Sandığımdan Daha Güzelsin

Özel Bölüm 1

"Baktın mı?" Tuna'nın heyecanlı sesi daha da stes olamama sebep olurken görmeyeceğini bilsem de kafamı olumsuz anlamda salladım. "Site çökmüştür diye girmedim. Birazdan bakarım."

"Ben burada heyecandan ölüyorum ama sevgilim gayet sakin. Bu işte bir terslik var."

"Gerginim, Tuna."

"Gerilmeni gerektiren bir şey yok ki. Hem sınavın iyi geçmişti, puanın iyiydi. Güzel bir yere yerleştiğine eminim. Şimdi telefonu kapatıyorum ve sen sonuca bakıp bana haber veriyorsun. Anlaştık mı?"

"Anlaştık," dedim gülerek.

"Seni seviyorum."

"Ben de seni seviyorum."

Telefonu kapatıp yatağımın üstüne attım ve anneme seslenip çalışma masama geçtim. Tercih listesini hazırlarken şehir dışı istemediğim halde rehberlik öğretmenim şehir dışında iki tane üniversite yazmıştı. İyi olduklarını, şehir içinde sınırlı kalmamız gerektiğini söyleyince hayır diyememiştim. Reddetmediğim için pişmandım. Ailemden, Tuna'dan, Kardelen'den ayrılmak istemiyordum. Tek başıma, onlardan uzakta yapamazdım.

Annem odama girdiğinde siteye yeni girmiştim. "Neresi?" dedi heyecanla. Nefesimi tutup ekranda yazanları okuduğumda hayal kırıklığıyla omuzlarım düştü. Ankara mı?

"Ankara," dediğimde neşesi kaybetmedi. Anne kızın gidiyor bu ne enerji?

"Yudum, çok iyi anneciğim. İyi bir yere gireceğini biliyordum. Seninle gurur duyuyorum."

"Anne yanınızdan ayrılacağım, gideceğim farkındasın değil mi?"

"Eğitimin iyi bir eğitim olacak farkındasın değil mi?"

"Gitmek istemiyorum."

"Saçmalama Yudum. Aylarını verdin sen bu sınava. İyi bir yerdesin, ne demek gitmek istemiyorum."

"Anne sizden uzakta okumak istemiyorum. Burada okumak istiyordum."

"Yudum Ankara çok uzak değil ki. Endişelenmeni gerektirecek hiçbir şey yok. Korkun tek başına kalmaksa, korkma. Üstesinden geleceğini biliyorum. Hem artık hayata atılman gerekiyor." Cevap vereceğim sırada fırından gelen sesle alnımdan öpüp mutfağa koştu.

Sandalyemden kalkıp yatağımın üstüne attığım telefonumu aldım ve Tuna'ya mesaj attım.

Yudum: İşin yoksa parkta buluşalım mı?

Mesajı dakikasında gördüğünde gülümsedim. Gerçekten benden daha çok heyecanlıydı.

Tuna: Baktın mı?

Yudum: Baktım

Tuna: Neresi?

Yudum: Yüz yüze konuşsak olur mu?

Tuna: Beni korkutuyorsun. Ciddi bir şey yok değil mi?

Yudum: Hayır hayır

Yudum: Sadece şu an sana ihtiyacım var

Tuna: Üstümü değiştirip hemen çıkıyorum

Yudum: Tamam

Telefonumu tekrardan yatağıma attım ve dolabımdan aldığım tişörtle pantolunu üstüme geçirdim. Telefon kılıfımın arkasına bir miktar para koyduktan sonra kulaklığımı alıp odamdan çıktım.

"Anne ben çıkıyorum."

"Nereye?"

"Tuna ile buluşacağım."

"Tamam ama yemeğe kadar evde ol." Yanağından öpüp mutfaktan çıkarken sıkıntılıydım. Rehberlik hocasını dinlememem gerekiyordu.

🐾

Tuna'nın evi benim evime göre parka daha uzak olduğu için ondan önce varmıştım. Boş bir banka geçip tek tük insanın olduğu parkı izlemeye başladım. Öğlen saatleri olduğu için çocuklar daha gelmeye başlamamışlardı. Etraf sakindi ve böylesi çok daha iyiydi.

Yanımda hareketlilik hissetmemle kulağımdaki kulaklığın çekilmesi bir olmuştu. "Neden üzgünsün?" dedi direkt konuya girerek.

"Sanırım gidiyorum." Lafı gevelemeden söylediğimde yüzünde oluşan şaşkın ifade görülmeye değerdi.

"Ne? Nereye gidiyorsun?"

"Ankara'ya. Biricik öğretmenim şehir dışı istemediğim halde iki tane yazdı demiştim ya hani. Sen de orası çıkmaz rahat ol, demiştin. Çıktı. Şaka gibi ama çıktı. Listede o kadar okul arasından çıka çık-"

"Yudum, sakin ol." Sözümü kestiğinde sesmin yükseldiğini fark ettim.

"Özür dilerim, sinirlendim."

"Şimdi düşünürsek; Ankara uzak evet ama maksimum beş saat sürüyor ki bu da çekilemeyecek bir süre değil."

"Ama uzak ve bu uzaklığın bizi etkilemesinden korkuyorum. Sizden uzağa gitmek istemiyorum."

"Sana söz veriyorum sık sık geleceğim. Tatillerde de sen geleceksin. Hem mezun olmama iki sene kaldı. Bakarsın orada iki yıl için geçici bir iş bulurum ve okulunu bitirene kadar yanında olurum. Yaparız bence ya."  Son cümlesiyle sırıtmaya başladım.

"Yapar mıyız ya?"

"Yaparız yaparız. Sevgilin seni yaban ellerde yalnız bırakmaz."

"Diyorsun?"

"Hıhı," dedi. "Diyorum." Kollarımı boynuna sardım ve kafamı boynuna gömüp derin bir nefes aldım. "İyi ki varsın."

"Sen de iyi ki varsın canımın içi. İyi ki benimlesin."

🐾

Özlemişim. Çok özlemişim.

Bugün 2 temmuz. Sandığımdan Daha Güzelsin'i bir yıl önce bugün yayımlamıştım. O kadar heyecanlıydım ki. İlk texting kitabım, göz bebeğim.
Sayımız gittikçe artıyor. Bu durum beni o kadar mutlu ediyor ki. İyi ki varsınız❤

Özel bölümler gelmeye devam edecek, kitabı kütüphanenizden çıkarmayın:)