrance. Si Blanche naman, I know she went to busy and sad—her beloved best friend died.

"Yes," I answered.

"Was it serious?"

I let out a pale smile. "For me, it was the best conversation I had with him after those years," I replied. "To be honest, I felt glad when I already interacted like that with him."

"Yun naman pala," he said. "E, bakit parang ang tamlay-tamlay mo kanina? You should've felt glad, right?"

"I asked him if we're friends," I answer.

"So? Where's the problem in that?"

I turned my face to him.

I shrugged. "He didn't respond," I replied. "May bigla kasing tumawag sa kanya, kaya hindi niya sinagot iyong tanong ko, and he immediately gave the cue that he has to go," I answered in detail.

He didn't gave a small reply from my question. Ganun niya ba talaga pinanindigan noon na hindi talaga kami magkaibigan? Gaano ba kami nasaktan sa nangyari? Grabe ba? Pero sabagay, nasaktan niya ako, at nasaktan ko rin siya. We were even. Maybe the reason why he can't declare us as friends.

We were only former classmates. And the hell, it hurts. Hanggang dun nalang siguro pagkatapos nang lahat na pinagsamahan namin.

Kiel gave a light chuckle. "You're overthinking again," he pointed out. "Siguro, magkaibigan pa rin naman kayo. Hindi naman ganun kagalit si Ares sa 'yo, 'di ba?"

The Feelings (The Series #2)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon