သူ
.............
အပိုင်း(၈)
...................
ကြယ်သစ်လင်း
လူတစ်ယောက်နှင့်တိုက်မိပြီဆိုတာ သိလိုက်ပေမဲ့ အရှိန်ထိန်းချိန်မရလိုက်။ ဒါပေမဲ့ ပြုတ်ကျမသွားတာက ထိုသူက သူ့ရင်ခွင်ထဲကျွန်တော့်ကိုတင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်ထားတာကြောင့်ဖြစ်သည်။
ဘယ်သူမှန်းသိလိုက်တာနှင့် မျက်ရည်တို့က တစ်ဖန်ကျမိပြန်သည်။
"လွှတ်...ခင်ဗျား..."
ကျွန်တော်အတင်းရုန်းနေပေမဲ့ သူကမလွှတ်။ ထွားကျိုင်းလှသောသူ့ရဲ့ရင်ခွင်ထဲမှာ ကျွန်တော့်တစ်ကိုယ်လုံးပျောက်နေလေသည်။
"ကြယ်လေး...ကိုယ်ပြောတာနားထောင်ပါဦးကွာ...နော်..."
"နားမထောင်ချင်ဘူး။ဘာမှမပြောနဲ့။ခင်ဗျား ကျွန်တော့်ကိုလိမ်တယ်...အီး...ဟီးဟီး"
စိတ်တိုတိုနှင့်ထုရိုက်ပစ်တာကိုလဲ သူက ဒီအတိုင်းပဲ ငြိမ်နေပေးပါသည်။
ကျွန်တော်မောပြီးငြိမ်သွားတော့မှ သူက ကျွန်တော့်ကျောလေးကို သပ်ပေးနေလေသည်။ ကျွန်တော်ကတော့ အခုထိရှိုက်လို့ကောင်းနေတုန်းပင်။
"မောနေပြီတွေ့လား။အဲ့ဒါကြောင့်ပြောတာနားထောင်ပါဦးဆို"
သူကပြောတော့ ကျွန်တော်မော့ကြည့်ကာမျက်စောင်းထိုးပစ်လိုက်သည်။
"ဟောဗျာ...မျက်ရည်တွေကအခုထိရှိနေတုန်းပါလား"
သူကကျွန်တော့်မျက်နှာကို သူ့လက်ဖဝါးတွေနဲ့ကိုင်ကာ မျက်ရည်တွေကိုသူ့လက်မတွေနဲ့သုတ်ပေးလေသည်။
ကျွန်တော် သူ့လက်တွေကိုဖယ်ချပစ်မလို့လုပ်တော့...
"အဲ့လိုမဆိုးရဘူးလေကွာ။လာ..ခဏထိုင်ကြမယ်နော်"
သူက ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းကို ပြွတ်ခနဲနမ်းလိုက်ပြန်ကာ သဲသောင်ပေါ်မှာပဲ ထိုင်ချလိုက်လေသည်။ ကျွန်တော့်ကိုတော့ သူ့ရင်ခွင်ထဲထွေးဖက်ထားလေသည်။
"ကိုယ်ပြောပြမယ်။ ငြိမ်ငြိမ်လေးနားထောင်နော်"
ရေလှိုင်းလေးတွေကို ငေးကြည့်နေရင်း သူပြောလာမည့်စကားတွေကို စောင့်စားနေမိသည်။
YOU ARE READING
သူ
Romanceအိမ်တစ်အိမ်ကို လူနာပြုစုဖို့ လာတဲ့ သူနာပြုကောင်လေးတစ်ယောက် ဘယ်လိုလူထူးဆန်းနဲ့တွေ့ပြီး ပြဿနာတွေဖြစ်ကြဦးမလဲ။
