İMALAT HATASI

11.BÖLÜM

🏀 11.Bölüm

Hep beraber sınıfa çıktığımızda gözler bize dönmüştü daha doğrusu Elçin'e dönmüştü. Onun okulda düştüğü haberi herkese yayılmıştı. Elçin takmamaya çalışsada üstünde olan bakışlardan rahatsızdı. Ama eski Elçin olsaydı bu gözlerden kesinlikle rahatsız olmazdı. O gerçekten özgüvenliydi insanın suratına diyeceği şeyi eveleyip gevelemeden pat diye söylerdi. Ve bu yüzden de müdürden korkmazdı alışkındı hep müdüre yollanmaktan. Sıralarımıza oturduğumuzda sıramı bile özlediğimi fark ettim.

"Kızlar ben nerede oturuyorum?"

Elçin'nin sorduğu soruyla hemen konuşmaya başladım.

"Bizim önümüzde oturuyorsun yani şimdi oturduğun yerde."

Elçin kafasını 'tamam' anlamında sallayıp önüne döndü. Kafamı Emre'ye çevirdiğimde Efe ile konuşuyordu. Gözlerini birden bana çevirdiğinde yine ona bakarken yakalanmıştım. Yüzünü her zaman ki ukala sırıtışı kaplamıştı. Gözleriyle sanki 'seni yakaladım' diyordu. Ona göz devirip önüme döndüm. 5 dakika sonra öğretmen gelmişti. Yarı açık gözlerimle dinlerken kafam sıraya düştü. Belkide gözlerimin dediği gibi ufak bir kestirme verebilirdim sonuçta öğretmen bir yere kaçmıyor ama uyku kaçıyor değil mi canım?

🏀

Elçin'nin Ağızından

Sınıfa öğretmen geldiğinde dediklerinden fazla anlamasamda dinlemeye başladım. Sonunda katliamın bitme sesi kulaklarımızı doldurmuştu. Heyecanla ayağa kalktığımda Nazlı'nın oturduğu sıra biraz sallanmıştı. Tamam yakaladınız birazdan daha fazla sallanmıştı. Arkamdan bir şeyin yere düşme sesi geldiğinde hızla arkamı döndüğümde en son göreceğim manzarayı görmüştüm. Nazlı yere düşmüştü ve tüm sınıfı inletecek çığlık atmıştı. Ellerim hızla kulaklarımı buldu. Korkarak gözlerimi açtığımda adının Emre olduğunu öğrendiğim çocuk Nazlı'nın belinden tutmuş kaldırıyordu. Kahkaha sesi geldiğinde o tarafa döndüm. Sanırım bu çocuğun adı Efe idi. Korkarak Nazlı'ya baktığımda sinirle bana ve Efe'ye bakıyordu. Bir atleti aratmayacak şekilde sınıfın kapısına koşmaya başladım. Arkamdan Efe'nin de sesi geliyordu sınıfın kapısını açtığımda birine çarpıp kendimi yerde buldum. Kafam sertçe yere gelmişti. Gözlerim bulanık görüyordu. Birisi üzerime eğilmiş yanaklarıma hafif hafif vuruyordu. Dediği şeyler boğuk boğuk geliyordu. Gözlerim kapanırken sanki bu zamana kadar yaşadığım her şey gözlerimden geçiyordu. Babamla annemin kavga ettiği sahne,ablamla yüzdüğümüz sahne, kızlarla pijama partisi yaptığımız,Baran'ı yanağından öptüğüm sahne,Emircan'a açıldığım sahne her şey gözlerimin önünden geçiyordu.

🌼

Nazlı'nın Ağızından

Zeynep'i hastaneye yetiştirmeye çalışırken kalbim sanki ağızımda atıyordu. Çok fazla korkmuştum hepsi benim yüzümdendi. Göz yaşlarım çeşme misali akarken biri yanıma gelip sımsıkı sarıldı. Burnum sarıldığım kişinin boynuna geliyordu. İstem dışı derin bir nefes aldığımda burnum bayram etmişti. O kadar güzel kokuyorduki burada ömür boyu uyuyabilirdim. Kafamı kaldırdığımda burnum o kişinin burnuna çarptı. Emre ne yani o kadar güzel kokan Emre miydi? Gözlerimi gözlerine çıkardığımda beni izliyordu. Eli yanağımı bulduğunda göz yaşlarımı silmeye başladı. Kısık sesle konuşmaya başladı.

"Ağlama güzelim senin suçun değildi."

Göz yaşlarım tekrar akmaya başlarken kafamı tekrar boynuna gömdü. Elleri saçlarımda gezinirken mayışmaya başladım. Gözlerim yavaş yavaş kapanırken son duyduğum

"Keşke beni sevsen Nazlı."

Emre'nin Aığızından

İstem dışı ağızımdan dökülen sözlerle korkuyla Nazlı'ya baktım. Derin derin nefes alarak uyuyordu. Bakışlarım tüm yüzünde dolaşırken daha ne kadar mükemmel olur diye düşünüyordum. Derin bir nefes aldığımda o kokuyla gözlerim kapandı. Bu kız tüm mükemmel şeyleri yüzünde toplamış gibiydi. Onu seyretmeye devam ederkem yanıma biri geldi. Kafamı kaldırdığımda Buse dolu gözleriyla Nazlı'ya bakıyordu. Derin bir nefes aldıktan sonra konuşmaya başladı.