Selam imstagramda @thetozkoparann diye bir fan sayfam var, bugün orada iki tane fotoğraf paylaştım. Az önce buraya bölüm yazmaya geldiğimde burak tozkoparanın gönderilerimi beğenip yorum yaptığını gördüm. O heyecanla ve mutlulukla bölüm yazmayı unuttum o yüzden şimdi başlıyorum, bu mutlulukla güzel bir bölüm.
Polis bunun bir şey ifade etmediğini, hala kaçırılma olup olmadığını anlamadıklarını, teşefonda parmak izlerinin kayıp olduğunu söylemişti. Ali daha fazla orada duramayıp Eylüllere gitti. Kapıyı Güney açtı. Eylülün annesi ve babası yurt dışındaydı. Onlara hiçbir şey söylememişlerdi.
Ali:Eylülün telefonu parktaki gölün içinde bulundu. Ama polisler kaçırılma olduğunun kanıtlanamadığını söyledi. Ya Eylül kendisi gitmiş olsa neden göle atsın telefonu. Atan kişi veya kişiler parmak izi bulunmasın diye yapmış belli.
Songül:Olabilir ama kesin bir şey bulamıyorlar demek ki
Meral:Eylem, sizin şu bestiniz Yusuf hiç aramadı mı seni?
Eylem:Yok aramadı, o gün bize geldiğinden beri konuşmadık.
Ali:O zaman Eylülü de aramadı
Güney:Nasıl yani?
AlibBu çocuk Eylülle can ciğer kuzu sarması değil mi? Eylülü arasa ulaşamaz ulaşamayınca da merak edip Eylemi arar. Ama aramamış.
Gümey:Mantıklı, o zaman..
Ali:Sen de benim düşündüğümü mü düşünüyorsun?
AlGün:Eylülü Yusuf kaçırdı.
Songül:Ya saçmalamayın, yargısız infaz.
Ali:Başka açıklaması olamaz, bestim bestim diyorsa arardı. Merak ederdi.
Meral:Ali siz yine de çok şey yapmasanız.
Ekin:Eylem, sen bana şu Yusufun numarasını versene
EylembNapıcaksın numarayı.
Ekin:Polis bir tanıdığım var, nerede olduğuna baktırcam.
Ekin tanıdığına numarayı verdikten biraz sonra bir adres geldi. Adres ormanın içindeki bir eve aitti.
Ali:Dedim ben size, bu adam keyfine gitmedi ya ormana.
Güney:Avcılık yapmıyor herhalde
Eylem:Yapmıyor.
Ali:Tamam, kızlar siz burada kalın biz de adrese gidip Eylülü getiricez.
SongülbBiz de gelicez
Güney:Songül hayır gelmiyceksiniz
Ekin:Songül bizi dinleyin
Songül:Off ya tamam, ama dikkat edin.
Ali;Tamam ederiz
Erkekler adrese geldiklerinde evin önünde bir araba vardı. Evin kapısı açılmış ve Yusuf arabaya binip gitmişti. Evin camları parmaklıkla kapalı kapı ise hem normal kapıyla hem de demir parmaklıklı kapıyla kapalıydı.
Ali:Nasıl açıcaz.
Ekin:Ondan önce içerde Eylülün olup olmadığını anlayalım.
Diyip ilerledi camlara doğru uzandı ama camlar gazeteyle kapalıydı. Hiçbir şey gözükmüyordu. Ali bu sırada arka taraftaki tuvalet camını fark etti bir şekilde oraya tırmandı. Camı kırıp içeri seslendi.
Ali:Eylül, Eylül içeride misin?
İçerden ne dediği anlaşılmayan bir ses geldi.
Ali:Eylül, bir şekilde camı kır güzelim seni kurtarmaya geldik.
Ali biraz bekledi, kırılma sesi gelince inip ön tarafa geçti. Gördüğü manzarayla sinirleri tavan yapmıştı. Eylül'ün elleri ayakları ve ağzı bağlıydı. Zıplaya zıplaya gelmişti oraya. Ali cam kırılarını önemsemeden parmaklıkların arasından elini uzatıp Eylülün ağzını açtı.
Ali:Şş ben buradayım, buradayım güzelim korkma, kurtarıcam seni tamam mı?
Eylül:Ali beni burada bırakma. Bırakma beni Ali lütfen yalvarırım. Burak gelicek buraya. Beni ona bırakma.
Ali:Ölürüm de bırakmam seni o şerefsize.
Ekin:Romantizminiz bittiyse nasıl kapıyı açacağımızı konuşabilir miyiz?
Güney:10 dakika dayanmamız gerek, polisler gelecek. Onlar bir şekilde açar.
Ali:Polislere ne ara haber verdin lan
Güney:Biz tek başımıza halledemeyiz diye çağırdım.
Ekin:İyi iyi şimdi git şu kütüğü getir.
Güney:Niye ben lan Ali getirsin.
Ekin:Güney!
Güney:Of be of
Güney zor da olsa kütüğü getirmişti. Üçü kütüğü tutup kapıya vurmaya başladılar. Eylülün bağırışıyla arkalarına döndüler. Yusuf ve Burak onlara silah doğrultmuştu.
Güney:Hassiktir. Oğlum ben Songüle son kez sarılmadan ölmek istemiyorum
Ekin:Güney sus
Gğney:Tamam lan
Ali:Ne o, silahsız gelemediniz mi adiler.
Burak:Birileri yürek yemiş galiba.
Ali:O yüreği alır senin münasip bir yerine sokarım da. Şimdi sırası değil.
Onlar konuşurken arkadan polisler gelmişti. Yusuf ve Burak Ali'ye nişan almış polislere bapırdı.
Burak:Sakın bir şey yapmayın yoksa vururuz bunu.
Ali:Vursana lan Vursana
Yusuf:Bunu sen istedin.
İkili tam ateş edecekken polis onları arkadan vurmuştu. Yusuf ve Burak yere düşerken Ali koşup Yusufun cebimden anahtarı aldı. Kapıyı açınca yere çökmüş, başını kolları arasına alan Eylülü gördü. Koşup ona sarıldı. Kokusunu iyice içine çekti. Eylül o sarıldıktan sonra daha çok ağlamaya başladı. Kollarını Aliye sardı ve ağladı. Polisler Yusuf ve Burakı götürürken Ekin ve Güney de ifade veriyordu. Ali Eylülün yüzünü avuçlarının arasına aldı.
Ali:Sana bir şey olacak diye çok korktum. Canımdan can gitti senin evde olmadığını öğrendiğimde.
Eylül:Gerçekten korktun mu o kadar?
Ali:Allah Allah lafa bak ya, sevdiğim kızı kaçırmışlar. Ya bir şey olsaydı
Eylül:N-Nde dedin sen?
Ali:Ne dedim ben?
Eylül:Sen o arada bir şey dedin ne?
Ali:Allah Allah lafa bak dedim
Eylül:Ya ondan sonra
Ali:Ne dedim ya?
Eylül:Neyse ya boşver.
Ali:Eylül söylesene
Eylül:Boşver, sadece şuanda sana ihtiyacım var o kadar.
Ali:Gel buraya
Diyip kollarının arasına aldı Eylülü. Ne dediğinin farkındaydı aslında. Eylülün gözündeki parıltıyı görmüştü Ali. Anlamıştı, Eylül de ona karşı bir şey hissediyordu. Eylülün saçına öpücükler kondurdu.
Ali:Sevdiğim kız
Eylül kafasını kaldırıp soran gözlerle Ali'ye baktı.
Ali:Sevdiğim kız dedim.
Eylülün dudaklarının kenarı belli belirsiz kıvrıldı. Bunu sadece Ali fark etmişti.
AlibBir şey demeyecek misin?
Hçbir şey demeden kollarını Alinin boynuna doladı Ali. Gülümseyi belini kavradı Ali'de. Birlikte evden çıkıp ilk karakola ifade vermeye sonra da eve gittiler. Hep yanyan duruyorlardı. Ali Eylülü yanından ayırmıyordu.
Meral:Ya Ali sen hayırdır. Çekil şuradan da Eylüle iyice sarılalım.
Ali:Yok yok, bu ben olmayınca başını belaya sokup duruyor.
Meral:Of of. Görende sizi sevgili sanar ha.
Ali:Nreden biliyorsun
Meral:Yoksa siz sevgili misiniz
Ali:Onu demiyorum öyle sanacaklarını nereden biliyorsun.
Meral;Off
Eylül kalkıp hızlıca yukarı odasına girdi, kapıyı kilitledi. Ali de aynı hızla arkasından gitti. Ama kapı kilitliydi.
Ali:Eylül, Eylül aç kapıyı.
Meral:Noldu ya şimdi
İçeriden ağlama sesleri gelmeye başladı, Eylül yere bir şeyler fırlatıyordu.
Ali:Eylül lütfen aç şu kapıyı endişeleniyorum.
Eylül:Gidin buradan! Kimseyle konuşmak istemiyorum
Eylem:Aşağıda çok sessizdi
Ali dayanamayıp ayağıyla kapıya vurdu. Kapı kırılmış ve açılmıştı.
Ali:Kilitte sağlam değilmiş.
Diyip içeri girdi Eylülün kollarını tutup sarıldı. Eylül onun göğsünde ağlarken diğerlerine aşağı inmelerini söyledi
AlibŞş sakin ol, bana bak bakıyım. Noldu?
Eylül:O an aklıma geldi. O ev o iğrenç insanlar. Orası aklıma geldi.
Ali:Yapma, yapma bunu kendine be güzelim. Bak ben yanındayım, biz yanındayız.
Eylül:Ali ben yalnızım.
Ali:Değilsin asla da olmadın. Sen her yerdesin
Eylül:Her yerde sen.
Ali:Her yerde sen...
Bu da böyle romantik bir bölüm oldu
Bunu da buraya bırakayım
