Αχ αυτά τα μάτια σου

Part 12

"Ετσι και την ξανα πειράξεις μπάσταρδο θα έχεις άσχημα ξεμπερδέματα.. κατάλαβες;" λεει με ένταση καθώς τον κρατάει απο τον γιακά του πουκαμίσου του.

Τι είναι αυτά που λεει;

Απο ποτε νοιάζεται για μένα;

Συνέχισε να του δείξει απανωτές μπουνιές και το πρόσωπό του άρχιζε να ματώνει.

"Μάριε σταματά." Τον διστάζω αλλα δεν σταματάει.

"Σε πείραξε, δεν το αφήνω έτσι." Λεει συνεχίζοντας να τον χτυπάει.

Όπα, οπα..

Τι ειπε μόλις τωρα;

Ξανα λέω.. απο πότε νοιάζεται αυτός για εμένα;

"Εντάξει αρκετά." Φωνάζω και τον τραβάω απο το μπράτσο του με αποτέλεσμα να γυρίσει αντιμέτωπος με εμένα.

Τα βλέμματά μας συναντιούνται και αυτός ανασαίνει βαθιά, λαχανιασμένος.

Το αγόρι φεύγει απο το μπάνιο και έτσι μένουμε μόνοι μας.

Μενει να έχει τα μάτια του καρφωμένα στα δικά μου καθώς το χέρι μου βρίσκεται ακόμη πάνω στο μπράτσο του.

"Γιατί όλα αυτα;" του λεω σηκώνοντας το φρύδι μου.

Τρίβει λίγο τα μάτια του με τα δάχτυλά του και με πλησιάζει περισσότερο.

"Γιατί.." ξεκινάει να λεει καθώς βρισκόμαστε σε απόσταση αναπνοής.
"Τίποτα, ξέχασε το." Λεει και βγαίνει απο το μπάνιο.

Τι ήταν αυτό τωρα;

Πως γίνεται την μια να είναι γλυκός με αυτά τα υπέροχα μπλε μάτια του και απο την αλλη να εξαφανίζεται χωρίς να δικαιολογήσει την θέση του;

Μόλις είπες τα μάτια του υπέροχα.

Τι; Οχι οχι.. εννοούσα..

Είπες οτι έχει υπέροχα ματιααα

Ωχ εντάξει ναι, το είπα..

(...)

Βγαίνω απο το μπάνιο και κατευθύνομαι προς την παρέα μου.

Όμως δεν ήταν όλοι εκεί..

"Που είναι ο Ζάχος;" ρωτάω την Αλεξάνδρα.

"Ανέβηκε πάνω, έφυγε πολύ ξαφνικά χωρις να πει τίποτα." Μου λεει η Αλεξάνδρα.

"Μάλιστα." Λεω και ανεβαίνω πάλι πάνω για να τον βρώ.

Οχι.. δεν είναι αυτο που νομίζω..

Φτάνω στον πάνω όροφο και αρχίζω να ανοίγω διάπλατα καθε πορτα που
βρίσκω μπροστά μου.