Avril Lavigne - Nobody's Home
[Multi'ye koyduğum şarkının klibini izlemenizi tavsiye ederim.]
Giriş
"Hiç prenses gibi hissetmedim. Beklediğim bir prens de olmadı. Kara bir şövalyeye âşık oldum."
Her şey o gece oldu.
Genç kızın cılız bedeni, sokaktan yukarıya çıkarken bile yoruluyordu. Nefes nefese kalıyor, kalbi hızla atıyor ve bir yere oturasıya kadar geçmiyordu. Pütürlü duvarlar... Bazen onlara sığınıyor bazen de tamamlanmamış bir binaya ilişiyordu.
Duvarın kenarına oturduğunda, ısınacak hiçbir şeyi yoktu. Elini birbirine sürtmedi veya kollarını bedenine dolamadı. Zaten, alışıktı ya... Bedeni, yorgunluğa alışık olduğunu kadar alışıktı soğuğa. Eda bunu biliyordu.
Sokaktan aşağı birisi iniyorken, Eda ceketinin şapkasını kafasına geçirdi ve saçlarının arasından yolu dikizledi. Çocuk, onu fark etti. Bu biraz tuhaftı, ama aslında değildi. Çocuk, kızın yanına kadar geldi ve oturdu. Şimdi, Eda'ya Küçük Kibritçi Kız'ı hatırlatmıştı işte. Kızın soğuktan büzüşen ellerinin arasına bir çakmak tutuşturdu. Sonra sigarasını dudaklarına yerleştirdi ve çenesini kıza uzattı. Kız, çakmağı yakarken, bir kaç saniye bile ısınmıştı ya parmakları, içi minnetle doldu.
Çocuk, uzun kirpiklerini gözlerine örttü ve sigarayı ikisinin arasında kalan duvarda söndürüp başını kızın omzuna koydu.
Hayır, bu tuhaf, aptalca, ya da ona benzer bir şey gibi görünüyor olsa da değildi. Eda bu olaya, onlarca kez şahit olmuştu.
Çocuk, uyudu. Kız, bekledi. Uyuyasıya kadar çakmağı yakıp durdu. Yüzü aydınlanıyor, içi ısınır gibi oluyordu. Çocuğun sokak kokan saçlarını okşadı. Bir de... Islak yaprak ve yanmış odun kokuyordu. Evet, tam olarak böyle.
Şimdi, bu kokuyla uyuyacaktı. Hiçbir şeyden habersiz gözlerini kapattığında çakmak yere düştü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SİYAHIN BELASI
Teen Fiction❝Küçük bir kız çocuğuna... Onun isteği dışında dokunmayacağım. Ben şeytanım, eğer ağlarsan, yandığım ateşe odun atarsın. Beni kışkırtırsın, anladın mı beni?❞ Kolejdeki bir çocukla çarpışıp, kitaplarımı yere düşürmedim. Kitaplarımı toplamaya çalışırk...
