သူ
..............
အပိုင္း(၉)
...................
ၾကယ္သစ္လင္း
"ၾကယ္ေလး ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ...ထိသြားေသးလား"
သူကအေျပးအလႊားေရာက္လာကာ ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုကိုင္မလို႔လုပ္တာမို႔ ႐ုန္းလိုက္ၿပီး
"ဖယ္ပါ...ကြၽန္ေတာ့္ကိုလာမထိနဲ႔...အ..."
ကြၽန္ေတာ့္ေျခေထာက္ကိုဖန္ကြဲစ ဆူးသြားၿပီထင္သည္။
သူက ဖန္ကြဲစေတြကိုေ႐ွာင္ၿပီး ဒူးတစ္ဖက္ေထာက္ခ်သည့္ပံုစံႏွင့္ထိုင္လိုက္ကာ ငံု႔ၾကည့္ေလသည္။
"ဆူးသြားၿပီထင္တယ္။ လာ...ကိုယ္ေဆးထည့္ေပးမယ္"
သူက ကြၽန္ေတာ့္ကိုတြဲမလို႔လုပ္ေနတာမို႔
"ကြၽန္ေတာ့္ကိုဂ႐ုစိုက္ဖို႔မလိုပါဘူး...ခင္ဗ်ားေခၚထားတဲ့တစ္ေယာက္ကိုသာဂ႐ုစိုက္လိုက္"
ကြၽန္ေတာ္ လက္ညႇိဳးပါထိုးရင္းေျပာလိုက္တာမို႔သူကပါ ေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္ကာ
"ေျသာ္...သူလား"
သူကေတာ့ဘာမွမျဖစ္သလိုပင္ေပါ့ေပါ့ပါးပါး။ ဘယ္လိုလူပါလိမ့္။ မ်က္ႏွာေျပာင္လွခ်ည္လား။ လူကေဒါသေတြထြက္လာမိသည္။
"ဘာလုပ္တာလဲ...ခင္ဗ်ား...အခုေအာက္ခ်ေပး"
ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ေလးကို ေစြ႔ခနဲေပြ႔ကာ သူ႔ပခံုးေပၚတင္ၿပီး မလိုက္တာမို႔ေအာ္လိုက္မိတာျဖစ္သည္။
"ဘာလို႔လဲ...မိတ္ဆက္ေပးမယ္ေလ"
"ဟင့္အင္း...မမိတ္ဆက္နဲ႔။ မသိခ်င္ဘူး။ ခင္ဗ်ားရဲ႕နံပါတ္ေတြထဲလူကိုလာဆြဲမထည့္နဲ႔။"
ကြၽန္ေတာ္ မ်က္လံုးကိုမွိတ္ထားကာ ေအာ္ေနမိသည္။မ်က္ရည္တို႔ကလဲမဖိတ္ေခၚပါပဲ ပါးျပင္ေပၚက်လာၾကသည္။
သူ ကြၽန္ေတာ့္ကိုခုနက သူထိုင္ေနေသာခံုေပၚသို႔ ထိုင္လ်က္ေလးခ်ေပးလိုက္ေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္အခုထိမ်က္လံုးေတြကိုမွိတ္ထားမိတုန္း။
"ေဟာဗ်ာ...ဘာလို႔ငိုေနရတာတုန္းဗ်။ မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္ပါဦး။"
သူက ကြၽန္ေတာ့္ပါးေပၚကမ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္ေပးရင္းေျပာေနတာမို႔ ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကို မ်က္ေစာင္းထိုးမိျပန္သည္။
"ဘယ္သူကငိုေနလို႔လဲ"
ျပန္ၿပီးရန္ေတြ႔လိုက္ေပမဲ့ မ်က္လံုးေတြကိုေတာ့တျခားကိုလႊဲထားမိတုန္းပင္။ ဟိုတစ္ေယာက္ရဲ႕မ်က္ႏွာကိုမၾကည့္ရဲေသး။
"ကဲ...ေမာ့ၾကည့္လိုက္ဦး။ ဘယ္သူလဲလို႔"
ကြၽန္ေတာ္ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ေတြ႔လိုက္ရတာက ကြၽန္ေတာ္နဲ႔တစ္ရြယ္တည္းတူေသာ အ႐ုပ္။ ခုနက အေဝးကေနျမင္လိုက္တာမို႔ ႐ုတ္တရက္သတိမထားမိ။ ဒီကိုေရာက္စတုန္းက သူ႔အ႐ုပ္ႀကီးကိုလဲျမင္ဖူးထားေပမဲ့ ေသြးပူေနတုန္းမို႔မစဥ္းစားမိလိုက္ေပ။
"ဒါ...ဒါက"
"ကိုယ့္မွာက ၾကယ္ေလး႐ွိၿပီေလ။ ကိုယ့္ေကာင္ႀကီးပ်င္းေနမွာစိုးလို႔"
သူက႐ွင္းျပေနရင္း ကြၽန္ေတာ့္ေျခေထာက္ကိုေဆးထည့္ေပးဖို႔လုပ္ေနေလသည္။
"ဒါေပမဲ့ ဘာလို႔ အဝတ္ေတြမဝတ္ထားတာလဲ"
"ဒီလိုေလးပဲၾကည့္ခ်င္လို႔ေပါ့"
"အကိုေနာ္"
ကြၽန္ေတာ္႐ွက္ၿပီးသူ႔ကိုလွမ္းထုေတာ့...
"ဖန္ကြဲစထုတ္မလို႔ေနာ္ ...ပိုနာသြားဦးမယ္"
"ဟုတ္လား...ျဖည္းျဖည္းလုပ္ေနာ္....အား...နာလိုက္တာ...ျဖည္းျဖည္းလုပ္ပါဆို"
"ေျပာေတာ့...သူနာျပဳဆိုၿပီးေတာ့ ေအာ္လိုက္တာကြာ..."
"နာတာကိုး...အကိုကေသခ်ာမွမလုပ္တာ...အား....စပ္တယ္"
သူကေျပာေနရင္း အရက္ပ်ံဆြတ္ေပးတာမို႔ေအာ္ရျပန္ေလသည္။
ကိုယ့္အ႐ုပ္ကိုေယာင္ယမ္းၿပီးေမာ့ၾကည့္မိၿပီးမွ အဝတ္မပါတဲ့ပံုႀကီးမို႔ ေခါင္းျပန္ငံု႔မိျပန္သည္။
"ကြၽန္ေတာ့္အဝတ္ေတြ ဝတ္ေပးလိုက္မယ္ေလ"
"ကိုယ္လဲၾကယ္ေလးဆီက အက်ႌေတာင္းမလို႔ပါ။ အခုက ဗိုက္နားမွာ wire နည္းနည္းဆက္ဖို႔က်န္ေနေသးလို႔။ သူ႔ကိုအက်ႌကြၽတ္နဲ႔ထားရတာ အားနာလို႔လား"
သူေမးတဲ့သေဘာကိုေသခ်ာနားမလည္ေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ေယာင္ယမ္းၿပီးေခါင္းညိတ္မိသည္။
သူက အနာကိုပလာစတာကပ္ေပးၿပီး ထရပ္လိုက္ကာ
"ဒါဆိုလြယ္ပါတယ္။ ၾကယ္ေလးကိုပါ အဝတ္ေတြခြၽတ္လိုက္မယ္ေလ"
"အကိုေနာ္"
"ဟားဟား ၾကယ္ေလးက႐ွက္ေနရင္ပိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္ကြာ"
သူကရယ္ေနရင္း ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ေမးေစ့ေလးကိုကိုင္ကာ သူ႔ဘက္လွည့္ခိုင္းေနျပန္သည္။ ၿပီးေတာ့သူ႔မ်က္ႏွာက ကြၽန္ေတာ့္အနားတျဖည္းျဖည္းနီးလာေလသည္။
သူ႔ရဲ႕မ်က္ႏွာအမူအရာက ခုနကလိုရယ္ေနတာမဟုတ္ေတာ့ပဲ ႏူးညံ့ျခင္းေတြေနရာယူထားသလိုလို။ ရင္ခုန္ဖို႔ေကာင္းေနတာေတာ့အမွန္။ သူ႔မ်က္ဝန္းရဲ႕ညႇိဳ႕ယူျခင္းေတြမွာစီးေျမာလို႔ ကြၽန္ေတာ္ျငင္းဖို႔ကိုလဲေမ့ေနေလသည္။
သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႔ကြၽန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းေတြ ျငင္သာစြာထိတဲ့အခိုက္မွာေတာ့ သူ႔အထိအေတြ႔ေတြကို အျပည့္အဝခံစားႏိုင္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အျမင္အာရံုေတြကိုခဏ အေမွာင္ခ်လိုက္ေလေတာ့သည္။
အနမ္းေတြတျဖည္းျဖည္း အသက္ဝင္လာကာ တစ္ေယာက္ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုတစ္ေယာက္က လြတ္ထြက္မွာစိုးသည့္အလား အငမ္းမရနမ္းေနမိၾကသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာရဲ႕ၾကားထဲသူ႔ရဲ႕ လွ်ာေလးဝင္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ျပန္စုပ္ယူေနမိသည္။
တစ္နည္းေျပာရရင္သူသင္ေပးထားတာေတြေပါ့။ ပထမဆံုးမို႔လို႔ကြၽန္ေတာ္ရင္ခုန္ေနမိသည္။ လန္႔လဲလန္႔မိသည္ေပါ့။ အဆင္မွေျပပါ့မလားလို႔ေလ။ ကမ္းေျခမွာအေျဖေပးၿပီးကတည္းက အနမ္းေတြကေတာ့မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ပင္။
ဒါေပမယ့္ဒီေန႔ကေတာ့ အနမ္းေတြနဲ႔တင္သူေက်နပ္ႏိုင္မယ္မထင္။ စစနမ္းခ်င္းတုန္းက ႏႈတ္ခမ္းေတြေစ့ထားမိတာမို္သူကရယ္ေသးသည္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏႈတ္ခမ္းေတြခြာလိုက္ၾကတာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္အသက္ကိုအငမ္းမရ႐ွဴေနမိသည္။ အရင္ကအေၾကာင္းေတြျပန္ေတြးမိေတာ့ျပံဳးမိေသးသည္။ သူ႔ရဲ႕လက္ေတြက ကြၽန္ေတာ့္ခႏၶာကိုယ္ေပၚေရြ႔လ်ားေနေလသည္။
ကြၽန္ေတာ္မ်က္လံုးေတြဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အက်ႌၾကယ္သီးေတြအကုန္ျပဳတ္ေနၿပီျဖစ္သလို ပုဆိုးကိုလဲသူကျဖည္ထားၿပီးသားပင္။
သူကမတ္တပ္ရပ္လိုက္ကာ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ေလးကိုမခ်ီလိုက္ေလသည္။ ပုဆိုးကေျပကာအပံုလိုက္က်သြားသလို အက်ႌကိုလဲသူက ခြၽတ္ခ်လိုက္ေလသည္။ ျပဳတ္က်မွာစိုးလို႔ သူ႔ကိုယ္ကို ခြလိုက္ေတာ့ သူကအလိုက္သင့္ ကြၽန္ေတာ့္တင္ပါးေလးကိုပင့္ကာထိန္းေပးထားေလသည္။
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕လက္ေတြကေတာ့သူ႔ရဲ႕ လည္တိုင္ဆီသိုင္းဖက္ထားလို႔ေပါ့။ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္လိုက္ၾကကာျပံဳးမိၾကျပန္သည္။ၿပီးေတာ့ အနမ္းေတြေ႐ွ႕ဆက္ၾကသည္ေပါ့။ ဘယ္အခ်ိန္ကသူျပန္ဖြင့္လိုက္မွန္းမသိေသာတံခါးကေန သူ႔အိပ္ခန္း႐ွိရာဆီ ထြက္ခဲ့ၾကေလသည္။
အိပ္ရာေပၚကြၽန္ေတာ့္ကိုျငင္သာစြာခ်လိုက္ၿပီးေနာက္ သူက ကြၽန္ေတာ့္တစ္ကိုယ္လံုးကိုေသခ်ာၾကည့္ေနေလသည္။
"အကိုကလဲ...ဘာေတြၾကည့္ေနတာလဲ"
"ကိုယ့္ၾကယ္ေလးရဲ႕တစ္ကိုယ္လံုးကိုေသခ်ာမွတ္မိေနေအာင္လို႔ေပါ့"
"အကိုေနာ္...ေပါက္ကရေတြ..."
ကြၽန္ေတာ္ ႐ွက္လာတာေၾကာင့္သူ႔ကိုဆြဲလိုက္ကာ နမ္းလိုက္ေလသည္။ သူ႔ရဲ႕လက္ေတြက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို ေခ်ေနေလေတာ့ ညည္းသံေလးေတြက တိုးညႇင္းစြာထြက္ေနေလေတာ့သည္။
သူ႔ရဲ႕လက္ေတြက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ရင္ဘတ္ေတြေပၚ ဖြဖြထိေတြ႔ေနေလသည္။ သူ႔ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြကေတာ့ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ လည္တိုင္ဆီေရြ႔လ်ားလို႔။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္သူ ခပ္ျပင္းျပင္းေလးစုပ္ယူလိုက္တိုင္း ကြၽန္ေတာ္ကုတင္ေပၚကေန႐ုန္းထမိေတာ့မတတ္ေပါ့။
သူ႔ရဲ႕အနမ္းေတြရင္ဘတ္ဆီေရြ႔သြားၿပီးေနာက္ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကိုသူက ကေလးႏို႔စို႔သလို တႁပြတ္ႁပြတ္စုပ္ေနေလေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ့္မွာလဲ တအင္းအင္း တအားအားနဲ႔ေပါ့။
သူ႔လွ်ာရဲ႕အထိအေတြ႔ေတြေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ဝမ္းဗိုက္ေလးကိုသူအနမ္းေပးေနတယ္ဆိုတာသိေနရေလသည္။ သူ ေအာက္ကိုဆက္ေရႊ႔ဖို႔လုပ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကိုလွမ္းဆြဲလိုက္ကာ
"အကို..."
"ရပါတယ္ ၾကယ္ေလးရယ္။ ကိုယ္က ခ်စ္လို႔လုပ္ေပးတာပဲကို"
ကြၽန္ေတာ္ကငရဲႀကီးမွာစိုးလို႔လွမ္းတားလိုက္တာမွန္းသူက အလိုလိုသိေနကာျပန္ေျပာလိုက္တာျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္လဲေခါင္းေလးအသာညိတ္ျပရင္းမ်က္လံုးေတြကိုတင္းတင္းမွိတ္ထားလိုက္သည္။ သူ႔ရဲ႕ ေလေငြ႔ေႏြးေႏြးက အစြမ္းကုန္မာတင္းေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ညီဘြားေပၚ မထိတထိ႐ိုက္ခတ္ေနေလသည္။
စိုစြတ္ေသာသူ႔အာခံတြင္းႏွင့္ ထိေတြ႔သည့္အခ်ိန္မွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တိမ္ေတြထဲေမ်ာလြင့္သြားသလိုခံစားလိုက္ရေလသည္။ သူ႔ရဲ႕ႏူးညံ့ေသာဆံပင္ေတြၾကားထဲလက္ေခ်ာင္းေလးေတြနဲ႔အသာထိုးဖြေနရင္း ၾကည္ႏူးမႈေတြကိုခံစားေနမိသည္။
သူ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ေျခေထာက္ေလးႏွစ္ေခ်ာင္းကိုေျမႇာက္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ထိတ္ခနဲျဖစ္သြားၿပီး သူ႔လက္ကိုလွမ္းကိုင္လိုက္မိေလသည္။
"ၾကယ္ေလး အရမ္းမနာေအာင္ကိုယ္ဂ႐ုစိုက္ပါ့မယ္ကြာ"
သူကႏွစ္သိမ့္ေပးသလိုေျပာရင္း ကြၽန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုငံု႔နမ္းေလသည္။ ကြၽန္ေတာ့္အားစိုက္၍ သူ႔ကိုတြန္းလိုက္ေတာ့ သူတစ္ဖက္ကိုပက္လက္လန္သြားေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္သူ႔ေပၚခြလိုက္ကာ သူကြၽန္ေတာ့္ကို ႏူးညံ့ျငင္သာစြာျပဳစုေပးခဲ့သလိုမ်ိဳးလုပ္ေပးႏိုင္ဖို႔ႀကိဳးစားမိေလသည္။
သူကေတာ့ဘာမွမေျပာ။ ဒီအတိုင္းျပံဳးေနကာ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေခါင္းေနာက္ပစ္ကာကြၽန္ေတာ့္ကိုစိုက္ၾကည့္ေနေလသည္။
ပထမဆံုးသူ႔ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြကို နမ္းလိုက္ကာ သူ႔ရဲ႕အက်ႌၾကယ္သီးေတြကိုျဖဳတ္ေပးေနမိသည္။ ေမး႐ိုးတစ္ေလွ်ာက္ ႏူးညံ့ေသာ အနမ္းေတြခပ္ဖြဖြေပးၿပီးေနာက္ သူ႔လည္တိုင္ဆီအေရာက္မွာေတာ့ ခပ္ျပင္းျပင္းေလးစုပ္ယူလိုက္သည္။
သူ႔ရဲ႕အက်ႌကို ဖယ္လိုက္ကာ ေပၚလာေသာသူ႔ရဲ႕ရင္ဘတ္ေတြအႏွံ႔ အနမ္းမိုးေတြတဖြဲဖြဲရြာခ်လိုက္ျပန္သည္။ ေမႊးပ်ံ့ေသာသူ႔ရဲ႕ကိုယ္သင္းနံ႔က လူကိုပို၍ ယစ္မူးေစသလိုလိုပါ။
သူ႔ရဲ႕ ဖြားဖက္ေတာ္ကိုလဲ ႀကိဳးစားၿပီးျပဳစုေပးရင္း သူ႔ကိုတစ္ခ်က္ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့
"အကိုကလဲ ဘာလို႔စိုက္ၾကည့္ေနတာလဲ။ မရဘူး မ်က္လံုးမွိတ္ထား"
"ခ်စ္လို္႔ၾကည့္တာေပါ့ဗ်...႐ွက္ေနတဲ့ကိုယ့္ၾကယ္ေလးကို ဒီ့ထက္ပို႐ွက္ေအာင္လုပ္ဦးမွာ...ဟားဟား"
သူက ထလာကာ ကြၽန္ေတာ့္ကိုပက္လက္ျဖစ္ေအာင္ျပန္လုပ္လိုက္ျပန္သည္။ ၿပီးေတာ့ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကိုစု၍ ခပ္ျမင့္ျမင့္ကိုင္ထားကာ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ စူပြပြအေပါက္ေလးေပၚ သူလွ႔်ာေလးနဲ႔ျပဳစုေလေတာ့သည္။
ကြၽန္ေတာ္ျငင္းဆန္ႏိုင္ဖို႔ခြန္အားေတြေပ်ာက္ေလာက္ေအာင္ကို ခံစားမႈတို႔ကအထြတ္အထိပ္ေရာက္ေနေလသည္။ သူ႔ရဲ႕လက္ေခ်ာင္းတိုးဝင္လာခ်ိန္မွာေတာ့ တင္းက်ပ္ေသာေဝဒနာတစ္ခုကိုခံစားလိုက္ရေလသည္။ ေအးစက္စက္အရည္ေတြက ဂ်ယ္လ္တစ္ခုခုျဖစ္ပံုရသည္။
ကြၽန္ေတာ္ အဲ့ဒီခံစားမႈေတြနဲ႔အနည္းငယ္အသားက်သြားခ်ိန္မွာေတာ့ သူက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကိုျဖဲလိုက္ကာ
"ၾကယ္ေလး...ကိုယ့္ကိုၾကည့္"
ကြၽန္ေတာ္ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူကငံု႔ကိုင္းလာၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကိုဖက္လိုက္ေလသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕လက္ႏွစ္ဖက္ကလဲသူ႔ေက်ာျပင္ကိုအလိုလိုဖက္တြယ္မိရက္သားေပါ့။ သူက ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကိုေသခ်ာၾကည့္ကာ
"အခု ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ဘဝကိုေပါင္းစပ္ၾကမယ္ေနာ္။ ဒီေန႔ကစၿပီး ကိုယ္နဲ႔ၾကယ္ေလးနဲ႔က အရင္းႏွီးဆံုးေတြျဖစ္ၿပီလို႔သိထားေနာ္။ ဘယ္လိုျပႆနာေတြပဲ႐ွိ႐ွိအတူတူရင္ဆိုင္ၾကမယ္"
ကြၽန္ေတာ္ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ေတာ့ သူက ကြၽန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုတပ္မက္စြာနမ္းေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္လဲထိုနည္းတူေပါ့။ တျဖည္းျဖည္းတိုးဝင္လာေသာ သူ႔ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုက ကြၽန္ေတာ္တို႔ေပါင္းစည္းျခင္းရဲ႕သေကၤတေပါ့။ သူ႔ရဲ႕ေက်ာျပင္ကိုဖက္တြယ္ထားရံုနဲ႔တင္အားမရပဲ နာက်င္မႈအခ်ိဳ႕သက္သာေစဖို႔ ကုတ္ျခစ္မိေသးသည္။ သူ႔ရဲ႕ပခံုးေတြကို ကိုက္ေပမဲ့ သူကနာက်င္တယ္လို႔တစ္ခ်က္မညည္းပါ။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ဆံပင္ေလးေတြကိုညင္သာစြာသပ္တင္ေပးရင္း မ်က္ရည္စတို႔ကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြျဖင့္ေျခာက္ေသြ႔ေစေလသည္။
.................................
"အကို မိုးလင္းေနၿပီ...ထေတာ့..."
ညက သူကဲထားတာေၾကာင့္လူကထလို႔မရ။ သူႏိုးမွ ေရခ်ိဳးခန္းဆီလိုက္ပို႔ခိုင္းရမွာျဖစ္သည္။ အရင္ရက္ေတြကအေစာႀကီးႏိုးသေလာက္ ဒီေန႔က်ေတာ့အိပ္ပုတ္ႀကီးေနေလသည္။
"ဒီငွက္ကေလးက အေစာႀကီးႏိုးေနတာပါလားကြ"
သူက ေျပာရင္းႏွင့္လူကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းလိုက္ေသးသည္။
"အကို ကြၽန္ေတာ္ေရခ်ိဳးခ်င္ၿပီ။ ထလို႔မရလို႔။"
ကြၽန္ေတာ္႐ွံု႔မဲ့မဲ့ေလးေျပာေတာ့
"ကြၽန္ေတာ္လို႔ေျပာတာႀကီးကိုျပင္ရင္ လိုက္ပို႔ဖို႔စဥ္းစားမယ္"
သူက ထပ္နီးေအာင္ဆြဲေနျပန္တာမို႔ ကြၽန္ေတာ္သူ႔ရင္ဘတ္ကိုလက္နဲ႔တြန္းထားမိသည္။
"အဲ့လိုပဲေျပာတတ္တာကို။ ကြၽန္ေတာ္လို႔ေျပာတာဘာမွားေနလို႔လဲ"
ကြၽန္ေတာ္အထြန္႔တက္လိုက္ေပမဲ့ သူကဘာမွျပန္မေျပာပဲရယ္ေနေလသည္။
တကယ္ေတာ့ သူဘာကိုဆိုလိုခ်င္မွန္းသိပါသည္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္က တစ္ခါမွ အဲ့ဒီလိုမ်ိဳးနာမ္စားေတြမသံုးႏႈန္းဘူးတာမို႔မဝံ့မရဲျဖစ္ေနမိသည္။
သူသက္သက္ညစ္ေနမွန္းသိတာမို႔ သူ႔နားနားကပ္ကာ
"အရမ္းခ်စ္တယ္"
"မလံုေလာက္ေသးဘူး။ကိုယ္ကၾကယ္ေလးလို႔ေခၚတယ္မလား။ အဲ့လိုထည့္ေျပာ"
ကြၽန္ေတာ္သက္ျပင္းခ်လိုက္ကာ
"ၾကယ္ေလးက အကို႔ကိုခ်စ္ပါတယ္"
"အကိုလို႔ေခၚတာလဲမႀကိဳက္ဘူး။ အခုက အရင္းႏွီးဆံုးေတြျဖစ္ေနၿပီေလ။ ေျပာင္းေခၚ"
သူသက္သက္ရစ္ေနတာ။ ကြၽန္ေတာ္စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔
"လူညစ္ႀကီးကိုမခ်စ္ဘူး"
"ဘယ္လို..."
သူက ႐ုတ္တရက္ထကာ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ေပၚအုပ္မိုးလိုက္ေလသည္။
သူစိတ္ဆိုးသြားတာမဟုတ္ဘူးဆိုတာကို ျပံဳးေနေသာသူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကေနသိေနရေလသည္။
"ျပန္ေျပာ...ဘာေျပာလိုက္တာလဲ"
သူကေျပာရင္းႏွင့္ကလိထိုးေနတာမို႔
"စတာ...ခိခိ....မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့...ခစ္ခစ္..."
ကြၽန္ေတာ္တြန္႔လိမ္ကာ႐ုန္းေနမိရင္း ျပန္ေျပာေနမိေလသည္။
"အရမ္းခ်စ္တာပဲ ၾကယ္ေလးရာ။"
သူက ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ေလးကိုဖက္ရင္းေျပာေနတာမို႔
ကြၽန္ေတာ္လဲသူ႔ကိုျပန္ဖက္လိုက္ကာ
"ၾကယ္ေလးကလဲ ကို႔ကိုအရမ္းခ်စ္ပါတယ္"
ႏွစ္ေယာက္သားဖက္၍ခဏၿငိမ္သက္ေနမိၾကေသးသည္။
"ကို....အိပ္ရာထၾကရေအာင္ေလ"
ကြၽန္ေတာ္ကေျပာလိုက္ေတာ့ သူက ျပံဳးလိုက္ေလသည္။ သူ႔အျပံဳးက တစ္ခုခုကို ၾကံေနတဲ့ပံုမ်ိဳး။
"အင္း...ထမယ္...ေရတူတူခ်ိဳးၾကမယ္ေလ"
"ကို...ဘာမဟုတ္တာေတြၾကံေနျပန္ၿပီလဲ"
"မဟုတ္တာၾကံေနတာမဟုတ္ဘူးဗ်...ဟုတ္တာေတြၾကံေနတာ"
"ကိုေနာ္"
သူ႔ရင္ဘတ္ကိုထုလိုက္မိရင္း သူေပြ႔ေခၚသြားရာဆီသို႔လိုက္ပါခဲ့ရေလသည္။ ဒီေယာက်ာ္းရဲ႕ရင္ခြင္က ကြၽန္ေတာ့္အတြက္လံုျခံဳမႈေတြေပးသလိုခံစားေနရသည္။ ေ႐ွ႕ဆက္ရမယ့္လမ္းမွာအခက္အခဲေတြရွိေနမွန္းသိေပမဲ့ ရင္ဆိုင္ရဲေလာက္ေအာင္သတၱိေတြလဲ႐ွိေနခဲ့သည္။ ဒီတစ္သက္ သူ႔အနားမွာပဲ သက္တမ္းေတြကုန္ဆံုးခ်င္မိတာ ကြၽန္ေတာ္႐ူးသြပ္လြန္းရာမ်ားက်သြားလားမသိ။
"ေအးလိုက္တာ"
ေရပန္းရဲ႕ေအာက္မွာရပ္လိုက္ရင္း သူကေရဖြင့္ခ်လိုက္ေတာ့ ေအးတာမို႔ ေအာ္လိုက္မိတာျဖစ္သည္။ သူက သေဘာက်ေနကာ
"လန္းသြားေအာင္လို႔ေလ...ၿပီးမွဟိုထဲမွာ"
သူက ေရခ်ိဳးဇလံုႀကီးကိုၫႊန္ျပရင္း ႏႈတ္ခမ္းကိုကိုက္ကာေျပာလိုက္တာေၾကာင့္
"ႏွာဘူးႀကီး"
ေျပာၿပီးတာႏွင့္ သူ ့ ရင္ခြင္ထဲေခါင္းေလးဖြက္ထားလိုက္မိသည္။ သူ႔ႏွလံုးခုန္သံေလးကို ၾကည္ႏူးစြာနားေထာင္ေနမိရင္းကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာေပၚမွာလဲ အျပံဳးေတြေနရာယူလ်က္ေပါ့ဗ်ာ။
.............ၿပီးပါၿပီ........
YOU ARE READING
သူ
Romanceအိမ်တစ်အိမ်ကို လူနာပြုစုဖို့ လာတဲ့ သူနာပြုကောင်လေးတစ်ယောက် ဘယ်လိုလူထူးဆန်းနဲ့တွေ့ပြီး ပြဿနာတွေဖြစ်ကြဦးမလဲ။
