သူ
.............
အပိုင္း(၈)
...................
ၾကယ္သစ္လင္း
လူတစ္ေယာက္ႏွင့္တိုက္မိၿပီဆိုတာသိလိုက္ေပမဲ့ အ႐ွိန္ထိန္းခ်ိန္မရလိုက္။ ဒါေပမဲ့ ျပဳတ္က်မသြားတာက ထိုသူက သူ၏ရင္ခြင္ထဲကြၽန္ေတာ့္ကိုတင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဖက္ထားတာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ဘယ္သူမွန္းသိလိုက္တာႏွင့္မ်က္ရည္တို႔ကတစ္ဖန္က်မိျပန္သည္။
"လႊတ္...ခင္ဗ်ား..."
ကြၽန္ေတာ္အတင္း႐ုန္းေနေပမဲ့သူကမလႊတ္။ ထြားက်ိဳင္းလွေသာသူ႔ရဲ႕ရင္ခြင္ထဲမွာ ကြၽန္ေတာ့္တစ္ကိုယ္လံုးေပ်ာက္ေနေလသည္။
"ၾကယ္ေလး...ကိုယ္ေျပာတာနားေထာင္ပါဦးကြာ...ေနာ္..."
"နားမေထာင္ခ်င္ဘူး...ဘာမွမေျပာနဲ႔...ခင္ဗ်ား ကြၽန္ေတာ့္ကိုလိမ္တယ္...အီး...ဟီးဟီး"
စိတ္တိုတိုႏွင့္ထု႐ိုက္ပစ္တာကိုလဲသူကဒီအတိုင္းပဲၿငိမ္ေနေပးပါသည္။
ကြၽန္ေတာ္ေမာၿပီးၿငိမ္သြားေတာ့မွ သူက ကြၽန္ေတာ့္ေက်ာေလးကိုသပ္ေပးေနေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့အခုထိ႐ိႈက္လို႔ေကာင္းေနတုန္း
"ေမာေနၿပီေတြ႔လား...အဲ့ဒါေၾကာင့္ေျပာတာနားေထာင္ပါဦးဆို"
သူကေျပာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ေမာ့ၾကည့္ကာမ်က္ေစာင္းထိုးပစ္လိုက္သည္။
"ေဟာဗ်ာ...မ်က္ရည္ေတြကအခုထိ႐ွိေနတုန္းပါလား"
သူကကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို သူ႔လက္ဖဝါးေတြနဲ႔ကိုင္ကာ မ်က္ရည္ေတြကိုသူ့လက္မေတြနဲ႔သုတ္ေပးေလသည္။
ကြၽန္ေတာ္ သူ႔လက္ေတြကိုဖယ္ခ်ပစ္မလို႔လုပ္ေတာ့...
"အဲ့လိုမဆိုးရဘူးေလကြာ ...လာ..ခဏထိုင္ၾကမယ္ေနာ္"
သူက ကြၽန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းကို ႁပြတ္ခနဲနမ္းလိုက္ျပန္ကာ သဲေသာင္ေပၚမွာပဲ ထိုင္ခ်လိုက္ေလသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေတာ့ သူ႔ရင္ခြင္ထဲေထြးဖက္ထားေလသည္။
"ကိုယ္ေျပာျပမယ္။ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးနားေထာင္ေနာ္"
ေရလိႈင္းေလးေတြကိုေငးၾကည့္ေနရင္းသူေျပာလာမည့္စကားေတြကို ေစာင့္စားေနမိသည္။
"ကိုယ္ ၾကယ္ေလးကိုအခုမွသိတာမဟုတ္ပါဘူး။ မင္းသူရဲ႕ေဆးရံုကိုလာရင္းနဲ႔ ၾကယ္ေလးကိုစေတြ႔မိကတည္းက ကိုယ္ခ်စ္မိတာ။ အဲ့ဒီတုန္းကတည္းက ၾကယ္ေလးရဲ႕ျဖဴျဖဴစင္စင္ပံုေလးကို ကိုယ္ခ်စ္မိခဲ့တာ။ ကိုယ္အဲ့ဒီေဆးရံုကိုေရာက္တိုင္း ၾကယ္ေလးကိုအျမဲလာၾကည့္တယ္။ ၾကယ္ေလးက လူနာေတြကိုစကားေတြေျပာေနရင္း ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္လုပ္ေပးေနတာ ပတ္ဝန္းက်င္ကိုေတာင္သတိမထားမိဘူးမလား။ အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းကဆို အရမ္းအသည္းယားတာပဲ။အဲ့ဒါေၾကာင့္ၾကယ္ေလးေရာက္လာတဲ့ေန႔က ကိုယ္အေပ်ာ္လြန္ေနတာေလ...ဟားဟား"
သူက သူ႔စကားသူသေဘာက်သလိုရယ္လိုက္ကာ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕နားသယ္စပ္ေလးကိုနမ္းလိုက္ေလသည္။
ကြၽန္ေတာ္တြန္႔ခနဲ႐ုန္းလိုက္မိေတာ့ သူက ေနာက္တစ္ဖက္ကိုပါထပ္နမ္းျပန္သည္။ တကယ္ပဲ...ဘယ္လိုလူမွန္းမသိ။
"အခု ကိုယ့္က်န္းမာေရးကိစၥက ၾကယ္ေလးကိုတမင္မေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္အေဖက ၾကည္ျပာႏိုင္နဲ႔ကိစၥအတင္းအက်ပ္စီစဥ္ေတာ့မွာမို႔ ကိုယ္တို႔သူငယ္ခ်င္းေတြေပါင္းၿပီးၾကံလိုက္ၾကတာ။ ၾကယ္ေလးကိုအနားမွာေခၚထားခ်င္တာကေတာ့..."
သူကစကားကိုရပ္လိုက္ကာ ကြၽန္ေတာ့္ကို သူ႔ဘက္လွည့္ေစသည္။ လူကေတာ့လွည့္လိုက္ေပမဲ့ လည္ပင္းေလးကိုေတာ့တျခားဘက္လွည့္ထားမိေလသည္။
"ကိုယ့္ကိုၾကည့္ပါဦး..."
သူက ကြၽန္ေတာ့္ေမးေစ့ေလးကိုေမာ့ယူကာသူ႔မ်က္လံုးေတြကိုၾကည့္ခိုင္းသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ေခါင္းျပန္ငံု႔မလို႔လုပ္ေတာ့ သူက ပါးေလးကိုနမ္းျပန္သည္။
"ဟာဗ်ာ"
ကြၽန္ေတာ္သူ႔လက္ကိုတြန္းဖယ္မိေတာ့...
"အသံေတာ့ထြက္လာၿပီပဲ...ဟား...ဒါဆိုစိတ္ဆိုးေျပၿပီေပါ့ေနာ္"
"ဘယ္သူကေျပာလဲ"
"ကိုယ္ေမးတာေျဖဦးေလ...ၾကယ္ေလးကို ဘာလို႔အနားမွာ႐ွိေစခ်င္တာလဲသိလား?"
"မသိဘူး..."
ကြၽန္ေတာ္ျပံဳးစိစိႏွင့္ေျဖေတာ့...
သူကပါးေလးကိုဆြဲကာ
"ခ်စ္လို႔ေပါ့ကြ...အရမ္းခ်စ္လို႔...ၾကယ္ေလးကေရာ?"
သူကေမးရင္းႏွင့္အနားတိုးလာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကိုတြန္းထားမိသည္။
"အကိုကလဲ..."
"ေျဖပါဦးကြာ"
သူကမခ်င့္မရဲႏွင့္ ေျပာကာ လူကိုအတင္းဖ်စ္ညႇစ္လိုက္ေသးသည္။
ကြၽန္ေတာ္ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ေတာ့
"မရဘူးကြာ...ဒီႏႈတ္ခမ္းေလးကေျပာ"
ကြၽန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကို အသာတို႔ထိကာေျပာေနျပန္သည္။ အခုက်ေတာ့လဲ သူကတကယ့္ကေလးေလးလိုပါပဲ။ မရမကပူဆာေနျပန္သည္။
"အင္း..."
"မရဘူး...အကို႔ကိုခ်စ္ပါတယ္လို႔ေျပာ"
"ဟာ...႐ွက္စရာႀကီး"
"မေျပာဘူးလား...မေျပာရင္ေရထဲပစ္ခ်မွာေနာ္"
သူကေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္မတ္တပ္ရပ္လိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လဲထြက္ေျပးဖို႔ျပင္လိုက္ေလသည္။ သူက ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္လံုးေလးကို ေပြ႔ခ်ီလိုက္တာမို႔ ကြၽန္ေတာ္လဲ အလန္႔တၾကားႏွင့္သူ႔လည္တိုင္ကိုသိုင္းဖက္လိုက္မိသည္။
"အကို မလုပ္နဲ႔ေနာ္...အဝတ္အပိုမပါဘူးေလ"
"မပါရင္ဒီတိုင္းအိပ္ေလ...ဟားဟား"
"ေျပာမယ္...ေျပာရင္လႊတ္ေပးမွာမလား"
"ဒါကေတာ့ စိတ္အေျခအေနေပၚမူတည္တယ္"
"အကို႔ကို ခ်စ္ပါတယ္"
သူ႔မ်က္ႏွာကျပံဳးသြားကာ ကြၽန္ေတာ့္ကို သဲျပင္ေလးေပၚလွဲရက္ေလးခ်ေပးေလသည္။
ကြၽန္ေတာ္ထြက္ေျပးမွာစိုးတာေၾကာင့္ သူက ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ေပၚကေနစီးမိုးထားေလသည္။
"ျပန္ေျပာပါဦးကြာ...ေနာက္တစ္ေခါက္ေလာက္ၾကားခ်င္လို႔"
ကြၽန္ေတာ္ သူ့လည္တိုင္ကိုဖက္လိုက္ျပန္ကာ သူ႔နားနားကပ္၍
"အကို့ကိုခ်စ္တယ္"
ကြ်န္ေတာ့္စကားသံဆံုးတာနွင့္သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြက ကြၽန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းေတြေပၚ ေရာက္႐ွိလာၾကေလသည္။
ေရလိႈင္းပုတ္သံေလးေတြနဲ႔အတူ ရင္ထဲမွာလဲၾကည္ႏူးျခင္းတို႔က တသိမ့္သိမ့္ျဖစ္ေပၚေနေလသည္။
သူ႔ရဲ႕လွ်ာေႏြးေႏြးေလးက ကြၽန္ေတာ့္အာခံတြင္းေလးထဲ က်ဴးေက်ာ္ဝင္ေရာက္လို႔ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ညည္းသံေလးေတြလဲ သူႏွွုတ္ခမ္းဝနားအေရာက္ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကေလရဲ႕။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္မ်က္ႏွာခ်င္းခြာမိၾကေတာ့ ေမာဟိုက္ေနၾကၿပီျဖစ္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းသားတို႔နီရဲေနတာကိုၾကည့္ၿပီးရယ္မိၾကေသးရဲ႕။
အဲ့ဒီညက အခန္းကိုျပန္လာၾကၿပီး တစ္ညလံုးစကားေတြေျပာလို႔မဝ။ မိုးလင္းခါနီးမွ သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာပဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားေလေတာ့သည္။
................................................
ေနေရာင္ျခည္ေႏြးေႏြးက ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာေပၚက်လာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္မ်က္လံုးေတြဖြင့္လိုက္သည္။
အရင္ဆံုးေတြ႔လိုက္ရတာက ကြၽန္ေတာ့္ကိုျပံဳးၿပီးၾကည့္ေနေသာသူ႔မ်က္ႏွာကိုေတြ႔ရေလသည္။
"ႏိုးၿပီလားၾကယ္ေလး"
ကြၽန္ေတာ္ေခါင္းညိတ္ျပေတာ့ သူက အိပ္ရာႏိုးကာစမို႔ စူေထာ္ေထာ္ေလးျဖစ္ေနေသာကြၽန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းကိုအနမ္းေႁခြျပန္သည္။
"အကိုကလဲ မ်က္ႏွာလဲမသစ္ရေသးပဲနဲ႔ ညစ္ပတ္ႀကီးကို"
"ညစ္ပတ္လဲဘာျဖစ္လဲဗ်...ကိုယ့္ခ်စ္သူေလးမို္႔ ခ်စ္လို႔နမ္းတာေလ"
"ပိုတယ္ေနာ္"
"ဟားဟား...ကဲ ထ မနက္စာစားၿပီး ေရေဆာ့ၾကမယ္"
"အက်ႌမွမ႐ွိတာဗ်"
"ကိုယ္စီစဥ္ခိုင္းၿပီးပါၿပီ...ဘာမွစိတ္မပူနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေလးပဲေနေနာ္"
"အင္း"
ေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ အိပ္ရာမွထခဲ့ကာ မ်က္ႏွာသစ္ေနတုန္း သူကပါဝင္လာကာ
"တူတူသစ္ၾကမယ္ေလ"
သြားတိုက္ေနၾကရင္းတစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္မွန္ထဲမွာၾကည့္ကာၾကည္ႏူးေနမိသည္။
မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးသြားၾကေတာ့မနက္စာစားဖို႔ထြက္ခဲ့ၾကေလသည္။
စားၿပီးအခန္းထဲျပန္ေရာက္ၾကေတာ့ ဝန္ထမ္းေကာင္ေလးက အဝတ္ေတြလာပို႔ထားေလသည္။
ကမ္းေျခစတိုင္မ်ိဳးေပါ့။ စြပ္က်ယ္၊ အုန္းပင္ပံုစံေတြပါေသာ႐ွပ္အက်ႌႏွင့္ေအာက္က ေဘာင္းဘီတို။ ဆိုဒ္ကိုပါေသခ်ာမွာထားတာမို႔ သူေရာကြၽန္ေတာ္ပါဝတ္ရတာအဆင္ေျပေလသည္။
ႏွစ္ေယာက္လံုးအဝတ္အစားလဲၿပီးေတာ့ ကမ္းေျခဘက္ထြက္ခဲ့ေလသည္။
ေက်ာင္းပိတ္ရက္မဟုတ္တာမို႔လူအနည္းငယ္႐ွင္းေနေလသည္။
ေရထဲဆင္းကာ ႏွစ္ေယာက္သားအခ်င္းခ်င္းေရပက္လိုက္၊ ေရကူးလိုက္ႏွင့္ ေပ်ာ္ေနမိၾကသည္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ေရမကူးတတ္တာမို႔ဒီအတိုင္းပဲေရေဆာ့ေနတာျဖစ္သည္။
ခဏေနေတာ့ သူ႔ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းက ကမ္းေျခကေနလက္ျပေနေလသည္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔လဲေရေဆာ့ရတာေမာေနၿပီမို႔ အနားယူရန္တက္ခဲ့ၾကေလသည္။ ကမ္းေျခမွာခ်ထားတဲ့ခံုတန္း႐ွည္ေတြေပၚထိုင္လိုက္ကာ အနားယူေနလိုက္သည္။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းကလဲလာထိုင္ကာ
"အဆင္ေျပရဲ႕လားကြ"
"ေျပပါတယ္ကြာ...စီစဥ္ေပးတာေက်းဇူးပဲ"
"ရပါတယ္ကြာ...ညီေလးလဲအုန္းေရေသာက္ေနာ္"
အသင့္ျပင္ဆင္ေပးထားေသာအုန္းေရႏွင့္အကင္တခ်ိဳ႕ကို စားပြဲေပၚမွာေတြ႔ရေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္လဲေခါင္းညိတ္ျပကာ
"ဟုတ္ကဲ့ပါ"
"မာန္သစ္...ငါမင္းသူအတြက္အၾကံဥာဏ္ရၿပီကြ"
"ေအး...ေျပာပါဦး"
"ညေနက်ရင္ ငါခ်ိန္းသလိုပံုစံနဲ႔ မင္းသူနဲ႔ ၾကည္ျပာႏိုင္ကိုအတူသြားခိုင္းလိုက္မယ္။ မ်က္စိလည္ေနေအာင္လဲေလွ်ာက္ေျပာလိုက္မယ္ကြာ။"
"မင္းကဘယ္ကိုလႊတ္မွာတုန္း"
"ဟိုတစ္ေလာက ငါဝယ္လိုက္တဲ့ အိမ္ဝိုင္းေလး႐ွိတယ္မလား။ အဲ့ဒါေလးကေခ်ာင္က်တယ္ေလ။ ငါကလဲတစ္ဖက္မွာသူတို႔ခိုးေျပးသြားတယ္လို႔သတင္းလႊင့္လိုက္မယ္ေလ။ဒါဆိုေသခ်ာသြားတာေပါ့"
"ဟားဟား မင္းကေတာ့ ဥာဏ္နီဥာဏ္နက္အကုန္ထြက္တာပဲကြ"
သူ႔သူငယ္ခ်င္းက သေဘာက်ေနကာ လိုအပ္တာ႐ွိရင္သူလဲကူညီပါ့မယ္ဟုေျပာသြားေလသည္။
သူ႔သူငယ္ခ်င္းဟိုတယ္ဘက္ျပန္သြားေတာ့မွ
"အကို...."
သူက ကြၽန္ေတာ့္ကိုလွည့္ၾကည့္လာတာမို႔
"ဟိုအစ္မက ဆရာ့ကိုမွသေဘာမက်တာ ျဖစ္ပါ့မလား။"
ျပႆနာေတြျဖစ္မွာစိုးလို႔ကြၽန္ေတာ္ကေမးၾကည့္တာပါ။ တားျမစ္ဖို႔ေမးမိတာေတာ့မဟုတ္။ သူတို႔အေၾကာင္းသူတို႔အခ်င္းခ်င္းပိုသိမွာပါေလ။
"ေျသာ္...ဒါကဒီလို ၾကယ္ေလးရဲ႕...အစက ၾကည္ျပာႏိုင္က ကိုယ္တို႔သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္လံုးနဲ႔ရင္းႏွီးပါတယ္။ သူ႔မိဘေတြနဲ႔ကိုယ့္အေဖတို႔က လက္ထပ္ဖို႔ေတြဘာေတြတိုင္ပင္ၾကေတာ့ သူကပါ ကိုယ့္ဘက္အေလးသာသြားတဲ့သေဘာပါ။ မင္းသူနဲ႔လံုးဝစိမ္းသက္ေနတာမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။"
"အင္းပါ...အကိုတို႔ေကာင္းမယ္ထင္ရင္လုပ္ေပါ့"
ကြၽန္ေတာ္ကေတြးေတြးဆဆေလးေျပာေနေတာ့ သူက
"သူ႔ကိုယ္သူလူႀကီးေလးၾကေနတာပဲ...လာ sun cream လိမ္းမယ္။ ၿပီးမွျပန္ေဆာ့ၾကမယ္"
အဲ့ဒီညေနကသူဖုန္းေတြဆက္ေနရင္း သူ႔အစီအစဥ္ေတြကိုအေကာင္အထည္ေဖာ္ေနေတာ့သည္။
ေမွ်ာ္လင့္ထားသည့္အတိုင္းပါပဲ ဆရာႏွင့္ဟိုတစ္ေယာက္အဆင္ေျပသြားသည့္သတင္းကိုၾကားရေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္လဲကိုယ့္ဆရာသမားအတြက္ဝမ္းသာမိေလသည္။
ေခ်ာင္းသာမွာ ၃ရက္ေနခဲ့ၾကၿပီးေနာက္ သူ႔ရဲ႕အိမ္သို႔ျပန္ခဲ့ၾကေလသည္။
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့...
"ၾကယ္ေလး...ပင္ပန္းေနၿပီလား"
"မပင္ပန္းပါဘူးအကို...ၾကယ္ေလးဘာလုပ္ေပးရမလဲ"
သူက ကုတင္ေပၚေျခပစ္လက္ပစ္လွဲရင္းေမးေနတာမို႔
ကြၽန္ေတာ္ကသူပင္ပန္းေနတယ္ထင္ၿပီးျပန္ေမးလိုက္တာပါ။
သူက ကြၽန္ေတာ့္ကို လွမ္းဆြဲကာ
"ဘာမွမလုပ္ေပးပါနဲ႔ဗ်ာ...ဒီလိုေလးအနားမွာေနေပးရင္ ျပည့္စံုၿပီ"
ကြၽန္ေတာ့္ကိုသူ႔ေဘးမွာလွဲေစၿပီး ဖက္ထားကာ ေျပာေနေတာ့
"တကယ္ျပည့္စံုလို႔လား။အဲ့ဒါဆိုဘာမွမစားမေသာက္ေတာ့ဘူးလား"
"အင္း...ၾကယ္ေလးကိုပဲစားမယ္ေလ"
"ဟာဗ်ာ..."
သူ႔စကားေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္႐ွက္သြားေတာ့သူကရယ္ေနျပန္ကာ
ကြၽန္ေတာ့္ဘက္ကိုေစာင္းလိုက္ေလသည္။
"အကိုေနာ္...ဘာမဟုတ္တာေတြၾကံေနျပန္ၿပီလဲ"
"ဟုတ္တာေတြၾကံေနတာပါ"
အတင္းဖက္မလို႔လုပ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လွစ္ခနဲထကာ ကြၽန္ေတာ့္အခန္းထဲေျပးဝင္ခဲ့ေလသည္။
သူ႔ရယ္သံတို႔ကေတာ့ လူကိုအခုထိလိုက္လံစေနာက္ေနတုန္း...
ကြၽန္ေတာ္လန္းသြားေအာင္ေရခ်ိဳးလိုက္ၿပီးအျပင္ထြက္လာေတာ့ သူ႔အခန္းထဲမွာသူ႔ကိုမေတြ႔ရပါ။မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္ထြက္ခဲ့ကာ သူ႔အတြက္ သံပုရာရည္ေလးေဖ်ာ္ၿပီး သူ႔အခန္းထဲျပန္ဝင္ခဲ့သည္။
"အကို...ဒီမွာအေအးယူလာခဲ့တယ္"
ေဘးဘက္ကတံခါးက ပြင့္သြားကာ သူ႔အသံၾကားလိုက္ရသည္။
"ၾကယ္ေလး....ဝင္ခဲ့ေလ"
အနည္းငယ္ေမွာင္ေနေသာေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္လဲ ေသခ်ာဂ႐ုတစိုက္ဝင္ခဲ့ေလသည္။ အထဲေရာက္တာႏွင့္ျမင္လိုက္ရေသာျမင္ကြင္းက လူကိုၾကက္ေသေသသြားေစသည္။
အဝတ္အစားမပါေသာေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ဒီဘက္ကိုေက်ာေပးရပ္ေနကာ သူကေတာ့ အ့ဲဒိီေကာင္ေလးရဲ႕ေ႐ွ႕မွာ ခံုနဲ႔ထိုင္ေနကာဘာေတြအလုပ္႐ႈပ္ေနသည္မသိ။ ၾကည့္ေနရင္းႏွင့္မယံုႏိုင္ျခင္းတို႔ႏွင့္ေဒါသတို႔တရိပ္ရိပ္တက္လာၾကသည္။
ဘယ္အခ်ိန္ကတျခားေကာင္ေလးကိုေခၚၿပီးဒီအခန္းထဲဝွက္ထားတာပါလိမ့္။ သူခ်စ္တယ္ဆိုတာကေရာ...အားလံုးအလိမ္အညာေတြလား။
လက္တို႔ကတဆတ္ဆတ္တုန္လာကာ ခြက္ကိုလဲထိန္းထားႏိုင္စြမ္းမ႐ွိေတာ့...
"ခြမ္း"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
YOU ARE READING
သူ
Romanceအိမ်တစ်အိမ်ကို လူနာပြုစုဖို့ လာတဲ့ သူနာပြုကောင်လေးတစ်ယောက် ဘယ်လိုလူထူးဆန်းနဲ့တွေ့ပြီး ပြဿနာတွေဖြစ်ကြဦးမလဲ။
