♡History Teacher♡ [ZAWIESZONE]

♡5 Rozdział♡

☻Gorąco zachęcam do dawania gwiazdek , bardzo to motywuje do dalszego pisania ☻

-------------------------------------------------------------------------------------

Następnego dnia , obudził mnie dzwonek z telefonu. Ktoś do mnie dzwonił , choć to jakaś nowość. Patrząc na wyświetlacz zauważyłam zapisaną nazwę. 

- Chris - cicho do siebie westchnęłam. Jednak postanowiłam odebrać. Nacisnęłam zielony przycisk na wyświetlaczu. 

- halo? - zapytałam po chwili. 

- Hej , przepraszam że dzwonie z rana - przerwał - Ale... Gryzie mnie od wczoraj .... sumienie - westchnął - bardzo za to przepraszam że nie zabrałem cię na tą wymarzoną randkę - dodał. 

- Dlaczego wtedy nie przyszedłeś? - zapytałam z ciekawością - dlaczego mnie po prostu wystawiłeś? - moje oczy zaszkliły się z powodu powiększającej się fali łez. 

- Ciężko mi o tym mówić - jego głos zadrżał - wtedy kiedy powiedziałem ci żebyś na mnie poczekała , musiałem wrócić do szatni ponieważ zapomniałem.... - 

- To nie istotne - przerwałam mu.

- Dokańczając. Gdy już chciałem wrócić do ciebie to ktoś nagle mnie uderzył , po czym poczułem na moim ciele wiele uderzeń - powiedział ciszej. 

- Pobili cię ? - spytałam zmartwiona. 

- Tak. Pobili. - powiedział ponurym głosem. 

- Wybaczam ci - powiedziałem szybko - i zmieńmy temat - uśmiechnęłam się do siebie. Rozmawialiśmy długo na różne tematy. Bardzo go lubiłam. A może coś więcej? Ciężko mi to teraz określić, ponieważ znaliśmy się krótko. Lecz czy czas ma tu jaką kolwiek rolę? W końcu Chris wymyślił coś bardzo ciekawego. 

- Hej, mam bomba pomysł! - powiedział to takim głosem że mogłabym założyć że w tej chwili uśmiechał się. 

- Aż się boję mój drogi - banan nie schodził mi z twarzy ani na moment. 

- Ja plus ty plus nie pójście do szkoły równa się mile spędzony czas - zaśmiał się - a przy okazji pouczę cię z matematyki jak obiecałem - dodał. 

- Jasne - popatrzyłam na zegar który wskazywał godzinę 07:50 - Tylko gdzie ? - spytałam po chwili. 

- Może u ciebie a później skoczymy do parku - gdy usłyszałam jego słowa w słuchawce kiwnęłam głową. 

- Okej - powiedziałam zaraz po jego sugestii. 

- To zaraz będę - rozłączył się. Postanowiłam się przebrać aby nie zobaczył mnie w takim stanie, chociaż piżama jednorożca wyglądała przeuroczo. Gdy czesałam włosy zadzwonił dzwonek , a ja szybko otworzyłam aby nie czekał długo. Wchodząc uściskał mnie mówiąc krótke 'cześć'. Po chwili spostrzegłam że ma ze sobą dwie reklamówki wypełnione po brzegi słodyczami. Gdy usiadł na prześle w kuchni,stanęłam przed nim. 

- Wyglądam okej? - spytałam patrząc mu w oczy. 

- Kiedy na ciebie patrzę - przyglądał mi się - nie widzę ani jednej rzeczy, którą chciałbym zmienić- na jego twarzy pojawił się wielki uśmiech, gdy ja coraz bardziej rumieniłam się - Bo jesteś cudowna - przybliżył się do mnie i poczułam delikatny dreszczyk - Po prostu taka, jak jesteś - uśmiechnęłam się i spuściłam głowę w dół , lecz nie na długo , ponieważ Chris szybko ją podniósł - a kiedy się uśmiechasz - patrzył mi prosto w oczy - cały świat na chwilę się zatrzymuje- nasz twarze dzieliły milimetry. Lecz nie mogłam do tego dopuścić. Nie jestem pewna co do moich emocji. Wyrwałam się z jego ramion i zaczęłam płakać.

- Melanie , co się stało - spytał przerażony. 

- Nic , po prostu wyjdź - powiedziałam szybko. 

- Mel... - dotknął mnie delikatnie dłonią. 

- Zostaw mnie! - krzyknęłam - proszę , wyjdź - usiadłam na łóżku. 

- Ale... - chciał się zbliżyć. 

- Wypierdalaj! - on posłusznie wyszedł. Tak jak powiedziałam,opuścił mnie. Gdy mnie dotykał czułam jakby to nie były jego dłonie tylko kogoś innego. Wyobrażałam sobie kogoś podłego. Kogoś kto mnie zranił po pierwszym spotkaniu. Tym kimś był Noah.

------------------------------------------------------------------

☝Na górze piosenka , którą użyłam w rozdziale ☝