İMALAT HATASI

4.BÖLÜM

🏀4.Bölüm

"Teşekkür ederim sakar kız"

"Ben sakar değilim. Eğer sen dibimde olmasaydın çay sana gelmezdi."

Alayla kaşlarını yukarı kaldırıp beni izlemeye başladı. Kolumu ondan kurtarıp kapıya yürürken birden kolumu tutup kendine çekti. Bu çocuk ne halt ettiğini sanıyordu.

"Bıraksana kolumu!"

"1. Bana bağırma
2. Senin dibinde değildim
3. Hem güçlüsün hem suçlu
4. Bana bir t-shirt borçlusun en kısa zamanda istiyorum."

Hırsla kolumu çekip yürümeye başladım. Bu çocuk egoistin tekiydi. Onun ilk defa bu kadar konuştuğunu görmüştüm. Sinir çenesine çarptı herhalde. Hızlı adımlarla sınıfa girdiğimde Elçinler hala Efe ile çekirdek yiyordu.

"Siz çekirdeği nereden buldunuz?"

"Hiç bilmiyorum Efe çekirdekle geldi yanımıza böyle kuru kuru izlemek olmaz diye"

"Akasya kankacım gel sende ye"

"Efe biz ne zamandan beri seninle kankayız?"

"Emre'ye kafa tuttuğun andan itibaren kankayız"

Oflayıp bir avuç çekirdek aldım. Sınıfa baktığımda Kenan gözlerini bile kırpmadan bana bakıyordu. Bu çocuk bu günlerde bir acayipti. Kafamı 'ne var' anlamında salladığımda sanki beni izlediğini fark etmiş gibi kafasını iki yana salladı. Sınıfın kapısı açıldığında tüm sesler bir anda kesilmişti. Gelene baktığımda Emre idi üzerine yeni bir t-shirt giymişti. Acaba nereden bulmuştu. O sırasına yürürken tüm kızlar nefesini tutmuş onu izliyordu. Sınıf kapısı bir anda tekrar açıldığında onların grubundan siyah saçlı çocuk gelmişti. Sanırım bu sabah Elçin'in bakıştığı çocuktu. Elçin'e baktığımda gözlerini bile kırpmadan çocukla bakışıyordu. Çocuk hızlı adımlarla Emre'nin yanına gitti. Emre ile konuşmaya başladılar az çok duyabiliyordum.

"İyi misin kardeşim?"

"İyiyim kardeşim"

"Seni sinirli görünce bir şey yapacaksın diye korktum oğlum"

"Sıkıntı yok merak etme"

"Oğlum çok sıkılıyorum ben bizim sınıfta ya.Bir şey söyleyeceğim Efe çekirdeği nereden buldu"

Efe kendi ismini duyunca hemen onlara baktı bu çocuk hala neden bizim yanımızdaydı.

"Kanka evden çıkmadan aldım bir olay falan çıkar kuru kuru izlenmez dedim"

Elçin ve Irmak bir anda kahkaha atmaya başladı. Siyah saçlı çocuk Elçin'e bakıyordu sanki bir şey söyleyecek ama çekiniyor gibiydi. Emre ise gòzlerini devirmiş sıraya bakıyordu. Bu çocuk gülmeyi bilmiyor muydu yoksa? Sınıfın kapısı tekrar açıldığında onların gruptan geri kalanlar gelmişti. Irmak hemen saçlarını düzeltmişti İpek ise kafasını direkman pencereye çevirmişti. Tekrar onlara baktığımda Emre'nin yanına yürüyorlardı.Gözlüklü mavi gözlü çocuk İpek'in yüzünü görmeye uğraşıyormuş gibi hali vardı.

"Ohaş Araf aşkımla Can aşkımda geldi."

İkiside suratlarını ekşitmiş Şebek Efeye bakıyorlardı. Efe koşturarak mavi gözlü çocuğa sarıldı. Çocuk sanki her an Efeyi öldürmek istiyor gibi Efe'yi üzerinden attı. İpek'e baktığımda kahkaha atmamak için zor duruyordu. Irmak o kaslı çocukla bakışıyordu hala adı anladığım kadarıyla Araftı. Araf  bizim yanımıza yürümeye başladı.

"Selam kızlar Araf ben Efe sizi rahatsız ettiyse kusura bakmayın"

Esmeray heyecanla söze atıldı.

"Irmak bende Efe ile gayet iyi anlaşıyoruz çok iyi biri."

Efe bunu duyunca koşarak Irmak'ın yanına gelip ona sarıldı.

"En sevdiğim kankam benim Araf aşkım kıskanma seni daha çok seviyorum ama Irmak aşkım başka."

Araf eğer gözleriyle bir insanı öldürebilseydi Efe'nin helvasını yiyor olurduk.

"Efe adam gibi konuş şimdi kızlar var diye bir şey demiyorum onlar yokken kötü olur"

"Araf bence takma hem biz rahatsız olmuyoruz Efe'den."

Arafın yüzü Irmak'ın sözleriyle yunuşamıştı. Araf ile Irmak bakışmaya devam ederken bu durumdan sıkıldığım için sahte bir öksürük yaptım. Irmak birden ayaklanmıştı.

"Kızlar ben susadım kantine gidip geliyorum."

Irmak ayaklanmış giderken Araf arkasından bağırdı.

"Irmak dur! Ben de geliyim ben de susadım."

Irmak'ın Ağzından

Araf  bu sözleri söylediğinde kalp krizi geçirmeme ramak kalmıştı. Kızlara baktığımda Elçin kahlaha atmamak için zorduruyordu Akasya şok olmuş bir şekilde izliyordu İpek ise o mavi gözlü çocuğa bakıyordu. Vay yere bakan yürek yakana bak hele. Araf ile sınıfın kapısına doğru yürümeye başladık elimi kolumu nereye koyacağımı şaşırıyordum. Hiç bir kelime etmeden yürürken ayağım bir yere takıldı. Tam yere kapaklanacakken birden bir el belimle bileğimi tuttu. Ucuz yırtmıştım korkarak gözlerimi açtığımda Araf edişeli gözlerle bana bakıyordu.

"Irmak iyi misin güzelim bir yerin acıyor mu hadi gel istiyorsan revire gidelim?"

Güzelim kelimesinden sonraki dediği şeyleri hayal meyal hatırlıyordum. Çocuğun bir kelimesiyle kendimden geçmiştim. Elini gözlerimin üzerinde gezdirmeye başladı.

"Irmaj güzelim iyi misin hadi bir tepki ver?"

"Evet iyiyim çok teşekür ederim ayağım takıldı bir yere."

"Oh! Bir şey oldu sandım korkuttun beni."

Araf'la kaldığımız yerden yürümeye başladık.

"Okulların kapanmasına 1 yıllık süre kaldı siz niye okul değiştirdiniz?"

"Emre ve Baran biriyle tartıştı bizde araya girince kavga çıktı okuldan attılar sonra işte. Ee sen o kızlarla ne zamandan beri arkadaşsın?"

"Biz ortaokuldan beri arkadaşız. Ömrumüz beraber geçti aslında hep kavga ediyorduk ama birden iyi geçinmeye başladık. Siz ne zamandan beri arkadaşsınız?"

"Biz neredeyse doğduğumuzdan beri yan yanayız ailelerimiz ortaklar."

Böyle konuşurken kantine gelmiştik. Kantinde olan kızlar hayran hayran Araf'a bakıyordu bu duruma gerçekten çok sinir oluyordum. Ama sanki Araf kendisine baktıklarını fark etmiyordu.

"Sen 12.sınıf olmak için biraz büyük duruyosun."

"19 yaşındayım sınıf kaldım ailevi nedenlerden dolayı."

"Patavatsızlık ettim kusura bakma."

"Hayır etmedin gayet doğal bir soru."

Buruk bir tebessüm ettim. Kantinci amcaya su diyecekken birden.

"2 su dayı" dedi

Ah şu an gerçekten eriyordum. Çok tatlıydı beyaz atlı prensim. Of! nereden prensim oluyor o benim topla kafanı Irmak. Suyu nazik bir şekilde bana uzattığında kibar bir şekilde gülümsedim.

"Teşekkür ederim su için gerek yoktu ben alırdım."

"Erkek adamın yanında kız bir şey ödemez bizde."

Bunları söylerken çok tatlı bir şekilde gülümsemişti.

"Irmak!"

Bağıran kişiye döndüğümde şoka uğradım.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
🏀

Esmeray'ı kim çağırdı?

Araf gerçekten neden sınıf kaldı?