King
..............
အပိုင္း(၄)
.....................
သြင္သစ္
ရြာဦး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေ႐ွ႕မွာရပ္လိုက္တာႏွင့္ ေကာင္ေလး၂ေယာက္ကကားနားလာရပ္ကာ
"ေဟ့ေကာင္...လာကြာ...မင္းမိန္းမခိုးလာလို႔ မဂၤလာပြဲစီစဥ္ခိုင္းကတည္းက ဝမ္းသာေနတာကြ...ဆင္း..."
မဂၤလာပြဲစီစဥ္ခိုင္းတယ္ဆိုပါလား။ သခင္ေလးကေတာ့လုပ္လိုက္ရင္ မထိတ္သာမလန္႔သာနဲ႔ပါလား။
အံ့ၾသလို႔မွမဆံုးေသး...ကားေပၚကဆင္းလိုက္ေတာ့ ေတြ႔လိုက္ရတာက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းအဝမွာေထာင္ထားေသာဆိုင္းဘုတ္....
"ေမာင္ေက်ာ္ၾကား ႏွင့္ မအသြင္သစ္ တို႔၏မဂၤလာဧည့္ခံပြဲ"
ကိုယ့္ဘာသာအသံထြက္ဖတ္မိၿပီးမွ ကိုယ့္ပါးစပ္ကိုယ္ျပန္ပိတ္မိသည္။
"ဟာ....မင္းမိန္းမက ၿမိဳ႕သူလို႔မေျပာရဘူးကြာ...ေခ်ာခ်က္ပဲ...႐ွက္ေနတာထင္တယ္ကြ...လာ..လာ...ေခၚခဲ့...ဆရာေတာ္ဆီသြားရေအာင္"
"အစ္မ....ကိုယ့္ရပ္ရြာလိုသေဘာထားေနာ္..."
ကိုယ့္ရပ္ရြာပဲကို...ကိုယ့္ရပ္ရြာလိုသေဘာထားဆိုေတာ့...ကြၽန္ေတာ္ေခါင္းပဲညိတ္ျပလိုက္ပါသည္။
သခင္ေလးက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕လက္ဖ်ားေလးကို ဆြဲကိုင္လိုက္ကာ
"သစ္က မသိတဲ့လူဆို စကားသိပ္မေျပာဘူးကြ...ေဆာရီး"
"ရပါတယ္ကြာ...ေနာက္ေတာ့ ခင္သြားမွာေပါ့"
ကြၽန္ေတာ္တို႔ကအခုမွဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေရာက္ေပမဲ့ ဧည့္သည္ေတြကေတာ့ စားေသာက္ေနၾကၿပီျဖစ္သည္။ အခ်င္းခ်င္းျပန္ဧည့္ခံေနၾကရင္းက စကားသံေတြစီညံေနသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အထဲကိုလွမ္းဝင္လိုက္တာႏွင့္အားလံုးရဲ႕အသံေတြတိခနဲရပ္သြားကာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီလွမ္းၾကည့္ၾကေလသည္။
"အားလံုးပဲ အဝစားၾကပါေနာ္။ အားမနာၾကပါနဲ႔"
"စားမွာေတာ့စိတ္ခ် ေမာင္ေက်ာ္ေရ...မင္းရဲ႕မဂၤလာေဆာင္ဆိုေတာ့ ႀကီးေဒၚကေသခ်ာစီစဥ္ေပးထားတာ"
"ဟုတ္ကဲ့...ႀကီးေဒၚ...ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ"
သခင္ေလးႏွင့္ဒီရြာကလူေတြနဲ႔ ဘယ္တုန္းကဒီေလာက္ထိရင္းႏွီးေနပါလိမ့္။
"မွန္းစမ္း....မင္းမိန္းမက အေခ်ာေလးပဲ...ငါ့တူကလူေရြးေတာ္တယ္ေတာ့္"
"ဟုတ္ပ...ေခ်ာတာမွမႈန္ေနတာပဲ"
"ဗီဒီယိုမင္းသမီးနဲ႔ေတာင္တူေသးတယ္။"
တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ေျပာေနတာမို႔ကြၽန္ေတာ္မေနတတ္ျဖစ္လာကာ သခင္ေလးေနာက္ကိုအနည္းငယ္ကြယ္လိုက္ေတာ့ အားလံုးထရယ္ၾကသည္။ လက္ခုပ္တီးတဲ့လူကတီးလို႔....
"မင္းတို႔က ေလွ်ာက္ေျပာေနေတာ့ ငါ့တူမႀကီးက႐ွက္ေန႐ွာၿပီ။ ကဲ...သြားၾက...ဘုန္းဘုန္းက တရားေဟာမလို႔ေစာင့္ေနတယ္။ မင္းတို႔ကေနာက္က်ေတာ့ အခ်ိဳပြဲပဲကပ္လို႔မီေတာ့မယ္။ တို႔ေတြအားလံုးျပင္ေပးထားတယ္။ ျမန္ျမန္သြားလိုက္"
ဦးႀကီးတစ္ေယာက္ကေျပာေတာ့မွ အားလံုးကိုယ့္အာရံုနဲ႔ကိုယ္ျပန္ျဖစ္သြားၾကသည္။ တခ်ိဳ႕တေလကေတာ့ ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္လုပ္ေနေသးရဲ႕။
သခင္ေလးက ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုတြဲကာ အေပၚထပ္ဆီတက္ခဲ့ၾကေလသည္။
"ဒကာေလး ေနာက္က်လွခ်ည္လား..."
"မွန္ပါ့ဘုရား...မနက္က ျပင္ဆင္ေနရတာနဲ႔ေနာက္က်သြားတာပါဘုရား"
"ကိုင္း....အလွဴဒါနေျမာက္သြားေအာင္ အခ်ိဳပြဲကပ္လွဴၾကကြဲ႔..."
ေမသူတို႔ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ စားပြဲဝိုင္းေလးမကာ အခ်ိဳပြဲကပ္လိုက္ၾကသည္။
ပန္းကန္ေတြအားလံုးသိမ္းၿပီးသြားၾကေတာ့ ေရစက္ခြက္ေလးေတြေ႐ွ႕မွာလာခ်ေပးသြားသည္။
ဘုန္းဘုန္းက တရားအတိုေလးေဟာၿပီး အမွ်အတန္းေပးေဝၾကေတာ့ အေမတို႔အေဖတို႔ကိုပါသတိရမိသည္။ အမွ်ေဝေနရင္း မ်က္ရည္ေတြေဝ့တက္လာတာကို မ်က္ေတာင္ေတြပုတ္ခတ္ၿပီးသိမ္းဆည္းရေသးသည္။ ဒါကို သခင္ေလးက ျမင္သြားကာ ခ်ထားေသာလက္တစ္ဖက္ကို ထပ္ကာလာကိုင္ထားသည္။ ကြၽန္ေတာ္က အသာေလးျပန္႐ုန္းလိုက္ေတာ့ သူကေမာ့ၾကည့္လာသည္။ ကြၽန္ေတာ္လဲသူ႔ကိုျပန္ေမာ့ၾကည့္လိုက္ကာ တျခားဘက္ကိုမ်က္ႏွာလႊဲလိုက္သည္။
ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ကိုမ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္မိတာထင္တယ္။ ဒုကၡပါပဲ။ သြင္သစ္...စိတ္ထိန္းစမ္း...ဘယ္လိုအျပဳအမူေတြလုပ္ေနတာလဲ။
အားလံုးၿပီးၾကေတာ့ ဘုန္းဘုန္းမိန္႔ၾကားတာေတြကိုနားေထာင္ေနၾကသည္။
"ဒကာမေလးကို ရင္းႏွီးေနသလိုပဲ...ဒီရြာကိုလာလည္ဖူးလားကြဲ႔"
"မ...မလည္ဖူးပါဘူး ဘုရား....."
အသံကို တစ္ဝက္ေလာက္ပဲသံုးၿပီး ေယာက်ာ္းသံမထြက္ေအာင္မနည္းလုပ္ေျပာလိုက္ရသည္။
"သူကရန္ကုန္သူပါ...အခုမွပဲဒီရြာကိုေရာက္ဖူးတာပါ ဘုရား"
"မဂၤလာဦးမွာ ဒီလိုအလွဴအတန္းလုပ္တာေကာင္းတာေပါ့...သင့္ျမတ္ေအာင္လဲေနၾကေပါ့ဒကာေလးနဲ႔ ဒကာမေလး...ဟုတ္ပလား"
"တင္ပါ့ဘုရား"
"ကဲ...ကဲ...ခရီးပန္းလာေတာ့အနားယူဖို႔သြားၾကေလ"
"မွန္ပါ့ဘုရား"
ဘုန္းဘုန္းကိုကန္ေတာ့ၿပီး ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းခဲ့ၾကကာ အားလံုးကိုႏႈတ္ဆက္ၾကရသည္။
ၿပီးေတာ့မွ ကားေပၚတက္ကာ ရြာထဲကိုေမာင္းဝင္ခဲ့ေလသည္။ကြၽန္ေတာ္တို႔ကားေနာက္ခန္းထဲမွာေတာ့ ဒီရြာက သခင္ေလးရဲ႕သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကလိုက္လာၾကေလသည္။
အိမ္ဝိုင္းေလးတစ္ခုေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့ ရပ္လိုက္ကာ တစ္ေယာက္ကဆင္းၿပီးျခံတံခါးဖြင့္လိုက္ေလသည္။ ျခံက ေတာ္ေတာ္က်ယ္ပါသည္။ ကားႏွစ္စီး အထဲဝင္ၿပီးေတာ့ ျခံတံခါးကိုျပန္ပိတ္လိုက္ေလသည္။ အထဲမွာ သစ္သားအိမ္ေလးတစ္လံုးႏွင့္ ေနာက္နားမွာတဲအိမ္ေလးတစ္လံုးပါ႐ွိေလသည္။
အားလံုးကားေပၚကဆင္းၿပီးၾကေတာ့....
"ေမသူ....နင္တို႔ကတစ္ညပဲေနမွာမလား။ ဟိုဖက္အိမ္မွာေနလိုက္"
သခင္ေလးက တဲအိမ္ဘက္ ၫႊန္ျပကာေျပာေတာ့
"ဟာ...ဘယ္ျဖစ္မလဲ...ဒီည လူပ်ိဳပြဲလုပ္ရဦးမယ္ေလ...မိန္းကေလးေတြဒီအိမ္ေပၚသိပ္လုိက္...ငါတို႔က လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေပါ့ကြာ"
သူ႔သူငယ္ခ်င္းကဝင္တားလိုက္ေတာ့မွ
"ဟုတ္သားပဲ...ေမ့ေနတာ...ဒါေပမဲ့ ေသာက္ၿပီးလဲ ငါ့မိန္းမနဲ႔ပဲျပန္အိပ္မွာေနာ္"
"ေအးပါကြာ...ဒီအိမ္ထဲမွာ အခန္းႏွစ္ခန္း႐ွိတာပဲ...ေမသူတုိ႔တစ္ခန္း...မင္းတို႔လင္မယားတစ္ခန္းေနလိုက္ေပါ့"
"ၿပီးေရာကြာ...ပစၥည္းေတြေနရာခ်မယ္။ ဒါနဲ႔ ေရခ်ိဳးခန္းေရာလုပ္ၿပီးၿပီလား"
"ငါတို႔လဲ ဟိုအိမ္ထဲမွာလိုတာေတြဝယ္ျဖည့္ေနတာနဲ႔..."
ကားထဲက ဟင္းခ်က္စရာေတြ၊ေခါက္ဆြဲေျခာက္ေတြယူကာ အိမ္ထဲဝင္ခဲ့လိုက္သည္။
"မင္းတို႔ကေတာ့ကြာ....ငါ့မိန္းမက ေရဘယ္လိုခ်ိဳးမလဲကြ..."
"ငါ့မိန္းမ...ငါ့မိန္းမနဲ႔....ပါးစပ္အရသာေတြ႔ေနပံုပဲ....ညက်မူးလာမွ ေခါင္းေခါက္ပစ္လိုက္...သိလား ကိုသြင္သစ္..."
ေမသူက မဲ့ရြဲ႔ေျပာတာကို ကြၽန္ေတာ္လဲေခါင္းညိတ္ကာေထာက္ခံလိုက္သည္။ လွ်ပ္စစ္မီးေတာ့ရမရမသိ။ သခင္ေလးကေတာ့ အိုးခြက္ေတြေရာ၊ ဂတ္စ္မီးဖိုနဲ႔ ဒစ္ဂ်စ္တယ္မီးဖိုႏွစ္ခုလံုးဝယ္လာတာပင္။
ဂြမ္းကပ္အပါးသားေလးေတြပါဝယ္လာတာမို႔ ကားထဲကသြားယူကာ ဖ်ာအေပၚကေနထပ္ခင္းလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေစာင္ေတြ၊ေခါင္းအံုးေတြေနရာခ်။ သံေတြအဆင္သင့္႐ိုက္ထားတာေတြ႔ရတာမို႔ ျခင္ေထာင္ပါ တစ္ခါတည္းေထာင္လိုက္သည္။
ႏွစ္ေယာက္အိပ္ျခင္ေထာင္ႀကီးကိုၾကည့္ၿပီး ရင္ေတြခုန္လာသလိုလို၊လည္ေခ်ာင္းေတြပဲပူလာသလိုလို၊ အာေခါင္ေတြေျခာက္လာတာမို႔ ေနာက္ေဖးဘက္က ေရအိုးစင္ေလးဆီေရသြားေသာက္လိုက္သည္။
ေနာက္ေဖး ျပတင္းေပါက္ကေန ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သခင္ေလးက စြပ္က်ယ္ႏွင့္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီကိုလဲ ဒူးနားအထိေခါက္တင္ထားကာ ေခြၽးေတြလဲရြဲေနေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္လဲမေနသာေတာ့ပဲ မ်က္ႏွာသုတ္ပဝါအေသးေလးယူကာ ေအာက္ဆင္းသြားလိုက္သည္။
"သ...ေက်ာ္...ခဏနားပါဦးလား။ ေခြၽးေတြလဲရြဲေနၿပီ"
သူ႔ကိုပဝါလွမ္းေပးတာကိုမယူပဲမ်က္ႏွာထိုးေပးေနေလသည္။
"မိန္းမ႐ွိတဲ့လူေတြမ်ားက်ေတာ့လဲ...ေအးေပါ့ကြာ...."
သူ႔သူငယ္ခ်င္းက လွမ္းေနာက္တာကိုေတာင္အေရးမလုပ္ပဲ ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုလွမ္းယူကာ ေခြၽးသုတ္ေပးခိုင္းေနသည္။
အရင္ကလဲ လုပ္ေပးေနက်ပဲေလ ဟုေတြးကာ သူ႔မ်က္ႏွာကိုသုတ္ေပးလုိက္သည္။
"ေက်းဇူး....မိန္းမ....ႁပြတ္..."
ပါးကိုနမ္းလိုက္တာမို႔ ကြၽန္ေတာ္ေယာင္ယမ္းကာလက္နဲ႔အုပ္လိုက္မိသည္။
"ကဲခ်င္ရင္လဲအိမ္ထဲဝင္ပါကြာ...ဒီမွာလဲ ၿပီးေတာ့မွာပါ။ ေရျဖည့္ေပးခဲ့ၿပီးရင္ ငါတို႔အိမ္ျပန္ေရခ်ိဳးၿပီးျပန္ခဲ့မယ္"
"ေအး....အဲ့ဒါဆိုလဲ ကူညီလက္စနဲ႔ကူညီပါကြာ....ခ်စ္စၾကင္နာစဆိုေတာ့လဲ..."
အိမ္ေနာက္ေဖးဘက္နဲ႔ဆက္ကာ အခန္းပံုစံေလးျဖစ္ေအာင္လုပ္ေနၾကတာျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုမိန္းကေလးလို႔ေျပာထားတာမို႔ ဒီတိုင္းခ်ိဳးရင္ အလိမ္ေတြေပၚကုန္မွာစိုးလို႔ျဖစ္မည္။
သခင္ေလးက ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုဆြဲကာ အိမ္ေပၚတက္ခဲ့ရင္းက
"အခန္းထဲသြားမယ္။ ဒီေန႔မနမ္းရေသးဘူး..."
"ဟာ...သခင္ေလးကလဲ"
႐ုန္းၾကည့္မလို႔လုပ္ေပမဲ့ သခင္ေလးက ကြၽန္ေတာ့္ကို ေပြ႔ခ်ီလိုက္တာမို႔ လန့္ဖ်ပ္ကာ သူ႔ကိုျပန္ဖက္ထားလိုက္မိသည္။ အခန္းထဲကိုေရာက္ေတာ့ သူက တံခါးကို ေနာက္ျပန္ပိတ္လိုက္ကာ
"မိန္းမကေတာ္တယ္...အိပ္ရာေတာင္ခင္းၿပီးေနၿပီ။"
ကြၽန္ေတာ့္ကို ေအာက္ျပန္ခ်ေပးရင္းကေျပာလိုက္တာျဖစ္သည္။
"တိုးတိုးေျပာပါ။ ေမသူတို႔လဲ႐ွိတာကို...."
"ရြာထဲေလွ်ာက္ၾကည့္ဦးမယ္ဆိုၿပီး ထြက္သြားတာၾကာလွၿပီ"
သူကအတင္းဖက္ကာ နမ္းမလို႔လုပ္ေနတာမို႔သူ႔ကိုတြန္းထားရေသးသည္။
"သခင္ေလး....မိန္းမ...မိန္းမနဲ႔မေခၚပါနဲ႔လား။ အဲ့လိုေခၚခ်င္ရင္လဲ သခင္ေလး မိန္းမအစစ္ယူလိုက္ရင္ ရတာပဲ။ ကြၽန္ေတာ္က ေဘးကေနပဲ...."
"ဘာ...."
သူ႔မ်က္ႏွာေပၚကအျပံဳးေတြခ်က္ခ်င္းေပ်ာက္ကြယ္သြားကာ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေဆာင့္လႊတ္လိုက္သည္။
"ေနာက္တစ္ခါျပန္ေျပာ...."
ေဒါသမ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကိုစိုက္ၾကည့္ကာေျပာတာမို႔ ကြၽန္ေတာ္ဝမ္းနည္းသြားမိသည္။ မေျပာသင့္တဲ့စကားေျပာမိတာဆိုေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္ဘက္က ၾကည့္ရင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္မမွားပါ။ မ်က္ႏွာကိုေမာ့လိုက္ျခင္းနဲ႔အတူ မ်က္ရည္တို႔က ပါးျပင္ေပၚစီးက်လာသည္။
သူ႔မ်က္ႏွာကိုေသခ်ာမျမင္ရေတာ့ေလာက္ေအာင္ မ်က္ရည္တို႔က ေဝဝါးေအာင္လုပ္ပစ္လိုက္သည္။
"သခင္ေလးက မိန္းမ...မိန္းမနဲ႔ ေခၚေျပာခ်င္တာဆိုရင္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကိုလက္ထပ္လိုက္ရင္လဲ...."
မ်က္ႏွာနားမွာရိပ္ခနဲေတြ႔လိုက္တာမို႔ မ်က္လံုးေတြကိုမွိတ္ခ်လိုက္မိသည္။
သခင္ေလးရဲ႕လက္ေတြက ကြၽန္ေတာ့္ပါးကို ျငင္သာစြာ ကိုင္တြယ္လိုက္ၿပီးေနာက္ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းတို႔က ကြၽန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းေတြကို စုပ္ယူပစ္လိုက္သည္။
သူ႔ရဲ႕ လွ်ာကဝင္ခြင့္ျပဳဖို႔ေတာင္းေနတာမို႔ ကြၽန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းတို႔ကိုဟေပးလိုက္သည္။ ကြၽန္ေတာ့္လွ်ာကိုသူ႔ရဲ႕လွ်ာက လာပြတ္သပ္ေနေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လဲ သူ႔အနမ္းတို႔ကို ျပန္လည္တံု႔ျပန္မိသည္။
ႏွစ္ေယာက္လံုးေမာသြားေတာ့မွ သူကလႊတ္ကာ
"ဒီမွာ ကိုသစ္....ဒီတစ္ကမၻာလံုးမွာ ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္တာ ခင္ဗ်ားတစ္ေယာက္တည္းပဲ"
မ်က္ႏွာကိုေသခ်ာၾကည့္ကာေျပာၿပီးတာႏွင့္ လူကိုသူ႔ရင္ခြင္ထဲ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဖက္ထားေလသည္။ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ရည္မိုးေတြက အခုမွပိုၿပီး ရြာလို႔ေကာင္းေနပံုပင္။ သူ႔ေက်ာျပင္ကို ျပန္လည္ဖက္တြယ္ထားမိကာ ရင္ထဲမွာၾကည္ႏူးျခင္းတစ္ဝက္၊ ဝမ္းနည္းေနမိေသးတာက တစ္ဝက္။
လူခ်င္းျပန္ခြာၾကၿပီးေတာ့မွ
"သခင္ေလးတို႔ ညက် အရက္ေသာက္ၾကမလို႔ဆို...အျမည္းစီစဥ္ေပးမယ္ေလ။"
"ဟိုေကာင္ေတြစီစဥ္ထားမွာပါ။ လာ...ခဏအိပ္ရေအာင္"
"ေန႔ခင္းဘက္ႀကီးကို...သခင္ေလးပဲအိပ္ခ်င္အိပ္ေလ"
"ဒီအတိုင္းပဲအိပ္မွာကိုေျပာတာပါဗ်ာ။ လာပါ။"
လူကိုအတင္းအိပ္ခိုင္းေနတာမို႔ ကြၽန္ေတာ္လဲ သူ႔ေဘးမွာလွဲအိပ္လိုက္ရသည္။ သူက ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းကိုဆြဲကာ သူ႔လက္ေမာင္းေပၚမွီေစရင္းက
"ဘာလို႔အခုထိ သခင္ေလးလို႔ေခၚတာလဲ"
"ကြၽန္ေတာ္ႏႈတ္က်ိဳးေနလို႔ပါ။ ႀကိဳးစားၾကည့္ပါ့မယ္။"
"အဲ့ဒီ ကြၽန္ေတာ္ကလဲ ျပင္လို႔မရေသးဘူးေပါ့။ ထားပါေတာ့....ကိုသစ္...ကြၽန္ေတာ္ေျပာျပမယ္။ ဒီလိုေနရာထိေရာက္လာၿပီဆိုမွေတာ့ သခင္ေလးေတြ ဘာေတြမ႐ွိေတာ့ဘူး။ အားလံုးအတူတူပဲ။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ကိုသစ္ဆီက လိုခ်င္တာ အဲ့ဒီလိုသည္းခံမႈေတြမဟုတ္ေတာ့ဘူး။"
ကြၽန္ေတာ္ဘာမွမေျပာပဲ ၿငိမ္ေနေတာ့ သူကလွိမ့္လိုက္ကာ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ေပၚအုပ္မိုးလိုက္သည္။
"သစ္...ႏႈတ္က်ိဳးေနတာကိုျပင္ဖို႔ game တစ္ခုေဆာ့ရေအာင္...ဘယ္လိုလဲ"
"ဘာgame လဲ သခင္ေလး"
"ဒီလို game ေလ..."
နဖူးေပၚကို သူအနမ္းေႁခြလိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ၾကည္ႏူးသြားမိသည္။
"သခင္ေလးကလဲ..."
"ေခၚျပန္ၿပီ..."
ဒီတစ္ခါေတာ့ ညာဘက္ပါးေလး...
"ခုနက ျပန္နမ္းေတာ့က်ေတာ့အေကာင္းပါ။ အခုေတာ့မ်က္ႏွာကိုရဲေနတာပဲ"
"ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာလား"
ကြၽန္ေတာ္ကေမးလိုက္ကာ သူ႔ကိုတြန္းလိုက္ေတာ့ သူက ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္လံုးကိုပါဆြဲသြားတာမို႔ သူ႔ကိုယ္ေပၚမွာကြၽန္ေတာ္ေမွာက္ရက္ေလးျဖစ္ေနသည္။ ခါးမွာထိန္းကိုင္ထားတဲ့လက္ေတြကျမဲေနတာမို႔႐ုန္းလို႔ကမရ။
ေနာက္ထပ္ ဘယ္ဘက္ပါးကိုအနမ္းတစ္ပြင့္ေျခခ်သြားျပန္သည္။
"မွန္ေအာင္ေျပာေလ....တစ္ကိုယ္လံုးေတာ့ကုန္ေတာ့မွာပဲ"
သူက ရယ္ရင္းနဲ႔စေနတာမို႔ ကြၽန္ေတာ္ပါလိုက္ရယ္မိသည္။ သူ႔ပါးေပၚက ပါးခ်ိဳင့္ေလးကိုတို႔ထိၾကည့္ရင္းနဲ႔
"ေက်ာ့္ရဲ႕ပါးခ်ိဳင့္ေလးကိုအရမ္းခ်စ္တယ္။"
"ကြၽန္ေတာ္က ကိုသစ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့အရာရာတိုင္းကိုခ်စ္တယ္"
႐ွည္ၾကာေသာအနမ္းတို႔အစီအရီေပၚထြက္လာျပန္သည္။
ကြၽန္ေတာ့္ကိုသူ႔ေဘးနားမွာေဘးေစာင္းေလးျပန္ခ်ေပးၿပီး လက္ဖ်ားေလးကိုေတာ့ဆုပ္ကိုင္ထားသည္။ ႏွစ္ေယာက္သားတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ေနမိရင္း ဘယ္ေလာက္ထိၾကာသြားသည္မသိ။
"ဟဲ့....ေက်ာ္ၾကား....ငါတို႔ျပန္ေရာက္ၿပီေနာ္..."
ကြၽန္ေတာ္လန္႔ကာတုန္သြားမိသလို သူကလဲထေအာ္ေလသည္။
"ျဖည္းျဖည္းေအာ္ပါဟ....ေသမလိုပဲ..."
"နင္တို႔မဟုတ္တာလုပ္ရင္လဲအသံေတြက်ယ္ထြက္လာမွာစိုးလို႔ေဟ့ ...သတိေပးတာ"
ေမသူက ျပန္ေအာ္သြားေတာ့မွ ႏွစ္ေယာက္သားရယ္မိၾကေလသည္။
"ရြာထဲေလွ်ာက္ရင္းနဲ႔ အေၾကာ္စံုေတြ႔လို႔ဝယ္ခဲ့တယ္။ စားခ်င္ရင္လာခဲ့ေလ....ဟိုေအာက္က အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ေကာင္ေတြလဲစားခ်င္ရင္လာခဲ့..."
ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေျပာဆိုေနၾကပံုၾကည့္ရတာ
ေမသူက ဒီကေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႔ပါခင္ေနတာထင္တယ္။
သခင္ေလးက႐ုတ္တရက္ထကာ စြပ္က်ယ္ကိုခြၽတ္လိုက္ၿပီး ေဘာင္းဘီပါခြၽတ္လိုက္သည္။
ကြၽန္ေတာ္လဲ ေယာင္ၿပီးမ်က္ႏွာကိုကြယ္ထားလိုက္မိသည္။ ခဏေနေတာ့မွ သူ႔ထံမွ ရယ္သံထြက္လာကာ...
"အေၾကာ္သြားစားမယ္ေလ..."
ပုဆိုးဝတ္ထားတာမို႔ေတာ္ပါေသးသည္။ အေပၚကေတာ့ ဘာမွဝတ္မထား။
"အက်ႌဝတ္ေလ ေက်ာ္ရဲ႕....အေအးမိေနဦးမယ္။"
"ဟိုေကာင္ေတြအခန္းလုပ္တာၿပီးရင္ ေရခ်ိဳးမလို႔ေလ။ သစ္နဲ႔တူတူခ်ိဳးမွာ"
ကြၽန္ေတာ့္ကိုလက္ကမ္းေပးေနတာမို႔ ကြၽန္ေတာ္လဲထလိုက္ကာ ေနာက္ေဖးဘက္ကိုအတူတူဝင္ခဲ့ၾကသည္။
"နင္ကဘယ္လိုျဖစ္လို႔လူ႐ိုင္းဒီဇိုင္းျဖစ္ေနတာလဲ"
ဇင္မာက လွမ္းစလိုက္တာမို႔အားလံုးက သူ႔ကိုလွမ္းၾကည့္ၾကသည္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ကာ အားလံုးက ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ျဖစ္သြားၾကေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ့္ကိုကိုယ္ငံု႔ၾကည့္မိေတာ့ အက်ႌေတြကအနည္းငယ္ဖ႐ိုဖရဲျဖစ္ေနေလသည္။
ငိုထားတာဆိုေတာ့ မ်က္ႏွာမွာလဲ မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းေတြနဲ႔ေၾကာင္ခ်ီး႐ုပ္ျဖစ္ေနေလာက္ၿပီ။
"ဟို....ဟိုဟာေလ....အိပ္ရာက ၾကမ္းျပင္မွာျဖစ္ေနေတာ့...."
ေျပာလိုက္မိမွ သူတို႔က ထရယ္ၾကေတာ့သည္။
"စတာပါ ...လာ...စားၾကပါ"
ေမသူကလွမ္းေျပာလိုက္ေတာ့မွ သူ႔သူငယ္ခ်င္းကပါ စကားဝင္ေထာက္ေလသည္။
"ဟိုေကာင္စထားလို႔ အစ္မငိုထားတယ္ဆိုတာသိပါတယ္ဗ်ာ"
အားလံုးစားၿပီးၾကေတာ့ သခင္ေလးက သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကို ျပန္ကူညီေပးေနေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္က အခန္းထဲဝင္ခဲ့ကာ ဗီ႐ိုေလးထဲ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ဝယ္ေပးထားေသာအဝတ္အစားေတြႏွင့္ သခင္ေလးရဲ႕အဝတ္အစားေတြကိုတစ္ကန္႔စီခြဲထည့္လိုက္သည္။
"ဘာေၾကာင့္မ်ားခ်စ္လဲ....ဒီလိုေမးရင္ခက္သားကြယ္....အခ်စ္မွာ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားမလိုဘူး...."
ဖုန္းျမည္သံလိုလိုၾကားရတာမို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သခင္ေလးရဲ႕ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲကျဖစ္ေနသည္။ ကြၽန္ေတာ္လဲထုတ္ယူကာဖုန္းေခၚတဲ့လူကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
