My Twisted Love Affair [Completed]

Chapter 24 [EDITED]

LIANA JEAN JADAONE- MADRIAGA

"Why don't we just stay here and never go back?" tanong sa akin ni Seb. Tila ba nanaginip pa rin ako, parang isang katotohanang 'di ko matanggap dahil tila ba isa itong panaginip. Magkasama kami ngayon sa Japan na walang kahit na anong inaalala. Hindi ako nakasagot sa tanong niya, natakot ako, kinabahan pero higit sa lahat, I felt excited. The future flash before my eyes, a life with him.

Pero possible ka bang maging masaya kung may mga sasaktan ka. "Si-sigurado ka ba? Mas lalo silang magugulat kung 'di tayo babalik, Seb." Giit ko sa kanya.

Hinawi nya ang buhok ko at marahang hinalikan ang labi ko. "Alam kong nangako ako na aayusin ko ang lahat, Liana. May plano ako na konkreto, handa akong masaktan nila Mama at Papa, handa akong ipaglaban ka, handa akong sabihin na mahal kita bilang isang babae, na nakikita kita bilang asawa ko. Na gusto ko tayong dalawa lang kaya pipilitin kong maging legal tayo. Ngunit, naiinip ako." sabi niya sa akin.

"Let's be selfish for our own feelings, Liana. Let's be selfish." Sabi niya sa akin at saka niya hinalikan ang gilid ng tainga ko.

Hinaplos ko ang pisngi nya at saka ako ngumiti sa kanya. "Kung gusto mo talagang manatili na lang tayo. Let's do it. Pero paano ang papers natin, our identities, we can't stay with just our passports. Sebastian, we need to prepare." sagot ko sa kanya.

"Gusto mo ba akong makasama?" tanong niya sa akin. Tumango ako sa kanya bilang sagot. "Ako na ang bahala sa lahat. I was able to sneak you here, and I will be able to also start a life here with you. We're not running away for a while, let's go it permanently." Sabi niya sa akin. Napapikit ako, masaya ako kasi handa niyang gawin ang lahat para sa amin pero paano ang mga masasaktan namin.

Si Mama, si Papa, it seems like we will just disappear and they will be in agony. They have no idea why, but I know that they will soon find out. But if we will run-away, we can start over again and make things right for us. Maybe we will have a new identity and make a family. Nalilito ako, I'm overwhelmed with what to feel.

Tumango ako sa kanya, "But do you think we can just disappear and let them not know where we are."

"That's my point Liana. We can live if no one knows where we are. Handa ako iwan ang lahat, sila Mama at Papa, ang negosyo, the life I have. Everything so that I can start a life with you. Liana, let's live together?" It was more of a command for me, it was not a request.

"Paano si Nicole? Hindi mo pa siya ba nahihiwalayan? Masasaktan siya." I asked him. "Don't mind her, she is a great woman, she will be able to manage without me. And she knows that things are no longer working for us." He said, he looked like he wants us to stop talking about Nicole. The way he seemed to avoid the subject and with his movement. I think he really just want us to run-away.

Tumingin ako sa kanya at hinawakan ang kanyang kamay, "As long as we can be happy, I will be willing to be selfish with you, Seb. I will always trust your decision. Let's not go back and start over here in Japan." Sagot ko sa kanya. Napangiti sya sa sinagot ko sa kanya at agad akong yinakap ng mahigpit.

"I love you, Liana! I Love you!" He whispered in my ears, and placed kisses on my neck. Hindi ko mapigilan ang mapangiti ng sobrang lapad sa mga naririnig ko galing sa kanya. Nagtagpo muli ang labi naming dalawa, at hindi ko alam kung ilang ulit o oras pa ang lumipas. Pero isa lang alam ko, the wedding booth marriage that we have is real in our hearts.

****

Kinabukasan, imbes na magprepare na kami pauwi ng Manila dahil nga dapat ay isa itong takas na bakasyon e iba ang nangyari. Pumunta kami sa Toyota, Aichi, Japan. Limang oras ang byahe mula sa Tokyo, dito namin napagpasyahan pumunta dahil may mga trabaho doon na maaring apply-an ni Sebastian. He knows a lot about cars, and there are a lot of automobile services there. He even has certificates of seminars that he took when he was in Australia. "Seb, kailangan muna ata nating mag-aral ng nihongo?" tanong ko sa kanya habang nakatingin ako sa binabasa kong articles tungkol sa Aichi, Japan.