Αχ αυτά τα μάτια σου

Part 7

Το φιλί είναι τόσο γλυκό και αργό.

Φαίνεται το απολαμβάνουμε και οι δύο.

Πιάνει την μέση μου και φέρνει τα σώματά μας όλο και πιο κοντά.

Εγώ χαϊδεύω απαλά τον αυχένα του.

Η γλώσσα του εισβάλει στο στόμα μου και παίζει ένα ανέμελο παιχνίδι.

"Σ'αγαπάω." Λέει καθώς ξεκολλάει τα χείλη του απο τα δικά μου.

Χωρίς να απαντήσω, παίρνω την πρωτοβουλία και ξανά ενώνω τα χείλη μας.

Δεν μπορώ να πιστέψω ότι κατάφερε ένα αγόρι να με έχει υπό έλεγχο σε αυτόν τον τομέα.

"Και εγώ σ'αγαπάω" λεω χωρίς να το ξανα σκεφτώ.

Τον ξέρω μόνο δυο μέρες, αλλα έχει κάνει μεγάλο χαμό στην ζωή μου.

Νομίζω είναι το ιδανικό αγόρι για εμένα.

(...)

Σταματάει το φιλί μας και μένει να με κοιτάζει βαθιά στα μάτια.

Γαμωτο, μονο με μια ματιά του με αφήνει ξερή..

Ξεκολλάει το σώμα του απο πάνω μου και με βοηθάει να κατέβω απο το τοιχακι.

Κατευθύνεται προς το τραπέζι με τις καρέκλες που έχει στο μπαλκόνι και εγω τον ακολουθώ.

Καθόμαστε στις καρέκλες χωρίς να βγάλουμε λέξη.

Τοτε, βγάζει απο την τσέπη του ένα πακέτο τσιγάρα και έναν αναπτήρα.

Βγάζει ενα τσιγάρο απο το πακέτο και το ανάβει.

Παίρνει μια τζούρα και αφήνει το πακέτο και τον αναπτήρα πανω στο τραπέζι.

"Καπνίζεις;" τον ρωτάω καθώς τον παρακολουθώ να παίρνει κι άλλες τζούρες.

"Καμιά φορά." Λεει και σηκώνει το κεφάλι του, κοιτάζοντας τον καθαρό ουρανό με τα αστέρια.

Μετα απο λίγο σηκώνομαι και πιάνω το πακέτο με τον αναπτήρα και το φέρνω κοντά μου.

Βγάζω ένα τσιγάρο και το βάζω το στόμα μου.

Το ανάβω και με τον ήχο του αναπτήρα, γυρνάει απότομα και με κοιταζει.

Παίρνω την πρώτη τζούρα και κοιτάζω και εγώ τον ουρανό.

"Καπνίζεις;" με ρωτάει.

"Λίγο. Μόνο όταν εχω προβλήματα. Με κάνει να ξεχνιέμαι." Λεω χωρίς να πάρω τα μάτια μου απο τον ουρανό.

Επικρατεί μια άβολη σιωπή για λίγα λεπτά.

"Αθηνά.." Λέει κοιτάζοντας με.