King
..............
အပိုင္း(၂)
...................
သြင္သစ္
"ဘယ္လို....ရြာကိုသြားမွာ....ဟုတ္လား။"
မယံုႏိုင္စြာေမးလိုက္တာကိုသူက ဘာမွမထူးဆန္းသလိုေခါင္းညိတ္ျပေလသည္။
"ဒီ....ဒီပံုစံနဲ႔...ဘယ္ျဖစ္မလဲ...ဘုန္းဘုန္းကဆူမွာ...ဆံပင္ညႇပ္မွ ျဖစ္မယ္။"
ဘုန္းဘုန္းက ေယာက်ာ္းေလးဆို ဆံပင္အတိုနဲ႔ ေယာက်ာ္းပီပီသသ က်ားက်ားယားယားေနမွ အျမင္ၾကည္တာျဖစ္သည္။မဟုတ္လို႔ကေတာ့ ႀကိမ္လံုးစာမိၿပီပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ကလဲ သူ႔အမိန္႔ေၾကာင့္ ဆံပင္မညႇပ္ရတာ ၅ႏွစ္ေလာက္႐ွိၿပီမို႔ ေက်ာလယ္အထိ႐ွည္လ်ားေနၾကသည္။ အဲ့ဒီဆံပင္ေတြကိုကိုင္ကာ ကြၽန္ေတာ္က အလန္႔တၾကားေျပာေတာ့ သူက လွည့္ၾကည့္လာကာ ကားကို လမ္းေဘးမွာထိုးရပ္လိုက္ေလသည္။
"ဘာေတြဒီေလာက္လန္႔ေနတာလဲ။ ခင္ဗ်ားပံုစံေျပာင္းရမွာပါ။ဒါေပမယ့္ ဆံပင္ေတာ့မညႇပ္ရဘူး။"
"သခင္ေလး အဲ့ဒါေတာ့မျဖစ္ဘူးထင္တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုဒီပံုနဲ႔ျမင္ရင္ဘုန္းဘုန္းစိတ္ဆိုးမွာ။"
"ခင္ဗ်ားရဲ႕အဆက္ေဟာင္းႀကီးက ရြာကိုလိုက္မလာဘူးလို႔ေျပာလို႔ရမလားဗ်။ ခင္ဗ်ားကိုတျခားလူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ေျပာင္းမွာ။ အတိအက်ေျပာရရင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္မိန္းမျဖစ္ေအာင္ေျပာင္းမွာ...."
သူက လူကိုပါးလွမ္းဆြဲလိုက္ရင္းက ရယ္ေနေသးသည္။
"ဘယ္လို....သခင္ေလး....ကြၽန္ေတာ္နားမ႐ွင္းလို႔....ကြၽန္ေတာ္က ဘာလို႔သခင္ေလးမိန္းမ..."
"ဟုတ္တယ္....အဲ့ဒါႀကီးျပင္ဖို႔က်န္ေနတာ...အိမ္ရဲ႕အျပင္ေရာက္ေနၿပီပဲ။ ခင္ဗ်ား ကြၽန္ေတာ့္ကို သခင္ေလးလို႔ေခၚဖို႔မလိုေတာ့ဘူး"
"ကြၽန္ေတာ္ သခင္ေလးနဲ႔စေတြ႔ကတည္းက အဲ့လိုပဲေခၚခဲ့တာပဲေလ..."
"ခင္ဗ်ား စိတ္ဆိုးတုန္းက ေခၚသလိုေလ...ေက်ာ္....အဲ့လိုေခၚ...ေလသံေတာ့နည္းနည္းေပ်ာ့လိုက္ေပါ့ဗ်ာ။ ဟုတ္ၿပီလား။ မနက္ေလာက္ဆို မႏၱေလးေရာက္ၿပီ။ ဘုရားႀကီးဖူးၿပီး မနက္စာစားၾကတာေပါ့။ ၿပီးေတာ့မွ ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းဆီသြားၾကမွာ။ ခင္ဗ်ားအိပ္ခ်င္ရင္ျပန္အိပ္လိုက္ဦး။"
သူကေျပာေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ျပတင္းေပါက္ဘက္ကိုလွည့္ကာ အျပင္က႐ႈခင္းေတြပဲ ၾကည့္ေနလိုက္ေတာ့သည္။ အရာရာ သူ႔စိတ္တိုင္းက်ပါပဲလား။ ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္လိုျဖစ္ေစခ်င္လဲဆိုတာကို ေမးေဖာ္ေတာင္မရ။ တကယ္ဆို ေတဇာကို နားလည္ေအာင္ေျပာျပၾကည့္ရင္ရႏိုင္မွာပါ။ ေျပာသာေျပာရေပမယ့္ ေတဇာကလဲ ကြၽန္ေတာ့္စကားကိုလက္ခံဖို႔ မခံဖို႔ဆိုတာကမေသခ်ာ။ ဘာမွလဲမေတြးတတ္ေတာ့တာမို႔ ဒီအတိုင္းပဲၿငိမ္ေနလိုက္ေတာ့သည္။
မနက္အာ႐ုဏ္ဦးေလာက္မွာ ဘုရားႀကီးကိုေရာက္ခဲ့ၾကသည္။ဘုရားပန္းကပ္၊ ေရႊသကၤန္းကပ္လႉၾကရင္း ဘုရားဝတ္ျပဳၾကသည္။ ေ႐ွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ရမယ့္ ဘဝခရီးလမ္းမွာေအးေအးေဆးေဆးနဲ႔ေလွ်ာက္လွမ္းခြင့္ရရပါလို၏ဘုရား။ ကိုယ့္ဘာသာ အသံတိတ္ဆုေတာင္းလိုက္ရင္း သက္ျပင္းကိုမသိမသာခိုးခ်လိုက္မိသည္။
"သစ္....မနက္စာဘာစားမလဲ..."
"ဟမ္..."
ေဘးနားကေန ႏူးညံ့ေသာေခၚသံထြက္ေပၚလာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ေၾကာင္သြားမိသည္။ ေဘးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ သခင္ေလး။
"ဘာလို႔အဲ့ေလာက္ေတာင္အံ့ၾသေနတာလဲ...အေလ့အက်င့္ျဖစ္ေအာင္အခုကတည္းကေလ့က်င့္ေနတာ။ လာ...သြားၾကမယ္။ မနက္စာစားၿပီးရင္ အဝတ္အစားနဲ႔ လိုတာေတြဝယ္ရမယ္။"
"ဟုတ္သားပဲ....ကြၽန္ေတာ့္အဝတ္အစားေတြမပါခဲ့ဘူး။သက္သက္မဲ့ ပိုက္ဆံကုန္ေနေတာ့မွာပဲ"
"ခင္ဗ်ား အဝတ္အစားေတြပါလဲဝတ္လို႔ရမွာမွမဟုတ္တာ။ လာပါဗ်ာ...."
ထိုင္ေနရာကေနမထေသးေသာ ကြၽန္ေတာ့္ကိုသူကဆြဲထူကာ အတင္းပဲဆြဲသြားေလသည္။
မနက္စာကို နန္းႀကီးသုတ္ႏွင့္ေကာ္ဖီ စားၾကေသာက္ၾကၿပီးေနာက္ shopping center ႐ွိရာဆီ ထြက္ခဲ့ၾကေလသည္။
သူက အသင့္စားအသားငါးဗူးေတြႏွင့္ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ေတြဝယ္ေနတာမို႔
"သခင္ေလး....အဲ့ဒီေလာက္အမ်ားႀကီးက...."
"ဟိုမွာက ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာေနရမလဲမွမသိတာ...တစ္သက္လံုးလဲ ျဖစ္သြားႏိုင္တာပဲေလ...ဟားဟား..."
သူ႔ဘာသာသေဘာက်သလိုရယ္ကာ မုန္႔ေတြေရာင္းတဲ့ဘက္ကိုေလွ်ာက္သြားျပန္သည္။ မုန္႔ထုပ္ေတြတစ္မ်ိဳးၿပီးတစ္မ်ိဳးကို ပါကင္လိုက္ဝယ္ေနေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္လဲဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ ဒီအတိုင္းသူ႔ေနာက္ကလို္က္ခဲ့လိုက္သည္။
Coffee mix ထုပ္ေတြစီထားတဲ့ေနရာကိုေရာက္ေတာ့ ေကြကာအုပ္၊ coffee အမ်ိဳးမ်ိဳး သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ဝယ္ေနတာ အထုပ္၂၀ေလာက္႐ွိသည္။ၿပီးေတာ့မွ အခ်ိဳရည္တန္းဘက္သြားကာ သံဗူးေတြေရာ ဘူးႀကီးေတြပါဝယ္ေနျပန္သည္။ တြန္းလွည္းကတစ္ခုႏွင့္မဆန္႔ေတာ့ ေနာက္တစ္ခုေျပးယူရျပန္သည္။
ေငြ႐ွင္းၿပီးေတာ့ ကားပါကင္႐ွိရာဆီ ဝန္ထမ္းေကာင္ေလးကပါလိုက္ပို႔ရေလသည္။
"အဝတ္အစားဝယ္ဖို႔ေမ့ေနတာပဲ....လာ....ျပန္တက္ၾကမယ္။"
ကားထဲဝင္ထိုင္မလို႔လုပ္ၿပီးကာမွ သူက တံခါးကိုျပန္ပိတ္ကာ ဓာတ္ေလွကားဆီေလွ်ာက္သြားျပန္တာမို႔ ျပန္လိုက္ခဲ့ရျပန္သည္။
အမ်ိဳးသမီးအဝတ္အစားႏွင့္အသံုးအေဆာင္ေတြေရာင္းတဲ့ဆိုင္ထဲကိုသူကဝင္သြားကာ လွည့္ပတ္ၾကည့္ေနေလသည္။ အရင္ကလဲေကာင္မေလးေတြကိုလိုက္ဝယ္ေပးဖူးတယ္ထင္ပါရဲ႕။ သူ႔အတြက္ကေတာ့ဘာမွမထူးျခားပံုပင္။ ကြၽန္ေတာ္လဲမ်က္ႏွာပူပူနဲ႔ပဲသူ႔ေနာက္ကထပ္ၾကပ္မကြာလိုက္ေနရသည္
"ဘာမ်ားကူညီေပးရမလဲ႐ွင္....ဇနီးအတြက္ဝယ္မလို႔ထင္တယ္။ ဆိုဒ္နံပါတ္ေလးေျပာေပးပါ႐ွင္။ ဒီဇိုင္းစံု႐ွိပါတယ္။"
"ဆိုဒ္က သူ႔ဆိုဒ္...ဒီဇိုင္းကေတာ့ ....ဒီတစ္စံု...ဟိုနားကတစ္စံု....ၿပီးေတာ့ ဟိုစင္ထဲက ပံုစံအစံုေပး။ အေပၚေရာေအာက္ေရာပါၿပီးသားမလား။ မပါလဲလိုက္တာနဲ႔တြဲေပးလိုက္။"
သူကေျပာခ်င္ရာေျပာကာ ဖုန္းခလုတ္ေတြႏွိပ္ရင္းထြက္သြားေလသည္။ အေရာင္းစာေရးမေလးက ကြၽန္ေတာ္ကိုၾကည့္ကာ ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္။
"ဟို....သူ႔ရဲ႕ဇနီးက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အႁမႊာမို႔လို႔ပါ။ အခုက အစ္မေနမေကာင္းလို႔လာဝယ္ၾကတာ"
ယံုတာမယံုတာေတာ့မသိ။ စိတ္ကူးထဲေပၚလာသလိုလွည့္ပတ္ေျပာလိုက္ရသည္။ ေကာင္မေလးက ယံုသြားတယ္ထင္ပ။ အခုမွ ဟီးခနဲရယ္ျပကာ
"လာ....အကို....ဒီဘက္လိုက္ခဲ့....ညီမအဆင္ေျပေအာင္လုပ္ေပးပါ့မယ္။"
စားပြဲခံုတစ္ခုနားေခၚသြားကာ အံဆြဲထဲကေပႀကိဳးထုတ္လိုက္ေလသည္။ ၿပီးေတာ့မွ
"အကို....လက္ေလးတစ္ခ်က္ေလာက္ေျမႇာက္ေပးထားပါ။"
"ဗ်ာ..."
"ဟိုအကိုေျပာသြားတဲ့ထဲက ၃စံုက ဒီဆိုင္ကဒီဇိုင္းထုတ္ထားတဲ့ဟာပါ။ အဆင္မေျပတာ႐ွိရင္တစ္ခါတည္းျပင္ေပးလိုက္မလို႔ပါ။ ကိုယ္တိုင္းေလးယူထားခ်င္လို႔..."
"ေျသာ္...ဟုတ္..."
ကြၽန္ေတာ္လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေဘးကိုတန္းေပးလိုက္ေတာ့ ေကာင္မေလးက ေပႀကိဳးနဲ႔ လက္ေတြပခံုးေတြကိုအရင္တိုင္းေလသည္။ အနားကို ပိုကပ္လာကာ ကြၽန္ေတာ့္ခါးမွာေပႀကိဳးပတ္မလို႔အလုပ္
"ရပ္စမ္း...."
"အမေလး..."
ေကာင္မေလးလန္႔ကာေနာက္ဆုတ္သြားသလို ကြၽန္ေတာ္လဲ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးရပ္ေနမိသည္။
"အဲဒါဘာလုပ္ေနတာလဲ။ ေစ်းဝယ္တဲ့လူကုိ ဘယ္လိုဆက္ဆံတာလဲ။ မင္းရဲ႕တာဝန္ခံေခၚလိုက္။ အေရာင္းစာေရးလုပ္ေနၿပီး အဝတ္အစားဆိုဒ္ေတာင္မမွန္းတတ္ဘူးလား။ ဒီလိုဆိုင္မ်ိဳးတစ္ခါမွမျမင္ဖူးဘူး။"
သခင္ေလးကေဒါသတႀကီးႏွင့္ေအာ္ေငါက္ေနေတာ့ ဟိုေကာင္မေလးမ်က္ႏွာက ဇီးရြက္ေလာက္ပဲ႐ွိေတာ့သည္။ ဆူညံသံၾကားလို႔ထင္ပ။ ဝန္ထမ္းေတြပါေရာက္လာၾကေလသည္။
"ကြၽန္မကတာဝန္ခံပါ။ ဘာမ်ားျဖစ္လုိ႔လဲ႐ွင့္..."
"အက်ႌကိုျပင္စရာ႐ွိရင္ျပင္ရေအာင္လို႔ ကြၽန္မက ကိုယ္တိုင္းယူေနတာပါ။အဲ့ဒါကို ဒီအကိုက....."
"အပိုေတြေျပာမေနနဲ႔. ...ခင္ဗ်ားတို႔ဝန္ထမ္းကိုဘယ္လိုလူေတြခန္႔ထားတာလဲ။ ေတာ္ၿပီ....မဝယ္ဘူး။"
"ဒီကအကိုအျမင္မွားတာလဲ ျဖစ္ရင္ျဖစ္...."
"ဘာ...."
ကြၽန္ေတာ္လဲေၾကာင္ၿပီးရပ္ၾကည့္ေနရာမွ သူ႔ကိုသြားဆြဲလိုက္ရသည္။
"သ....ေက်ာ္.....လြန္ကုန္မယ္။"
သခင္ေလးလို႔ေခၚမိေတာ့မလိုျဖစ္သြားေသာပါးစပ္ကိုအျမန္ျပန္ပိတ္ရေသးသည္။ မဟုတ္ရင္သူ႔ေဒါသေတြက ကိုယ့္အေပၚအကုန္ေရာက္လာေတာ့မွာပင္။
"ဟဲ့.....ေက်ာ္ၾကား.....ဘာျဖစ္ေနတာလဲ..."
မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္က သူ႔ကိုေခၚတာၾကားလိုက္ရေတာ့ အားတက္သြားမိသည္။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းဆိုတာထင္ပ။
"ဟာ...ေမသူ.....လုပ္ပါဦးဟာ....နင္တို႔သူငယ္ခ်င္းက ေျပာလို႔မရဘူး။"
ေက်ာင္းတုန္းကအတူတက္ခဲ့ၾကသူေတြမို႔ အကူအညီေတာင္းလိုက္တာျဖစ္သည္။ သူ႔ရဲ႕တျခားကသူငယ္ခ်င္းေတြမဟုတ္လို႔ေတာ္ပါေသးရဲ႕။
"နင္ကလဲျဖစ္လိုက္ရင္ အရာရာနဲ႔အေၾကာင္းေၾကာင္းပဲ..."
"ငါမွားတာမဟုတ္ဘူး။ သူတို႔က....ေတာက္.....ငါကြာ"
"ကိုသြင္သစ္....သူ႔ကိုေခၚသြားလိုက္ေတာ့ ညီမတို႔႐ွင္းလိုက္မယ္။"
"ေအး....ေက်းဇူး"
သူ႔ကုိမႏိုင္မနင္းဆြဲကာ အမ်ိဳးသားသန္႔စင္ခန္းဆီဆြဲေခၚခဲ့ရသည္။ ဒါေတာင္အထဲေရာက္တဲ့အထိ သူကေဒါသမေျပႏိုင္ေသး။
"သခင္ေလး ထင္သလိုမဟုတ္ပါဘူး။ စိတ္ေလွ်ာ့....အင့္..."
သူက ႐ုတ္တရက္တြန္းလိုက္တာမို႔ေက်ာျပင္နဲ႔နံရံကပ္သြားသည္။
"ဘာ....သူတို႔က ခင္ဗ်ားကို ထိေတြ႔ကိုင္တြယ္ေနတာကို ကြၽန္ေတာ္က ေပ်ာ္ေနရမွာလား။ ဘယ္နားကိုထိတာလဲေျပာ....ခင္ဗ်ားရဲ႕ဘယ္နားကိုထိတာလဲ"
ေဘဇင္ကေနေရဖြင့္ကာ သူ႔လက္ႏွင့္ေရကိုယူၿပီးကြၽန္ေတာ့္ လည္ပင္းကိုပြတ္သုတ္ပစ္သည္။
အက်ႌၾကယ္သီးေတြကိုျဖဳတ္ပစ္ကာ ေရေတြႏွင့္ပြတ္သုတ္ျပန္သည္။
"လာ..."
ကြၽန္ေတာ့္အက်ႌတစ္ထည္လံုးလဲေရေတြႏွင့္စိုရြဲေနၿပီျဖစ္သည္။ သူက လူကိုဆြဲသြားျပန္ကာ အိမ္သာအခန္းထဲဝင္လိုက္သည္။ တံခါးကို lock ခ်လိုက္ၿပီးတာႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္ပါးျပင္ကိုသူ ဖိကပ္နမ္းပါေတာ့သည္။
ၿပီးေတာ့ လည္တိုင္...နမ္းရံုနဲ႔အားမရပဲ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းစုပ္ပစ္သည္။ အနီကြက္ေတြထင္က်န္ခဲ့မွာေတာ့ေသခ်ာေလသည္။ ရင္ဘတ္ေတြဆီအထိဆင္းသြားကာ သူ႔အနမ္းတို႔က တရစပ္....ကြၽန္ေတာ့္ရင္ဘတ္ေပၚမွာ စိုစြတ္မႈခံစားရတာမို႔ သူ႔မ်က္ႏွာကိုဆြဲမလိုက္ေတာ့ ....
"သခင္ေလး...."
သူ....သူ...ငိုေနတာလား။ ေယာက်ာ္းပီပီခန္႔ညားေသာသူ႔မ်က္ႏွာမွာ မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းတို႔ကအက်ည္းတန္စြာ...ကြၽန္ေတာ္သိပ္ခ်စ္ရေသာ သူ႔ရဲ႕ပါးခ်ိဳင့္ေလးလဲ ကြယ္ေပ်ာက္လို႔....
ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကိုတင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဖက္လိုက္မိသည္။
"ကြၽန္ေတာ္ကလြဲၿပီး တျခားသူေတြခင္ဗ်ားကိုမထိပါေစနဲ႔....ကြၽန္ေတာ္မႀကိဳက္ဘူး။ အေတြးနဲ႔ေတာင္႐ူးေတာ့မယ္။ ခင္ဗ်ားကိုကြၽန္ေတာ္ပိုင္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေသတဲ့အထိ ခင္ဗ်ားကြၽန္ေတာ့္နားမွာေနရမယ္။ ဒါအမိန္႔ပဲ"
ကြၽန္ေတာ့္ကိုခပ္တင္းတင္းျပန္ဖက္ထားရင္းက သူက ေျပာေနတာျဖစ္သည္။
"ဟုတ္ကဲ့ပါ....ကြၽန္ေတာ့္ကိုသခင္ေလးပိုင္ပါတယ္။ သခင္ေလးႏွင္ထုတ္ရင္ေတာင္ကြၽန္ေတာ္ထြက္မသြားပါဘူး။"
ခဏေနေတာ့မွ အဝတ္အစားေတြသပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္ျပန္ဝတ္ၿပီး အျပင္ထြက္ခဲ့ၾကသည္။
ကြၽန္ေတာ့္႐ွပ္အက်ႌကေရစိုသြားတာမို႔ သူ႔လက္ထဲကဝယ္လာေသာအထုပ္ထဲကတစ္ထည္ကိုဝတ္ေပးေလသည္။
ၿပီးေတာ့မွအျပင္ထြက္ခဲ့ၾကေလသည္။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကို ဖုန္းဆက္လိုက္ေတာ့ မိတ္ကပ္ေတြဝယ္ေနတယ္ဆိုလို႔လိုက္ခဲ့ၾကရျပန္သည္။
"ဆံပင္က ႐ွည္ေနၿပီးသားဆိုေတာ့ ဆံညႇပ္ေလးေတြပဲဝယ္ေတာ့မယ္။"
"စံုေရာစံုရဲ႕လား။ ငါကေပါင္းရမယ့္လူေနာ္။ ဂြမ္းေနဦးမယ္။ ႏို႔အတုေတြဘာေတြေရာဝယ္ခဲ့လား"
သူက ေျပာခ်လိုက္တာမို႔ ကြၽန္ေတာ္ကမ်က္ႏွာပူသြားမိကာ တစ္ဖက္ကိုလွည့္ေနလိုက္သည္။
"ပါပါတယ္ဟယ္။ နင္ကေလ....လွ်ာကို႐ွည္တယ္။ ကိုသြင္သစ္ကိုနင့္ထက္အဆတစ္ရာသာေအာင္ျပင္ေပးမွာ။ ေခ်ာေခ်ာေလးက႐ုပ္ဆိုးဆိုးနဲ႔ေကာင္ကိုယူထားတယ္ဆိုၿပီးေတာ့ကိုျဖစ္ေစရမယ္။"
"စိမ္လိုက္ေလ...."
သူက ပခံုးတြန္႔ရင္းေျပာကာ တျခားဘက္ေလွ်ာက္သြားေလသည္။ သူငယ္ခ်င္းေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ကလဲ ကလစ္ေတြ၊ဆံထိုးေတြကို ကြၽန္ေတာ့္ဆံပင္နဲ႔ကပ္ၾကည့္ၿပီးသေဘာေတြက်ေနေလသည္။
"ၿပီးၿပီလား..."
ခဏေနေတာ့မွသူကေရာက္လာကာ အားလံုးပိုက္ဆံ႐ွင္းၿပီးထြက္ခဲ့ၾကေလသည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြအိမ္ေရာက္ေတာ့...
"ငါတို႔အတြက္ အခန္းေရာ"
"ျပင္ထားၿပီးပါၿပီ။ ေတာ္ေတာ္ေစတနာ႐ွိစရာေကာင္းတဲ့ဧည့္သည္ပဲ"
"ေစတနာမ႐ွိလဲေနေပါ့....ဂ႐ုကိုမစိုက္တာ"
မႏိုင္ႏိုင္ေအာင္ျပန္ေျပာၿပီး အခန္းတံခါးကိုဖြင့္လိုက္ေလသည္။ ၿပီးေတာ့မွ ကြၽန္ေတာ့္ကိုလာျပန္ဆြဲေခၚေလသည္။
"လာ....ေရခ်ိဳးမယ္။"
"ျမန္ျမန္လဲလုပ္ဦးေနာ္။ ကိုသြင္သစ္ကိုက မိတ္ကပ္လိမ္းနည္းေတြဘာေတြျပရဦးမွာ...အဝတ္အစားဝတ္ဖို႔ေရာပဲ"
"နားညည္းလိုက္တာဟာ...."
သူက ျပန္ေအာ္ေျပာၿပီး အခန္းထဲဝင္ကာတံခါးအျမန္ပိတ္လိုက္သည္။ ဒါေတာင္ ေမသူပစ္ေပါက္လိုက္ေသာ ေခါင္းအံုးေလးကပါ အခန္းထဲပါလာေသးသည္။
သူက ရယ္ေနရင္းက ကုတင္ေပၚ လွဲအိပ္လိုက္ေလသည္။
"ဒါနဲ႔ သခင္....ေဆာရီး....ေက်ာ္.....ေမသူတို႔ကိုၾကည့္ရတာတစ္မ်ိဳးပဲေနာ္"
"သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က လင္မယားေတြေလ...ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ေအာင္သြယ္ေပးလိုက္တာ...ဟားဟား...."
"ကြၽန္ေတာ္ ဆက္မတက္ျဖစ္ေတာ့တဲ့ႏွစ္အတြင္း ေတာ္ေတာ္ေျပာင္းလဲသြားတာေပါ့"
"ကြၽန္ေတာ္လို႔မေျပာနဲ႔ေလ....မႏၱေလးသူယူထားလားေမးေနလိမ့္မယ္။"
"ကြၽန္ေတာ္ အသားမက်ေသးလို႔ပါ သခင္ေလး"
"တစ္ခုျပင္ဖို႔ေျပာကာမွ ေနာက္တစ္ခုပါထပ္မွားေနျပန္ၿပီ။ ေတာ္ပါၿပီ။ေရခ်ိဳးၾကမယ္။ ဟိုငွက္မေတြက နားလာပူေနဦးမယ္။"
ေရခ်ိဳးၿပီးၾကေတာ့အျပင္ထြက္လာကာ သူက အိမ္အျပင္ဘက္ထြက္သြားေလသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေတာ့ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္က ဧည့္ခန္းမွာ ပစၥည္းအစံုအလင္ႏွင့္ေစာင့္ေနတာမို႔ ကြၽန္ေတာ္လဲခံုမွာဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
"မ်က္လံုးမွိတ္ထားလိုက္ ကိုသြင္သစ္..."
ကြၽန္ေတာ္လဲ သူတို႔စိတ္တိုင္းက်ထိုင္ေနေပးလိုက္သည္။ မ်က္ႏွာေပၚတစ္ခုၿပီးတစ္ခု လိမ္းေပးကာ ပါးစပ္ကလဲမနားတမ္းေျပာေနသည္။ ဘာၿပီးရင္ဘာလိမ္းရမယ္။ ဘယ္လုိပြတ္ရမယ္ စသည္ျဖင့္ေျပာေနရင္း လိမ္းလဲလိမ္းေပးေနသည္။ တစ္ေယာက္ကလဲ အေနာက္ကေနဆံပင္ေတြကို သိမ္းယူကာစုခ်ည္ေပးေနေလသည္။
ၿပီးေတာ့မွ လည္ပင္းကိုပါ အနည္းငယ္လိမ္းေပးကာ ကြၽန္ေတာ့္ကို သူတို႔အခန္းထဲေခၚခဲ့ၾကေလသည္။
"ကိုသြင္သစ္...အက်ႌခြၽတ္လိုက္ပါလား"
မိ္နးကေလးအတြင္းခံကိုဝတ္ေပးကာ အတုေတြပါထည့္ေပးေလသည္။အနည္းငယ္စိတ္က်ဥ္းက်ပ္သလိုျဖစ္လာတာမို႔ ေခြၽးေတာင္ျပန္ခ်င္ခ်င္။
အေပၚက ဇာအပါးသားေလးႏွင့္အက်ႌကိုဝတ္ေပးမလို႔လုပ္ၿပီးမွ
"အကြက္ေတြကိုလဲ ၾကည့္ဦး....ဟိုမသာကေတာ့ေလ...."
သခင္ေလးကို လွမ္းၿပီးဆဲေနရင္းက တခ်ိဳ႕ေနရာေတြကို မိတ္ကပ္အရည္အနည္းငယ္ယူကာ ဖံုးေပးေနေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္လဲမ်က္ႏွာပူကာ ဘာမွေတာင္မေျပာမိ။
"ကိုသြင္သစ္....ဒီေအာက္ခံဝတ္လိုက္ပါ။ အတုပါပါၿပီးသား။ ဟိုဘက္နားေလးမွာဝတ္လိုက္။ ေမသူတို႔ တျခားဘက္လွည့္ထားပါ့မယ္။"
"အင္း..."
ပုဆိုးဝတ္ထားတာမို႔ေတာ္ေသးတယ္။ အျမန္ေအာက္ကေနစြပ္ကာဝတ္လိုက္သည္။
"ဒါေလးပါ စြပ္ဝတ္လိုက္ပါ။အျပင္ကေစာင့္ေနမယ္ေနာ္။ ၿပီးရင္မွန္ၾကည့္လိုက္ဦး"
အားလံုးဝတ္လို႔ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္မွန္ေ႐ွ႕မွာၾကည့္လိုက္သည္။ ကိုယ့္ဘာသာေတာင္ျပန္အံ့ၾသမိရမလိုပင္။ သူတို႔ရဲ႕မိတ္ကပ္ေတြကပဲစြမ္းလြန္းလို႔လားမသိ။မွန္ထဲကေနမိန္းကေလးတစ္ေယာက္က ကြၽန္ေတာ့္ကိုျပန္ၾကည့္ေနေလသည္။
ကိုယ့္ရဲ႕ ပုဆိုးနဲ႔အက်ႌကိုျပန္ယူကာ အခန္းထဲကထြက္ခဲ့လိုက္ေလသည္။
ေခါင္းေမာ့ၾကည့္လုိက္ေတာ့ သခင္ေလးက ကြၽန္ေတာ့္ကိုေသခ်ာၾကည့္ေနေလသည္။
သခင္ေလးက အနားကိုလာမလို႔ျပင္တာမို႔ ကြၽန္ေတာ္လဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔အခန္းထဲအျမန္ေျပးဝင္လိုက္ေတာ့သည္။
တံခါးကိုပိတ္ဖို႔လုပ္ေပမဲ့ မမီလိုက္။ သခင္ေလးကပါ အခန္းထဲဝင္လိုက္လာေလေတာ့သည္။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Bottom of Form
