PUSULAM #wattys2019

İstilaya Uğramış Zihin

Sezen Aksu - Yetinmeyi Bilir Misin?

İSTİLAYA UĞRAMIŞ ZİHİN

***

 Düşünceler zihnimi kuşatan ordu gibiydi. İyiyi düşünsem kötü; kötüyü düşünsem iyi çıkardı sonucu. Bir savaşın ortasındaydı zihnim. Binlerce düşman tarafından istila ediliyordu. Ne düşüneceğimi, ne hissedeceğimi bilmiyordum. Bildiğim tek şey; acı ile çarpan kalp ve istilaya uğramış zihnim.

Gülşah teyze ve Gülhan teyzenin konuşmaları günlerdir zihnimi istila ediyordu. O gün eve giderken yol boyunca düşünmüştüm. Ben zamanında Selim için çırpınırken, onlar Selim ile beni yan yana düşünüyordu. Fakat insanoğlu kalbi neyi isterse ona koşardı. Selim'in kalbi Feray'ı istemişti. Benim kalbim de Selim'i. Şimdi ise durumlar başkaydı. Selim'in kalbi koca bir şehirde yalnız kalmıştı. Benim kalbim ise yalnızlığı ve karanlığı kendi isteği ile tercih etti.

"Neşe!" diyen annem ile zihnimi, istila eden düşüncelerimden kurtardım.

"Efendim!"

"Kız gel buraya!" Odamdan çıktım ve oflayarak bahçeye gittim. Bahçe kapısından Gülşah teyzeyi, Gülhan teyzeyi, Hanım teyzeyi ve Kader'i gördüm. Kader'in kucağında ise bir bebek vardı. Kaşlarım şaşkınlıkla havaya kalktı. Annem beni görünce gülümsedi.

"Gel kızım gel. Bak Gülhanlar da geldiler."

"Hoş geldiniz."

"Hoş bulduk kızım." diyerek beni inceleyerek konuştu Gülşah teyze. Dün bir ân mutfağa gitmek ve Selim ile olamayacağımızı söylemek istemiştim. Sonra ise ne desem bu kadının vazgeçmeyeceği ortadaydı. Fakat hayatımda birisi gerçekten olsaydı o zaman bırakırdı peşini. Belki.

"Hoş geldin Neşe." diyerek gülümsedi Kader. Bende ona gülümsedim. Parmağında olan yüzük ile evlendiğini anlamıştım. Merak ettiğim şey ise; kim ile evliydi?

"Hoş buldum. Sende hoş geldin. Hayırlı olsun bir de."

"Sağ ol, darısı başına inşallah."

"İnşallah." diyen annem ve Gülhan teyzeler ile onlara baktım.

"Nasip bu işler. Ama erken diye düşünüyorum ben."

"Ne erkeni kızım. Yaşınız gelmiş."

"Sizin yaşınız gelmiş sözünüz daha biz onu yedi yaşındayken başlıyor Gülşah teyze. O yüzden erken."

"Sizin yaşınızdayken bizim üçüncü çocuklar kucağımızdaydı."

"Bana göre erken sana göre geç. Üstelik senin zamanın ile şimdi zaman bir değil. Hem nasip bu işler. Belki ben kırk yaşımda evleneceğim. Üstelik şimdilik bir şey yokken konuşmakta saçma."

"Birisi yok yani?"

"Bu seni ilgilendirmez Gülşah teyze. Ayıp olmasın diye üslupla cevap veriyorum."

"Ay tamam kızın üstüne gitmeyin. Geç otur kızım sende ayakta kaldın."

"Yok, ben mutfağa gideyim."

"Bekle bende geliyorum." diye yanıma geldi Kader. Beraber mutfağa girdik. Ben dolaptan limonata çıkardım. Büyük bardaklara doldurdum. Kader'in yanındaki sandalyeye oturdum.

"Maşallah, çok tatlı."

"Sağ ol."

"Kim ile evlendin?"