Eylem:Eylül bu yine geldi yanıma bana bir sürü şey söyledi rahatsız olduğumu gitmesini söyledim o sırada yanıma Güneyle Ekin geldi sonra konuşmaları duymuşlar aldılar bunu depoya götürüp dövdüler ama bu kadarını ben bile tahmin etmiyordum Aliye de bir şey diyemedim o yüzden seni çağırdım
Eylül:Tamam sakin ve yavaş ol bütün hepsini tek nefeste söyledin.
Eylem:Ekin iyi misin sen?
Güney:Hep Ekin hep Ali hiç biriniz de sizin için bu hallere düşen Güneyi sormasın zaten.
Eylül:Tamam da napıcaksınız bunu
Ekin:Okulun dışındaki çöp kutusuna atalım bir şekilde uyanınca çıkar oradan. Kim bilir belki çöp arabası falan felir.
2 Hafta sonra
Yeni eve taşındık sonunda. Çok bir mesafe yoktu 2 sokak arkasındaydı eski evimizin. Annemin bugün işi olduğu için Eylemle ben yalnız kalacaktık. Aşağı inip kapıyı kilitledim. Bahçeye çıkıp bahçe kapısını da kilitleyip eve girdim. Salonda telefonla konuşmaya başladım. Konuştuğum kişi tabiki Aliydi.
Eylül:Ya bak tamam zaten evin her tarafını kilitledim. Kiöse giremez. Evet orayı da kilitledim canım.
Yukardan bir ses gelince konuşmayı kestim.
Eylül:Canım ben seni sonra arayım mı? Eylem çağırıyor... Tamam görüşürüz.
Yavaş yavaş yukarı çıktım.
Eylül:Eylem.. Eylem iyi misin?
Odasına doğru yaklaşınca kapının altından gelen az da olsa kanı gördüm.
Eylül:Eylem!
Kapıyı açmaya çalıştım ama olmadı kapı kilitliydi.
Eylül:Eylem nolur aç kapıyı, Eylem duyuyor musun beni?
Hemen telefonu alıp Aliyi aradım
Ali:Alo Eylül
Eylül:Ali nolur çabuk gel Eyleme bir şey oldu.
Ali:Noldu Eylül?
Eylül:Yukardan ses geldi gittim baktım kapının altından kan geliyor kapı kilitli Ali lütfen yardım et.
Ali:Tamam hemen geliyorum.
Aliyi beklerken ben de kapıyı zorlamaya devam ediyordum.
Eylül:Eylem kardeşim nolur aç kapıyı. Nolur ses ver kardeşim lütfen.
Kapı çalınca hemen aşağı inip kapıyı açtım. Ali koşarak yukarı çıktı. Odadan gelen kan artmıştı.
Ali:Tamir aleti falan bir şey yok mu?
Eylül:Şu odada olacaktı
Ali hemen odaya girip elinde demir uzun bir şeyle geldi (adını unuttum da)
Onu kapının arasına doğru sokup zorlamaya başladı sonunda kapı açıldı hemen kapının biraz ilerisindeki Eylemin yanına koştum. Yaralanmıştı baygın bir şekilde yerde yatıyordu. Ali banyoya balkona baktı ama kimse yoktu. Yerdeki bıcağı eline Eylemin tişörtünü alıp tuttu. Ambulans gelince ben ambulasla gittim. Ali de bıcağı polislere verip peşimizden geldi.
Eylemi hemen sedyeye yatırıp ameliyata aldılar. Ne yapacağımı bilemeyip koridorda dört dönmeye başladım. Ona bir şey olursa yaşayamazdım, o benim ikizim. Ali gelip hemen bana sarıldı. Üstümdeki beyaz tişörtüm Eylemin kanına bulanmıştı. O sırada annemle babam geldi
Elif:Eylül kızım noldu Eyleme
Yağız:Eyleme noldu?
Eylül:Bilmiyorum b-ben aşağıdaydım. Yukarı çıktığımda-
O an gözümün önüne gelince kendimi bıraktıp dizlerimin üstüne çöktüm. Ali hemen beni tuttu.
Yağız:Hepsi senin yüzünden boşuna mı sana verdim ben kızlarımı. Sen onları evde yalnız bırak diye mi?
Elif:Bana bak Yağız hiçbir şekilde suöu bana atamazsın
Yağız:Çok da iyi atarım. Sen onları yalnız bırakmasaydın bunlar olmazdı. Senin suçun hepsi
Elif:Bana ba-
Ali:Ya yeter, sakin olun biraz hastenedesiniz.
Yağız:İntihar mı?
Eylül:Etmez, Eylem intihar etmez. Daha yeni sevgilisi oldu onun o çok mutluydu etmez.
Ali:Sevgilisi... Ekin. Ya ben Ekine haber vermedim.
Telefonu alıp gitti Ali. Annem de beni sandalyeye oturttu. Doktorun öıkmasını bekledik, 3 saat boyunca bekledik. Koridorun başında buraya koşarak gelen Ekin, Songül, Meral ve Güneyi gördüm.
Ekin:Eylem nerede? İyi mi? Niye bana bu kadar geç haber verdiniz? Bir şey söylesenize.
Güney:Ekin kardeşim tamam sakin ol. İyidir Eylem, iyi dimi Ali.
Ali:Doktor daha çıkmadı.
Dediği anda doktor çıktı hepimiz yanına gittik.
Doktor:Bıçak çok riskli bir yere saplanmış. Hasta geldiğinde çok kan kaybetmişti kanamayı durdurduk ama hayati riski hala taşıyor. Bu 24 saat çok önemli. 24 saat içinde uyanmazsa...
Meral:Uyanmazsa
Doktor:Bir daha uyanmayabilir.
Doktor soğuk kanlılıkla bunları söyleyip gitmişti. En son hatırladığım şeyse annemin fenalaşıp kendini bırakmasıydı.
Yazardan:
Herkes dağılmıştı. Onları toparlayabilecek tek bir şey vardı o da Eylemin uyanması. Polis Aliyi aramıştı ve Ali hızlıca gitmişti. Eylülün başında Meral bekliyordu. Ekin sabit bir noktaya bakmış ileri geri sallanıyordu. Songül Güneyden destek alıyordu. Yağız işi olduğu için gitmek zorunda kalmıştı.
Karakola varan Ali hemen komiserin yanına çıktı. Bıçaktaki parmak izi Ahmet'e aitti. Ali hemen hastaneye gitti. Eylülün odasına girdiğinde Eylül uyanmıştı. Daha sakindi.
Ali:Eylül Ahmet kim?
Eylül:Ahmet mi?
Ali:Evet Ahmet kim?
Eylül:Eylemin sapığı
Ali:En son ne zaman karşınıza çıktı?
Eylül:2 hafta önce, Eylemin değişik davrandığı gün. Ama o zaman Güneyle Ekin çok fena dövmüşlerdi bir daha da karşımıza çıkmadı.
Ali:Ve sen bunu benden sakladın öyle mi?
Eylül:Saklamadım, sadece söyleme gereği duymadım.
Ali:Ben senin sevgilinim Eylül! Belki o zaman söyleseydin o şerefsiz şuanda Eylemi bıçaklamoş olmayacaktı! Eylem şuanda canıyla savaşmıyor olacaktı.
Eylül:Bağırma bana!
Ali:Bağırtma o zaman! O adam şuanda elini sallaya sallaya geziyor senin kardeşin içerde can çekişiyor!
Eylül:Ya yeter bağırma bana!
Ali:Bağırtıyorsun ama!
Sesleri duyup içeri giren Güney neyle karşılaştığını bilemedi.
Güney:Hop hop hop noluyorsunuz? Ali napıyorsun oğlum.
Ali:Sen de biliyordun dimi
Güney:Neyi?
Ali:Ahmet denen herifi
Gğmey:Evet
Ali:Allah kahretsşn sizi ya
Hızlıca kapıyı çarpıp çıktı Ali Gğney de peşinden. Ali arkasında kardeşinin acısı yetmezmiş gibi sevdiği adamın acısını da çeken bir kız bırakarak gitmişti.
