Αχ αυτά τα μάτια σου

Part 11

Κάτι μου βρωμάει εδω..

"Ελα αγάπη μου, κάτσε εδώ." Του λεω και του δείχνω τον καναπέ.

Προχωράμε μαζι προς αυτον και τον αφήνω να καθίσει.

Ξαπλώνει με τα πόδια κάτω απο τον καναπέ.

Τρέχω στο μπάνιο για να πάρω οινόπνευμα, betadin και γάζες, για να του καθαρίσω τις πληγές.

Κατεβαίνω τα σκαλιά τρία-τρία και τρέχω προς το μέρος του.

"Πονάς;" του λέω και ακούγομαι πιο αναστατωμενη απο ότι είμαι..

"Το παλεύω.." λεει και ανακαθεται.

Έχουμε δύο ώρες για το πάρτυ.

Βάζω betadin σε ενα βαμβάκι και πλησιάζω το τις πληγές στο πρόσωπό του.

Αρχίζω να καθαρίσω τα αίματα με απαλές κινήσεις και φαίνεται να μην πονάει.

Τα ζουμερά χείλη του ειναι σκισμένα στην ακρη αλλα αυτο δεν με κάνει να μην θέλω να τα φιλήσω.

Καθώς καθαρίζω το πρόσωπό του ήθελα να να μάθω και πως έγινε αυτό..

"Ζάχο; Τι έγινε;" τον ρωτάω.

"Δεν θυμάμαι ρε φίλε.. περπατούσα και σε κάποια στιγμή κάποιος με έσπρωξε, έπεσα κάτω και άρχισαν να με χτυπάνε, νομίζω τρία άτομα." Λέει και μένω να τον παρακολουθώ προσεκτικά.

Τότε μια σκέψη πέρασε σαν σφαίρα απο το μυαλό μου..

"Θυμάσαι τα πρόσωπά τους;" τον ρωτάω ελπίζοντας να μου δώσει την απάντηση που θέλω.

"Δεν είμαι σίγουρος αλλα τον έναν απο αυτούς, είμαι σίγουρος ότι τον εχω δει την πρώτη φορά που είχαμε βγει." Λεει και ελπίζω να μην είναι αυτό που νομίζω, γιατί αν είναι...

"Η παρέα του Μάριου; Ο Μάριος;" τον ρωτάω με υψηλό τόνο.

"Οχι ο Μάριος αλλα είμαι σίγουρος ότι ήταν κάποιος απο αυτούς." Λεει.

Αχ θα γίνει το ελα να δειςς..

"Έτσι και τολμήσουν να σε ξανά πειράξουν θα γίνει χαμός.." λεω και σηκώνομαι όρθια απο τα νεύρα μου.

"Ηρέμησε μικρή μπορώ να καθαρίσω και μόνος μου" λεει με ενα πονηρό χαμόγελο.

"Ναι ρε Ζαχο αλλα δεν θέλω να σε ξανα πειράξουν.." λεω και τα μάτια μου βουρκώνουν.

Αντιλαμβανόμενος ο Ζάχος για την κατάσταση μου, το ύφος του σοβαρεύει και τινάζεται όρθιος απο τον καναπέ.