İMALAT HATASI

1.BÖLÜM

2 Mayıs 2019

Okumaya başladığınız tarihi buraya bırakabilirsiniz.💧

🏀 1. Bölüm

Rüyamın bilmem kaçıncı derinliklerinde iğrenç bir ses gelmeye başladı. Elimi komidinin üzerinde gezdirirken yere bir şey düştü hass...

"Gitti 4.500 milyarlık telefonum!"

Sırf o telefonu almak için kafede çalışmıştım annemler israf diye almamıştı ama bu iphone neresi israf yani. Tamam biraz abartıyor olabilirim ama telefonlara ayrı bir düşkünlüğüm var. Güzel telefonumu almak için kafamı aşağı eğerken birden yere düştüm. Birden odanın kapısı açıldı afacan küçük kardeşim hayvan ötesi gibi kahkaha atmaya başladı.

"Seni küçük afacan gülmesene!"

Annem odaya girdiğinde o da kahkaha atmaya başladı gerçekten ben bu aileden olamazdım biraz sakarım, tamam tamam bayağı sakarım.

"Anne ya gülmesenize biraz sakar olabilirim"

"Ahaha! biraz mı benim saf kızım"

"Anne ya şu bücüre laf vermesene!"

"Hadi hadi daha okula gidrceksin kalk ilk günden geç kalma"

Offf bir de okul vardı. Bu sene gerçekten çok fazla çalışmam gerekiyordu. Ama ne yapabilirim başarıya giden yolda uykum geliyor benim suçum değil yani değil mi? Tamam biraz suçum olabilir ama çaktırmayalım. Odanın kapısı birden tekrar açıldığında kafamı komidine çarptım. Şu an beyin felci bile geçirmiş olabilirim kafam çok acıyor ya.

"Kızım sen imalat hatası mısın biz seni yaparken neyi eksik yaptık."

"Anne benim ne suçum var hepsi senin suçun!"

"Kız delirtme beni bi de zeytinyağı gibi üzerine  çıkıyor. Hem sen hala yerde ne arıyorsun ben sana kalk demedim mi?"

Gerçekten ben niye hala yerdeydim. Gerçekten bende imalat hatası var sanırım annemler bir şeyi eksik yapmış. Biraz daha burda yatarsam kısır olucaktım yer soğuk biraz ama ne yapıyım odada halı sevmiyorum. Yavaş yavaş kalkmaya çalışırken bu sefer ayağım yorgana takıldı. Allahtan kafamı bir yere vurmamıştım olmayan nöronlarım ölmemişti. Ama biraz fazla ses çıkarmıştım sanırım. Odanın kapısı tekrar açıldığında hiç acele etneden kafamı kaldırdım bu sefer gelen kişi babamdı canım babam. Babamı gerçekten çok seviyorum o beni imalat hatası olarak görmeyen tek kişi. Timsah gözyaşlarımla babama bakmaya başladım.

"Benim aslanıma ne olmuş böyle"

Babam hemen gelip beni kaldırdı. Evet babam bana aslan parçası diyor çünkü kızdan çok erkeğe benziyormuşum.
Ama benzemiyorumki alt tarafı makyaj sevmiyorum. Tüm maçları takip ediyorum bu beni erkek yapmaz değil mi canım?

"Ah! baba sen olmasan kim bilir neler olurdu bana"

"Aslanım benim ben seni tek bırakır mıyım?"

"Aslaa!"

"Hadi hadi kaytarma giyin annen damlar şimdi odaya"

Nihayet düzgünce ayağı kalkabilmiştim. Sanırım yürümeyi yeni ögrenen bebekler benden daha az sakar. Odanın içi karman çormandı okuldan gelince buraya bir el atmam lazımdı. Bu karışıklıkta siyah pantalonumu nasıl bulacaktım ben. Her yere bakmıştım en sevdiğim pantalonumu bulamamıştım.

"Anne! siyah pantalonum yok"

"Nereye attıysan ordadır Akasya." diye bağırmıştı.

Bu kibar kadından nasıl bu kadar ses çıkıyor aklım almıyor. Her yeri biraz daha talan ettiğimde sonunda pantalonu bulmuştum. Pantolonun üzerine düz beyaz t-shirtü giydiğimde hazırdım. Klasik Akasya tarzı işte bence gayette güzeldım. Aynaya baktığımda yüzüm zombiye benziyordu saçlarımı zaten hesaba katmıyorum o daha başka bir alemde. Saçlarımı zorda olsa taramayı başramıştım. Bu bence büyük bir başarı plaket almaya hak kazanmıştım.

"Akasya!beni oraya getittirme gel hemen kahvaltını yap geç kalacaksın"

Bu kadınının sesi niye bu kadar cırtlak keşke bana çekseydi mütüş sesim var(!). Sonunda odadan çıkabilmiştim. Odadan çıkmak için tam bir survivorcı gibiydim bu odayı kim bu kadar karıştırdı acaba hiç haberim yok. Mutfaktan gerçekten güzel kokular geliyordu annem diye diyorum çok güzel yemek yapar. Sonunda kahvaltıya başlayabilmiştim. Tam son kalan sucuğu alacakken küçük aptal kardeşim aldı. Bu çocuk kime çekti ya ben bu kadar da gıcık değildim küçükken(!).
Tamam küçükken tam bir baş belasıydım ama afacanın bunu bilmesine gerek yok. Nihayet evden zor bela çıkmıştım yolda kulaklıkla yürürken birden bir mal gözlerimi kapattı.

"Şimdi gözümü kapatan mal insan yavaş bir şekilde ellerini gözlerimden çek yoksa tekmeyi yersin."

"Aaaa! tamam ya çektim"

Evet bu mal arkadaşlarımdan biri de Elçin.

"Elçin kızım sen mal mısın ya düşseydim?"

"Kötülere bir şey olmaz kanka korkma.Bana o şekilde bakmaya devam edersen altıma yapabilirim her an haberin olsun"

Ona son kez kötü kötü baktıktan sonra yürümeye devam ettim. Elçin gerçekten tam bir mal ama onun arkadaşım olmasını değiştirmiyor. 1.67 boyunda 40 kilo düz saçlı gözlüklü bir kız ama gerçekten çok tatlı ama yine de mal.

"Irmak nerede?"

"Kanka o yakışıklı çocukları gözüne şimdiden kestirmek için erken gitti.  İpek de o tek kalmasın diye gitti."

Sonunda okula gelmiştik ama biraz geç gelmiştik sanırım herkes çoktan sıra olmuştu. Okul gerçekten çok fazla kalabalıklaşmıştı. Sanki yol geçen ahırı okulun önünden geçeni almışlar. Yavaş yavaş sıraya gelmiştik. Irmak ve İpek bizi görünce hemen yanımıza geldiler.
Irmak heycanla konuşmaya başladı.

"Kızlar başka okullardan nakil gelenler var bir taşlar bir taşlar anlatamam"

Bu konu tam Elçinlikti Elçin birden sevinç çığlığı attığında herkes bize bakmaya başladı kahretsin ben bu mallarla nasıl arkadaştım. Elçin bunu umursamıyordu tabikide hala Irmak ile dedikodu yapıyordu. Birden mikrofondan ses gelmeye başladı.

"Bir iki bir iki öhömöhöm evet öğrenciler şimdiden bu yeni eğitim öğretim yılını siz ne kadar istemesinizde kutluyorum"

Evet kazamız hayırlı olsun.

🏀

İmalat Hatası adında ilk hikaye. Her biriniz destek olursanız çok mutlu olurum imalat hatalarım. Okumaya başladığınız tarihi yukarı bırakabilirsiniz.

İyi okumalar imalat hataları🍷