Seducing My Boss

Chapter 22

Wellington Airlines flight GA642 to Philippines is now ready for boarding, for all passengers of this flight please proceed to gate 22

Ngayon ang araw para sa flight namin pabalik ng pilipinas. Napapangiti nalang ako sa isiping ang huling beses na tumapak ako sa lugar na yon ay dahil sa maling tao. At ngayon babalik ako roon kasama ang taong bumuo at minahal ako ng todo higit pa sa inaakala ko.

"Mommy, I might suka in the plane eh." While walking and holding ninie's hand.

"You're so weak naman ninie!" Pang-aasar ni panpan sa kanyang kapatid habang buhat siya ng kanyang Daddy Vince.

"Mommy oh, si panpan nang-aasar!" Masungit naman na sagot ni ninie.

"Your brother is just kidding anak. We should already make it fast. We might be late for our flight." Habang kinakarga na si ninie sa aking braso.

"Mommy is right kids, we should hurry because we might be late for our flight." Nakangiting saad naman ni Vince sa mga bata.

Ang mga bata lang ang buhat namin dahil na kasunod naman sa likod namin ang mga yaya at guards ni Vince. Nung una pa nga ay ayaw kong may kasamang mga bodyguard pero ayon kay Vince gusto lamang niya na maproteksyonan kami kaya pumayag na ako.

Mas nauna na ang mga staff na bumyahe papunta ng Philippines. Habang nagpahuli naman kami. Gusto sanang gamitin ni Vince ang kanyang private jet ngunit sinabi kong huwag na.

Mas maganda na maranasan ng mga bata ang normal na pamumuhay. Ayaw kong masanay sila sa luho. Kaya napapayag ko rin si Vince.

2 hours later...

Nasa first class na parte na kami ng eroplano nakaupo. Habang naiwan naman ang mga bata sa kanilang mga yaya.

Naiwan kaming dalawa ni Vince sa isang malaking silid. Kung tutuusin parang bachelor's pad na ang kwartong ito. Hindi mo iisipin na nasa eroplano ka dahil may kusina, living room, bathroom, and bedroom.

Kung paano nagawan ng paraan ni Vince na magkasama kami sa isang room ay hindi ko alam. Habang nasa katabi naman naming room ang mga bata kasama ang kanilang dalawang yaya.

"Love, you should get some rest you know we still have 9 hours bago makarating sa Philippines." Bulong ni Vince sa aking tenga habang nakayakap sa aking likod.

"I know love, I'm still worried because we're not with the kids." Saad ko naman habang hawak ang kanyang kamay sa aking tiyan.

Unti-unti niya akong ihinarap sa kanya at hinawakan ang dalawa kong kamay.

"They are fine love, our yayas are taking care of them. Don't over think anymore. They said that they will tell us right away if something bad happens." Paninigurado naman ni Vince at hinalikan ako sa nuo. Napangiti na lamang ako.

Inalalayan ako ni Vince papunta sa kama para humiga. Ilang minuto palang ay unti-unti ng pumikit ang aking mata.

9 hours later...

"Wake up love..." naramdaman ko ang munting mga halik sa aking mukha.

"Hmm..." unti-unti kong minulat ang aking mga mata. Sumalubong sa akin ang nakangiting mukha ni Vince.

"Good afternoon love, we're about to land already." Pag-iimporma niya sa akin.

Attention.. flight GA642 of Wellington Airlines is about to land on Ninoy Aquino International Airport please secure your seatbelts...

A/N: I might start updating once or twice a week. If the story is very slow, you're welcome to leave and delete the story. It's not my lost. For those who have patience to wait for updates are well appreciated by me. Thank you gods and goddesses! Vote for the chapter for a fast update :))