Երանելիության գրկում

Մաս 2

Նիկայի կողմից

Լավ իմանալով իմ պապայի հնարավորությունները, ավելի ճիշտ թե պապան ինչքան ազատություն ու թևեր է տալիս Սեմին, ես վախենում էի, որ նա ինչ-որ բան կանի այն անծանոթի հետ։ Այդ մասին խոսեցի իմ ընկեր Միկայի հետ։ Բայց նա ասաց, որ ինքն էլ կխոսի հորս հետ թիկնապահներին հանելու համար։ Համալսարանում տեսա Միկային։

- Նիկ, ինչպե՞ս ես։
- Նորմալ։
- Ո՞վ այդ տղեն։
- Հրեշտակ։
- Է! Նիկա։
- Հա, լուրջ բան եմ ասում։ Եկավ ինձ փրկեց։
- Լավ ա դե։ Ի՞նչ է պատահել։ Ի՞նչ ես փնտրում։
- Միկա, վզնոցս չկա։
- Ի՞նչ վզնոց։
- Իմ վզնոցը։
- Ոչինչ դե նորը կգնեմ քեզ համար։ Մի լացի։ Ինձ կտաս նկարը, նույնիսկ կգնեմ։
-.😭😭😭
- Նիկ, մի լացի։

Գնացի տուն, որ վերջնական խոսեմ պապայի հետ։ Արդեն հոգնել էի Սեմի տիրապետության տակ գտնվելուց։ Բայց երբ գնացի տուն, շշմեցի։

Ինքն ինձ տեսավ, բայց չհանեց գլխարկը։ Ես էլ կողքով ֆռռացի ու ակնոցները հանեցի։ Նա էլ գլխարկը հանեց։

- Ի՞նչ։ Դու՞ք։ Բայց ի՞նչ եք անում այստեղ։
- Մարդ կա պետք ա տեսնեմ։
- Ու՞մ։ Ճիշտ ա ես շատ քիչ եմ շփվում այստեղի մարդկանց հետ, ավելի ճիշտ ընդհանրապես չեմ շփվում, բայց ու՞մ մոտ եք եկել։
- Չէ, Իրան դու հաստատ կճանաչես։
- Իրոք։ Այդ ո՞վ է։
- Դու։
- Ե՞ս։
- Ահա։
- Ի՞նչի եք իմ մոտ եկել։ Հա, երևի եկե՞լ եք ձեր արածի համար գումարը տամ։
- Եկեք ներս ես կտամ ձեզ։ Մի քիչ շնորհք չի ձեզ դրսում թողնել։

Նա ինձ հետ ներս եկավ։ Մենք նստեցինք տան բակում դրված ճոճանակին։

- Քո՞ տունն ա։
- Երևի։
-Այսի՞նքն։
- Դե հա։
- Մի հարց կարո՞ղ եմ տալ։
- Իհարկե։
- Ո՞վ էր այսօրվա տղան։

Այդ րոպեին Սեմը դուրս եկավ տնից։

- Նիկա, ես դուրս եմ գալիս։
-....
- Նիկա։ Չե՞ս լսում։
- Հա, ի՞նչ անեմ, դուրս արի։
- Պապան գա կասես շուտ եմ գալու։
- Պապա😏,- հեգնանքով ասացի ես։

Երբ նա գնաց, այդ տղան ինձ հարցրեց։

- Եղբա՞յրդ է։
- Աստված չանի։
- Ամուսի՞նդ։
- Չէ։ Ուղակի, երբ փոքր էինք պապաս որդեգրեց նրան ու հարազատ որդու նման պահում ա։ Իսկ ես չեմ կարողանում հաշտվել դրա հետ։
- Պարզ ա։
- Հիմա ձեզ սուրճ կհյուրասիրեմ։
- Չէ, շնորհակալ եմ, գնում եմ։
- Բայց ինչի՞ համար էիք եկել։
- Սա ձեզ վերադարձնելու։

- Շնորհակալ եմ ձեզ։ Դուք ինձ վեըադարձինք ինձ համար ամենաթանկ բանը։
- Իսկ ինչի՞ եք լացում։
- Սա ինձ համար շատ կարևոր է։ Իսկ որտե՞ղ եք գտել այն։
- Երբ այն տղայի ձեռքից քաշեցի, նա սա պոկեց ու գցեց հատակին ես էլ վերցրեցի, բայց մոռացա ձեզ տամ։
- Ես շատ շնորհակալ եմ ձեզնից։ Ինչո՞վ կարող եմ վարձահատույց լինել։
- Ոչնչով։
- Չէ էլի։ Ես ինձ վատ կզգամ։ Գումար տամ, թե...
- Ես գումարի համար չեմ սա արել։
- Լավ, ուրեմն ինչ խնդիր կունենաք, վերցրեք սա իմ համարն է, կզանգեք, ես կգամ։ Ու խոստանում եմ կատարել ձեր 3 ցանկությունը։
- Իմ ոսկե ձկնի՞կն ես։
- Փաստորեն։ Կներեք էլի, մի բան խնդրեմ, վզնոցս կկախեք։
- Մի պայմանով։
- Լսում եմ։
- Եթե ինձ հետ "դուք"-ով չխոսաս։
- Լավ։

Նա կախեց վզնոցս ու այդ պահին Սեմը չգիտեմ որտեղից հայտնվեց։

- Նորից սա..
- Ուզու՞մ ես ես խոսամ նրա հետ։
- Չէ, շատ շնորհակալ եմ։
- Լավ դե, ես գնամ։
- Լավ։