Αχ αυτά τα μάτια σου

Part 1

Λοιπόννν, τελευταία μέρα καλοκαιριού. Τι καλοκαιριού δηλαδή, Σεπτέμβρης είναι.

Εννοώ τελευταία μερα πριν ανοίξουν τα σχολεία.

Απο αύριο θα πρέπει να αντικρίσω πάλι τα σιχαμένα βλέμματα των καθηγητών. Δεν ξανα κάθομαι πρώτο θρανίο.. Απαπα..

Φέτος συνεννοηθήκαμε με την Αλεξάνδρα, την "αδερφή" μου, να κάτσουμε στο τελευταίο θρανίο.

Λοιπόν πρώτα απ'όλα..

Είμαι η Αθηνά. Χαίρομαι που σε γνωρίζω! Να αναφέρω οτι, στην πρώτη λυκείου, ήμουν το φυτό της τάξης. Μην σας πω, του σχολείου.. trash. Σκέφτομαι τον εαυτό μου πέρισυ και θέλω να ξεράσω..
Το καλοκαίρι μου ήταν αρκετό για να κάνω κάποιες μικροσκοπικές αλλαγές. Έβγαλα τα σιδεράκια μου, αντικατέστησα τα γυαλιά μυωπίας μου με φακούς επαφής, πήρα καινούρια ρούχα, δώρισα τα παλιά μου ρούχα, και ναι! Νομίζω πως άλλαξα αρκετά τελικά. Θυμάμαι αυτά τα υποτιμητικά σχόλια που άκουγα απο κάτι παιδιά στο σχολείο και μου κατέβαζαν το ηθικό, αλλα τώρα, ας ξανα κάνουν σχόλιο η κάτι τέτοιο..
Απέκτησα αρκετή αυτοεκτίμηση αυτούς τους τρείς μήνες και μου αρέσει το αποτέλεσμα. Εντάξει μην φανταστείτε καμιά με μαύρα ρούχα, emo φάση..

Να μια φωτο μου:

Να σημειωθεί οτι πέρισυ έκανα τα μαθήματα και ενός παιδιού, (και τι παιδιού, παίδαρου) 1 χρόνο μεγαλύτερό μου, του Μάριου.

Bad boy.

Αυτός και η παρέα του έπαιζαν με τέτοιου είδους άτομα.

Αλλα όπως σας είπα, τώρα άλλαξα, οπότε δεν θα συνεχιστεί αυτο.

Λοιπόν, μιας και είναι τελευταία μέρα διακοπών, η παρέα μου και εγω θα ανεβούμε στα Κάστρα το βράδυ για μια τελευταία φορά, πριν ανοίξουν τα σχολεία.

Η ώρα είναι ηδη 15:35.

Ξαφνικά χτυπάει το κινητό μου.

Είναι η Αλεξάνδρα.