Երանելիության գրկում

Մաս 12

Միկայի կողմից

Երեկոյան Սեմին զանգահարեցի ու ասացի.

- Լսել եմ պապադ կորցրել ա ամեն ինչ։
- Հա։
- Ուզում եմ գալ ու խոսել նրա հետ։
- Ի՞նչ հարցով։
- Կգամ, կասեմ։
- Լավ արի։

Ես գիտեի, որ իմ քայլը ստորություն կլինի Նիկայի հանդեպ։ Բայց հանուն նրա պատրաստ եմ ամեն ինչի։
Գնացի Նիկայանց։ Նիկան տանը չէր։ Կարևորն էլ դա էր։

- Բարև ձեզ։
- Բարև Միկա ջան, Նիկային ասեք իջնի։
- Բայց Նիկան...

Սեմը ինձ գլխով արեց, որ չասեմ, հասկացա, որ պարոն Վարդանը չգիտի։

- Դե ես ձեր մոտ էի եկել։ Եթե թույլ կտաք խոսեմ։
- Միկա ջան ես հիմա տրամադրություն չունեմ խոսելու։ Էն ինչն ինձ համար շատ կարևոր էր, ողջ կյանքս հավաքել էի կորցրեցի մի օրվա ընթացքում։
- Ես ձեզ լավ առաջարկ ունեմ։ Եկեք դուրս գանք առանձին խոսենք։
- Լավ։
- Պարոն Վարդան, ես ձեզ տալիս եմ այնքան գումար ինչքան ուզում եք, իմ ողջ հարստությունը, դրա փոխարեն դուք ինձ կնության եք տալիս ձեր աղջկան։
- Ի՞նչ։
- Ես իրեն շատ եմ սիրում։ Պատրաստ եմ նրա համար ամեն ինչի։ Բացի դրանից նա ինձ հետ երջանիկ կլինի, դուք էլ կունենաք ձեր գումարը։
- Դե...
- Համաձա՞յն եք։
- Հա։ Բայց ես կխոսեմ Նիկայի հետ ու կասեմ պատասխանը։
- Եթե նա մերժի, դուք էլ գումարը չեք ստանա։
- Լավ, պատրաստվեք հարսանիքին։
- Լավ, դե ես գնացի։

-----------------------------------------------------------

Հեղինակի կողմից

Այսօր Դեյվի վերջին պատվերի օրն էր։ Նա պետք է սպաներ առավոտյան ժամը 15:00-ին։ Նա չէր ուզում անել, նույնիսկ նրան չէին տվել ծրարը, որտեղ նկարն էր։ Միայն պատվիրողը նրան ասել էր, հագուստի գույնի մասին։ Ու ասել էր, որ նրան կրակեր մեջքից։ Այդ ամենը կասկածելի էր թվացել Դեյվին, բայց ոչ մի տեղեկություն չէին ասել նրան։
Միևնույն ժամանակ այսօր Նիկայի հարցազրույցն էր։ Ժամը 15:00 էր սկսվելու։

-----------------------------------------------------------

- Ու՞ր ա այդ աղջիկը։ Ահա։,- աղջիկը շրջվեց,- Ի՞նչ։ Նիկան ա։