Stay With Me ||Ross Lynch

4.Bölüm

  Attığı tokat vicudumun titremesine sebep olmuştu.Babam bana ilk defa vuruyordu,17 senedir ilk defa.Kriz geçirdiğimde,ona karşı geldiğimde bile hiç vurmamıştı.Bu, o kadar kötü bir duyguydu ki.Zaten bu gece çok kötü şeyler yaşamıştım,birde bu.Tamamiyle berat bir gündü.Hatta yaşadıklarımın en kötüsü.Sağ elimi yanağıma koydum ve babama baktım,bana tiksintiyle ve hayal kırıklığıyla bakıyordu.Yüzü ise,benciliğin,kızgınlığın,sinirin,nefretin şeklini almıştı.  Aynı tiksinç bakışlar ve birçok ifade barındıran yüzü ile beni izledikten sonra arkasını döndü ve odadan çıkıp kapıyı çarptı.Bir süre kapalı kapıyı izledim.Babam bana vurmuştu,kızına. Kapıdan gözlerimi ayırdım ve elimi yanağımdan çektim.Gözlerim artık annemin üzerindeydi.Annem de farklı değildi,hayal kırıklığı,üzüntü,ve kızgınlıkla bakıyordu.Fakat yüzü hibir duygu barındırmıyordu,onlarca his ve duygudan hiçbirini.Birşeyler söylemek için ağzımı açmıştım ki annem beni buz gibi sesiyle susturdu."Bizi hayal kırıklığına uğrattın Eva.Neden?.Neden babanın gitme dediği bir konsere gizli gizli gittin?.Babanla bu durumu konuşacağız."dedi ve arkasını dönüp kapıya ilerledi.Kapıyı açmak için kapı kolunu tuttuğunda omzunun üzerinden bana baktı ve hiçibrşey söylemeden kapıyı yavaşça kapatıp çıkıp gitti.

  Öylece orada durdum.Bu gece öyle kötü şeyler olmuştu .Bacaklarımın beni taşıyacak gücü kalmamıştı,başım dönmeye başlamıştı.Aslında kriz geçirmek şu an ki en küçük endişemdi.Zaten şu birkaç ayda krizlerim artmıştı,çıkan sorunlar yeni krizleri yaratıyordu.Ellerimi yumruk yaptığımda sakin olmaya çalışıyordum,duyduğum anahtar sesi ile buraya kilitlendiğimi anladım.Yerimden nasıl kalktığımı anlamadan kapıyı yumruklar bir halde buldum kendimi."ÇIKARIN BENİ!!!! ÇIKMAK İSTİYORUM.!!!!."Yumruklamam bitiği zaman bu sefer yatağımı yumrukluyordum. (burda ağladım arkadaşlar jsnf) Eşyaları fırlatmaya başlamıştım.Duvara attığım her cam eşya binbir parçaya ayrılarak yere düşüyordu.Odamda ki çoğu eşya artık kırıktı.Peki ya kalbim? O en kırık olanıydı.Hatta o kadar kırıktı ki parçalarından bazıları vicuduma karışmış nefret pompalıyordu.Kötü biri değildim ben,sadece birkaç hayalim vardı. Babama göre herkesten mükemmel bir genç kız olacaktım.Ne erkek arkadaşım ne de erkek bir 'sadece arkadaşım.' olacaktı.Ben herkesten korunan işi ve gücü yerinde olan bir kız olmalıydım babama göre.Zaten yakında üniversiteye başlıyordum,ama hayatıma bu kadar karışmaları çok fazlaydı.  Hayat kaynağım olan Ross'u alamazlardı.İnsan nefessiz yaşar mı? Yaşayamaz.Ross'da benim nefesimdi.Her saniyede bir aldığım nefesim.Onu kesmeleri ölmek demekti.Ve ben ölmek istemiyordum.

Oysa bu gün.Bu gün onu görmüştüm,onu sarışınımı görmüştüm.Rüyamda gördüğüm yüzünü,televizyonda ve bilgisayarda,posterlerde gördüğüm yüzünü görmüştüm.Sesini de duymuştum.Ne olurdu birkez sarılsaydım? Hiçbirşey kaybetmezdi hiçkimse.Ama ben çok şey kazanırdım.Hayatı geri kazanırdım mesela.Yaşamı,nefes almayı,mutlu olmayı.Bir kere elim onun eline deyse ne olurdu?  Tüm dünya dururdu o zaman.Herkes kaybolurdu sonsuz karanlıkta,ben ve Ross en aydınlık yerde kalırdık.Aşk öyle saf birşeydi ki,birçok kirli insan taşıyordu bu duyguyu.Ben de taşıyordum,ama ben temizdim.Saf ve kötülük barındırmıyordum.Bana yapılan kötülüklerin,aynısını onlara yapamıyordum ben.Saçmaydı çünkü,hiçibr insan üzlmemeliydi.Mutluluk her insanda şekil bulmalıydı.Ama ben asla mutlu olamıyacaktım.Aşık olduğum adam benimle dalga geçmişti.Bu o kadar kötü birşeydi ki.Hayatta çok haksızlıklar vardı,neden hep hikayeler mutlu bitiyordu?.Neden asla üzülmüyorlar.Gerçek hayatta hep acı vardı.Ama hikayeler mutluluk temelinin üzerine kurulmuştu.Mutlu olmak herkesin hakkı değilmiydi.  Ross ile bir hikaye yaşasak fena mı olurdu? Herkesten uzak bir yerde sadece ikimiz olsak ne olurdu?.Hiçbirşey.(Burda ağlamam sona eriyor jdjfn) Burnumu elimin tersi ile sildim ve derin bir nefes alıp gözlerimi kapattım.Krizim bitmişti sonunda.Uyumak istiyordum sadece.Dolabıma yöneldim ve pijemalarımı çıkarttım.Banyoya girdim ve ılık su ile güzel bir duş