သူ
..............
အပိုင်း(၉)
...................
ကြယ်သစ်လင်း
"ကြယ်လေး ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ...ထိသွားသေးလား"
သူကအပြေးအလွှားရောက်လာကာ ကျွန်တော့်လက်ကိုကိုင်မလို့လုပ်တာမို့ ရုန်းလိုက်ပြီး
"ဖယ်ပါ...ကျွန်တော့်ကိုလာမထိနဲ့...အ..."
ကျွန်တော့်ခြေထောက်ကိုဖန်ကွဲစ ဆူးသွားပြီထင်သည်။
သူက ဖန်ကွဲစတွေကိုရှောင်ပြီး ဒူးတစ်ဖက်ထောက်ချသည့်ပုံစံနှင့်ထိုင်လိုက်ကာ ငုံ့ကြည့်လေသည်။
"ဆူးသွားပြီထင်တယ်။ လာ...ကိုယ်ဆေးထည့်ပေးမယ်"
သူက ကျွန်တော့်ကိုတွဲမလို့လုပ်နေတာမို့
"ကျွန်တော့်ကိုဂရုစိုက်ဖို့မလိုပါဘူး...ခင်ဗျားခေါ်ထားတဲ့တစ်ယောက်ကိုသာဂရုစိုက်လိုက်"
ကျွန်တော် လက်ညှိုးပါထိုးရင်းပြောလိုက်တာမို့သူကပါ နောက်လှည့်ကြည့်လိုက်ကာ
"သြော်...သူလား"
သူကတော့ဘာမှမဖြစ်သလိုပင်ပေါ့ပေါ့ပါးပါး။ ဘယ်လိုလူပါလိမ့်။ မျက်နှာပြောင်လှချည်လား။ လူကဒေါသတွေထွက်လာမိသည်။
"ဘာလုပ်တာလဲ...ခင်ဗျား...အခုအောက်ချပေး"
ကျွန်တော့်ကိုယ်လေးကို စွေ့ခနဲပွေ့ကာ သူ့ပခုံးပေါ်တင်ပြီး မလိုက်တာမို့အော်လိုက်မိတာဖြစ်သည်။
"ဘာလို့လဲ...မိတ်ဆက်ပေးမယ်လေ"
"ဟင့်အင်း...မမိတ်ဆက်နဲ့။ မသိချင်ဘူး။ ခင်ဗျားရဲ့နံပါတ်တွေထဲလူကိုလာဆွဲမထည့်နဲ့။"
ကျွန်တော် မျက်လုံးကိုမှိတ်ထားကာ အော်နေမိသည်။မျက်ရည်တို့ကလဲမဖိတ်ခေါ်ပါပဲ ပါးပြင်ပေါ်ကျလာကြသည်။
သူ ကျွန်တော့်ကိုခုနက သူထိုင်နေသောခုံပေါ်သို့ ထိုင်လျက်လေးချပေးလိုက်လေသည်။ ကျွန်တော်အခုထိမျက်လုံးတွေကိုမှိတ်ထားမိတုန်း။
"ဟောဗျာ...ဘာလို့ငိုနေရတာတုန်းဗျ။ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ပါဦး။"
YOU ARE READING
သူ
Romanceအိမ်တစ်အိမ်ကို လူနာပြုစုဖို့ လာတဲ့ သူနာပြုကောင်လေးတစ်ယောက် ဘယ်လိုလူထူးဆန်းနဲ့တွေ့ပြီး ပြဿနာတွေဖြစ်ကြဦးမလဲ။
