Benden;
Düğün dansı yeni bitmişti.
Herkes yavaş yavaş evlerine dağılmaya başladı. Eylemde ilk kez sevdiği adamla dans etmesi gereken yerde başkalarıyla dans etmiş olmanın büyük burukluģu ve yeni görevin merakı vardı.
Su çok yorulmuştu, malum hamileliğin son ayları...
Eylem'in uçağının kalkmasına sadece 2 saat kalmıştı. Evine gidip sevdiği adamdan ona kalan birkaç parça eşyasını almadan önce arkadaşları ile vedalaşacaktı.
Çok gizli ve önemli bir göreve gidecekti, acaba ne kadar sürecekti bilmiyordu kimse.
Bu nedenle şuanlık tim'e bir şey demedi, sadece onlara sıkı sıkı sarıldı ve yanlarından ayrıldı.
"Tamam Nazlı Lütfen ağlama!"
Evet Eylem ben yurt dışına gidiyorum demişti Nazlı'ya.
Nazlı da "Ne kadar sürecek?" diye sorunca Eylem çok uzun süre, belki de bir daha hiç görüşemeyeceğiz...
Dedi ve Nazlı ağlamaya başladı.
Su ve Feyzullah eve gitmişti
Eylem onlara gitmeden sarılmış hiçbir şey söylememişti.
Derya ve Yavuz'un en mutlu günlerinde (!) -ben bir YavBahçıyım-
Onlara hiçbir şey söylememeyi tercih etti.
Nazlı'nın yanında kendini daha fazla ağlamamak için tutmamak adına -nasıl bir çünle bu ya- son kez sarılıp koşar adım arabasına ilerledi.
Eylem arabaya biner binmez gözlerindeki yaşları tutamadı...
Nasıl yapacaktı? Sevdiği adamı önce kollarında kaybetti sonra nişanlısının arkadaşlarını kardeşi belledi...
Şimdi ise onlardan uzun bir süre ayrılacaktı. Belki bir daha hiç görüşmemek üzere...
Arabayı lojmanın otaparkına park ettikten sonra kendi dairesine çıktı.
Evinin kapısını açtı ve yerde büyük bir zarf ile karşılaştı.
Zarfı açtı içindeki kağıdı çıkardı
Kağıtta şunlar yazıyordu:
●Eylem Mercier Türk İstihbaratı
Görev: Terörle Mücadele 33. Alay İstihbarat Şefi.
Yeni Görev Yeri:
Hollanda Limburg/Maastricht
...
(NE! diye geçirdi aklından,
Çocukken ailesi ile oraya halasının yanına tatile giderlerdi, şehirle ilgili bildiği birkaç şey vardı:
Belçika'ya komşu olması! )
Bu şehirde gideceği ilk durak kalacağı lojman bilgilerini almak için
Bonnefanten Müzesiydi.
Yatak odasına girdi...
Komidindeki fotoğraf ile göz göze geldi, yine ağlamamak için kendini tutuyordu. Turan Usta'ya bir kere onay vermişti, bu saatten sonra vazgeçemezdi, vazgeçmemeliydi de zaten. Onca masumun canını kurtarabilecek bir şeyler yapmayı arkadaşlarını bir daha görememeye tercih ederdi.
Ufak bir valiz çıkarttı dolaptan içerisine kendi eşyalarından çok Fethi'den ona kalan kitapları, parfümü 4-5i çerçeveli 15e yakın fotoğrafı koydu... Bir Parmağına baktı bir elindeki nişan fotoğrafına.
Ağlamamalıydı. Uçağın kalkmasına son 1.5 saat kaldığını anlayınca toparlandı hızlıca.
Hemen üstünü değiştirdi. -belki de son kez- yatağına, odasına, evine baktı , doğalgazı; şartelleri (böyle mi yazılıyor bilmiyorum sjjsn) kapattı -bu detayi niye verdim onu hiç sormayın ben de bilmiyorum- ve kapısını da kapattı...
Hızlı haraket ederek arabasına bindi. Zaten yeni havalimanı evine en fazla 15dk bir mesafedeydi.
Uçağın kalkmasına son 1 saat 5 dakika...
Hemen Havalimanına girdi, bagajını teslim etti, pasaporttu vizeydi derken uçaktaydı, kalkmasını bekliyordu.
Saatine baktığında 23.52 yi gördü son 8 dakika...
23.57 son 3 dakika...
00.00 ve uçak kalkışa geçti.
Belki 1 saat sonra bütün anılarını, sevdiği adamı, dostlarını canı pahasına sevdiği vatanında bırakıp gidecekti. -Duygusallığı bozmamak adına cümlenin iğrençliğine dikkat etmeyin-
Saatine son kez baktığında 01.06yı gördü ve anons yapıldı sınır dışına çıktık!
...
Selaammm...
Çook hevesliydim bu hikayeyi yazmaya ama cesaretim yoktu, sonunda cesaretimi toplayıp yazabildim.
Bu arada ben Yaren.
Şunu da söylemek istiyorum YavDr den nefret ediyorum. YavBah bu saatten sonra yazmak saçma olur o yüzden en azından YavDr'i çok az yazmayı, hatta yazmamayı düşünüyorum😄😃
Instagramdan çoğunuzun tanıdığı birisiyim:
@_eylem_fethi_kulaksiz
...
Umarım beğenmişsinizdir hikayeyi. Yorumlarınız çok önemli benim için.
Ilk bölüm lütfen yazım hatalarına, anlatım bozukluklarına çok şey etmeyin😄
Oy vermeyi unutmayın 😙
Sizleri seviyorumm😎
547 kelime
