King
............
အပိုင္း(၅)
...................
သြင္သစ္
"ဟုတ္ကဲ့....ဦးေလး...ကြၽန္ေတာ္သြင္သစ္ပါ"
"ေတာ္ေသးတာေပါ့....ဦးေလးလဲထင္ပါတယ္။ သားဆိုရင္ဖုန္းကိုင္မွာမဟုတ္ဘူးေလ။ ဒါနဲ႔ သားတို႔ကအခုဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ"
"အဲဒါကေတာ့...သခင္ေလးက...."
"မင္းကိုငါနဲ႔လိုက္ေနပါလို႔ေျပာထားတာေလ သြင္သစ္...အခုမင္းလုပ္ပံုက..."
"ေတဇာ..."
"ဟုတ္တယ္...ငါ ေတဇာပဲ....မင္းတို႔ဘယ္မွာလဲဆိုတာပဲေျပာ...ငါမင္းကိုလာေခၚမယ္"
"ဟို...ငါ...."
"ထန္းရည္ပါဆြဲခဲ့ကြာ...ရြာေရာက္တုန္းေလးေသာက္ရေအာင္..."
ဖုန္းကိုပိတ္မလို႔လုပ္ေပမဲ့ မမီလိုက္ေတာ့။ သြားၿပီ။ အခုေလာက္ဆိုသိသြားေရာေပါ့။
သခင္ေလးက အခန္းထဲဝင္လာတာမို႔ ကြၽန္ေတာ္ဖုန္းကိုင္ေနရက္က ေၾကာင္ၾကည့္ေနမိသည္။ တစ္ဖက္ကဖုန္းခ်သြားသလို သခင္ေလးကလဲ ကြၽန္ေတာ့္လက္ထဲက ဖုန္းကိုယူကာ ပါဝါပါပိတ္ပစ္လိုက္သည္။ သခင္ေလးမ်ားစိတ္ဆိုးသြားၿပီလားလို႔ၾကည့္မိေပမဲ့ သခင္ေလးပံုစံက ဘာမွမျဖစ္သလိုပါပဲ။
"သခင္ေလး....ကြၽန္ေတာ္..."
သခင္ေလးက လွမ္းၾကည့္လိုက္တာမို႔ ကြၽန္ေတာ္ေျပာမယ့္စကားေတြလည္ေခ်ာင္းဝမွာတင္ေပ်ာက္သြားသည္။
"သစ္..."
သခင္ေလးေခၚလို႔လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ သခင္ေလးက လွဲခ်လိုက္ကာ ထိုင္ေနေသာကြၽန္ေတာ့္ေပါင္ေပၚေခါင္းအံုးလိုက္သည္။
"အေဖတစ္ေယာက္က သားတစ္ေယာက္ကို ဘယ္ေလာက္ထိခ်စ္မယ္ထင္လဲ"
သူ႔ဘာသာေရရြတ္ေနသလိုေျပာေနတာမို႔ ကြၽန္ေတာ္လဲဘာမွျပန္မေျပာမိ။
မ်က္လံုးေတြမွိတ္ခ်ထားကာ ျပန္ၿငိမ္သက္သြားသည္။ ကြၽန္ေတာ္က သူ႔ဆံပင္ေလးေတြကိုသပ္တင္ေပးေတာ့ သူက ျပံဳးလိုက္ေလသည္။
ေဘးနားမွာခ်ထားေသာ ကြၽန္ေတာ့္လက္တစ္ဖက္ကိုယူကာသူ႔ရင္ဘတ္ေပၚတင္ထားေလသည္။ ခဏေနေတာ့မွ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြအနားကိုယူလိုက္ကာ နမ္းလိုက္သည္။
"ဒီလိုမ်ိဳးေလးပဲ တစ္သက္လံုးေနခ်င္တယ္ဗ်ာ။"
"စိတ္ခ်ပါ သခင္ေလး....ကြၽန္ေတာ္က သခင္ေလးအနားမွာပဲေနသြားမွာပါ"
"ကိုသစ္က ကြၽန္ေတာ့္ကိုအခုထိနားမလည္ႏိုင္ေသးဘူးပဲ။ ဒါမွမဟုတ္...ကြၽန္ေတာ့္ကိုနာၾကည္းေနတာလား"
"မဟုတ္ပါဘူး သခင္ေလးရဲ႕....ကြၽန္ေတာ္ကအဲ့ဒီလိုျဖစ္စရာလား"
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္ေမးၾကည့္ေတာ့လဲ သခင္ေလးနားမွာ ေက်နပ္ၾကည္ျဖဴစြာေနခ်င္ရံုကလြဲလို႔ တျခားဘာစိတ္ကူးမွမ႐ွိ။
"ဒါဆို ဘာလို႔အခုထိ သခင္ေလးလို႔ေခၚေနတာလဲ"
"သစ္....ႀကိဳးစားၾကည့္ပါ့မယ္"
"ဒါမွေပါ့"
သူက ကြၽန္ေတာ့္လက္ညႇိဳးေလးကို ဖြဖြကိုက္လိုက္ရင္းက ရယ္ေနေလသည္။
"လာ...ေရျမန္ျမန္သြားခ်ိဳးၾကမယ္။ ညေနေစာင္းသြားရင္ မေကာင္းေတာ့ဘူး"
"သစ္က ဒီရြာသားပါေနာ္။ ေက်ာ္က အခုမွေရာက္ဖူးတာကိုမ်ား"
ကြၽန္ေတာ္မ်က္ေစာင္းထိုးမိမလိုျဖစ္ေတာ့ သူက တဟားဟားနဲ႔ေအာ္ရယ္ေနေလသည္။
"ေမသူတို႔ လန္႔သြားဦးမယ္။"
"ဟိုႏွစ္ေကာင္နဲ႔လိုက္သြားတယ္။ ေျခေထာက္ေဗြေပါက္ေနၾကတာေလ။ ကြၽန္ေတာ္သာ သစ္ကိုမခြဲႏိုင္လို႔ေနခဲ့တာ။ ဟိုေကာင္ေတြလာမွေရမခ်ိဳးလိုက္ရပဲေနဦးမယ္။ သစ္က ၿပီးရင္ ျပန္ျပင္ဆင္ရဦးမွာေလ"
"ဟုတ္သားပဲ"
ကြၽန္ေတာ္လဲအခုမွ အျမန္ထကာ ပုဆိုးတစ္ထည္အရင္ေကာက္စြပ္လိုက္ရသည္။
"ကြၽန္ေတာ္ ကူေပးမယ္။"
ကြၽန္ေတာ္အေပၚအက်ႌခြၽတ္လိုက္ေတာ့ သူက အေနာက္ကေန အတြင္းခံကိုခ်ိတ္ျဖဳတ္ကာခြၽတ္ေပးေလသည္။
"အသည္းယားလာၿပီဗ်ာ။ သစ္ကအရမ္းၾကည့္ေကာင္းေနတယ္။"
သူကလည္ပင္းကိုလွမ္းနမ္းလိုက္တာမို႔ တြန္႔ခနဲ ျဖစ္သြားေလသည္။
"ေက်ာ္ကလဲ...ေနာက္မေနပါနဲ႔....ဖယ္ဦး..."
အေနာက္ဘက္လွည့္လိုက္ကာ သူ႔ကို အသာတြန္းလိုက္သည္။ သူ႔ကိုေက်ာေပးၿပီးခြၽတ္ရင္ စိတ္မခ်ရတာမို႔ သူ႔ဘက္ပဲလွည့္ကာ ခြၽတ္လိုက္ရသည္။
သူက ျပံဳးၿပီးၾကည့္ေနရင္းက အနားကပ္လာကာ လူကိုဆြဲမလိုက္ေလသည္။
"ေက်ာ္....ေအာက္ခ်ပါ။ ေခ်ာ္လဲေနဦးမယ္။"
ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာမရပါ။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေရခ်ိဳးခန္းအထိခ်ီသြားကာ ေအာက္ေရာက္မွ ခ်ေပးေလသည္။ ၿပီးေတာ့မွ တံခါးကိုပိတ္လိုက္ေလသည္။
"သံုးဖက္ကာရင္ရတာပဲကို...တံခါးကဘာလို႔ထည့္တာလဲ ေက်ာ္"
"မသိလို႔ေမးေနတာလား"
အလုပ္ပို႐ႈပ္တာေပါ့လို႔ေျပာမလို႔ျပင္ေနတုန္း႐ွိေသးသည္။ သခင္ေလးကအနားကပ္လာကာလူကိုဆြဲဖက္လိုက္သည္။
"ဒီလိုေတြလုပ္မွာမို႔လို႔....လံုေအာင္ကာထားတာ။ သိၿပီလား"
"ဟာ....ေက်ာ္ကလဲ....သူမ်ားေတြျပန္လာေတာ့မွာကို..."
"လာပါေစေပါ့"
သူရယ္ေနရင္းေျပာတာမို႔စေနမွန္းသိပါသည္။ သူက ကြၽန္ေတာ့္ကိုလႊတ္ေပးလိုက္ၿပီး ေရခြက္ကိုလွမ္းကိုင္လိုက္သည္။
"ကြၽန္ေတာ္ ခ်ိဳးေပးမယ္။"
သူကေရေလာင္းမလို႔လုပ္ေတာ့
"ေရလဲပုဆိုးမပါခဲ့ဘူး။ သြားယူလိုက္ဦးမယ္။"
"မယူနဲ႔ေတာ့။ ကြၽန္ေတာ္လဲမပါဘူး။"
သူက ေျပာေျပာဆိုဆို သူ႔ပုဆိုးကိုခြၽတ္ကာ တန္းေပၚလွမ္းတင္လိုက္သည္။ ကြၽန္ေတာ္လဲ တျခားဘက္ကိုမ်က္ႏွာလႊဲထားလိုက္ရေလသည္။ သူဘာလုပ္မလဲဆိုတာကိုသိေနတာမို႔ တိုင္ကီအနားကိုလွမ္းကိုင္ထားလိုက္မိသည္။
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ေအာက္ပိုင္းပါေအးခနဲ ျဖစ္သြားကာ ကြၽန္ေတာ့္ပုဆိုးပါ သူ႔ပုဆိုးေဘးနားကိုေရာက္သြားေလသည္။
သူကပါ ကြၽန္ေတာ့္နားကပ္လာကာ ေရကိုႏွစ္ေယာက္လံုးကိုယ္ေပၚေလာင္းခ်လိုက္ေလသည္။
"ေအးတယ္..."
ကြၽန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းနားကပ္ၿပီးေျပာကာ ပါးကိုပါမထိတထိနမ္းေနေလသည္။
ေရတစ္ခြက္ၿပီးတစ္ခြက္ေလာင္းၿပီး ခဏၾကာေတာ့ သူက ဆပ္ျပာတံုးကိုလွမ္းယူလိုက္သည္။
ကြၽန္ေတာ္အခုထိလႈပ္႐ွားဖို႔ေမ့ေနမိေလသည္။ သူ႔ရဲ႕ညႇိဳ႕ငင္မႈေအာက္မွာ မ႐ုန္းႏိုင္ျဖစ္ေနမိသည္။ သူ႔မ်က္ဝန္းေတာက္ေတာက္ေလးေတြက မျငင္းဆန္ပါနဲ႔လို႔ အမိန္႔ေပးေနသလိုလို...ေတာင္းပန္ေနသလိုလို....။
"သစ္ကသာ ႐ွက္ေနတာ ....ေအာက္ကေကာင္ေတြကရင္းႏွီးေနၾကၿပီ။"
သူက နားနားကပ္ကာေျပာၿပီး ဖြဖြေလးနမ္းလိုက္တာမို႔ ကြၽန္ေတာ္ေတာင့္ခနဲ ျဖစ္သြားသည္။ သူ႔လက္ေတြရဲ႕ ပဥၥလက္ဆန္ဆန္လႈပ္႐ွားမႈေတြထဲမွာ ကြၽန္ေတာ္ရင္ခုန္လိႈက္ေမာေနမိရင္း သူ႔ရဲ႕ လည္တိုင္ကိုသိုင္းဖက္ထားမိေလသည္။
ေရခ်ိဳးလို႔ၿပီးသြားၾကေတာ့ အိမ္ေပၚျပန္တက္ခဲ့ကာ အခန္းထဲဝင္ခဲ့ၾကသည္။
မ်က္ႏွာသုတ္ပဝါထုတ္ကာ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ေပၚျခံဳလိုက္ၿပီး သူ႔အတြက္ပါတစ္ထည္ထုတ္လိုက္သည္။ သူကမယူပဲဒီတိုင္းရပ္ေနတာမို႔ သူ႔ကိုေရအရင္သုတ္ေပးေနရသည္။
"ရၿပီ သစ္"
သူက စြပ္က်ယ္တစ္ထည္ထုတ္ယူကာ အျမန္ဝတ္လိုက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ဘက္ျပန္လွည့္လာသည္။
"ကြၽန္ေတာ္ ၿပီးမွကူသုတ္ေပးမယ္။ အက်ႌအရင္ဝတ္လိုက္ေလ"
ကြၽန္ေတာ့္ဆံပင္ေတြကိုသူက ေနာက္ကိုဆြဲယူကာ မ်က္ႏွာသုတ္ပဝါႏွင့္ထုပ္ပတ္ထားေပးေလသည္။
"ဟိုလိုဟာေတြျပန္ဝတ္ရဦးမွာလား။ မိတ္ကပ္ေတြေတာ့မလိမ္းခ်င္ေတာ့ဘူး"
"ဝတ္တာေတာ့ဝတ္လိုက္ပါ။ မိတ္ကပ္မလိမ္းခ်င္ရင္ သနပ္ခါးလိမ္းေလ။ ကြၽန္ေတာ္လိမ္းေပးမယ္။"
ႏႈတ္ခမ္းဆူမိမလိုျဖစ္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္ပါးေလးကိုဆြဲကာ သူကေျပာေနေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ရယ္ခ်င္လာမိသည္။
"သနပ္ခါးက ႐ွိမွမ႐ွိတာ။"
"႐ွိပါ့ဗ်ာ။ ဟိုေကာင္ေတြက တကူးတကျပင္ေပးထားတာ"
သူကေျပာရင္းႏွင့္ မွန္တင္ခံုပံုစံခံုပုေလးေပၚက ဇေကာေလးကိုလွန္လိုက္ေတာ့ ေအာက္မွာေက်ာက္ပ်ဥ္ႏွင့္သနပ္ခါးတံုးကိုေတြ႕ရေလသည္။
"ခဏေလးေနာ္"
သူက ေရအနည္းငယ္ယူကာ ေသြးေနေလသည္။ ေသြးေနမက်တာမို႔ ခဏခဏေခ်ာ္ေနကာ ၾကာေတာ့သူစိတ္မ႐ွည္ျဖစ္လာေလသည္။ စိတ္ကိုေလွ်ာ့ေနရပံုႏွင့္ သက္ျပင္းေတြခ်ေနေလသည္။
"ေက်ာ္ မလုပ္တတ္ပါဘူး။ သစ္ ဘာသာပဲေသြးၿပီးလိမ္းလိုက္ပါ့မယ္"
"ေသြးေတာ့ေသြး....ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္လိမ္းေပးမွာ"
သနပ္ခါးတံုးကိုေတာ့လက္ထဲေပးေပမဲ့ သူကေတာ့ထိုင္ေနရာမွမထေပ။
ကြၽန္ေတာ္ သနပ္ခါးေသြးလို႔ ၿပီးေတာ့မွ
"ကဲ...လာ....သနပ္ခါးလိမ္းမယ္။"
ကြၽန္ေတာ့ေမးဖ်ားေလးကိုကိုင္ကာပင့္လိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လဲသနပ္ခါးလိမ္းရတာအဆင္ေျပေအာင္လို႔ မ်က္ႏွာေလးကိုေ႐ွ႕တိုးေပးလိုက္ေလသည္။
"ဘယ္လိုလိမ္းရမွာလဲ"
"ဒါဆို ေက်ာ့္ကိုအရင္လိမ္းေပးမယ္။ လာ"
ကြၽန္ေတာ္ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚမွာ သနပ္ခါးပါးပါးေလးတစ္ထပ္လိမ္းေပးလိုက္ေလသည္။
"အဲ့လိုလိမ္းၿပီးမွ ပါးကြက္ကြက္ရမွာ"
"ဟုတ္...."
ေခါင္းေလးညိတ္ကာျပံဳးၿပီးေျဖလိုက္ပံုက ကေလးေလးႏွင့္တူတာမို႔ ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကိုေငးၾကည့္ေနမိသည္။
"ကြၽန္ေတာ္ကေတာ္ေတာ္ေခ်ာလို႔လား။ မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္းၾကည့္ေနတာ။"
သူကစေနေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လဲမ်က္လံုးေတြမွိတ္လိုက္ကာ
"လိမ္းရင္လဲလိမ္းေလ။ ေျခာက္ကုန္ဦးမယ္"
ကြၽန္ေတာ့္ကိုသနပ္ခါးလိမ္းေပးၿပီးေတာ့ သူက ယပ္ခတ္ေပးေနေသးသည္။
"ရပါၿပီ ေက်ာ္ရဲ႕...အက်ႌေတြဝတ္ရဦးမယ္။....ဟူး...."
"ဒါဆိုမဝတ္နဲ႔ေတာ့ေလ...ဒီတိုင္းပဲေနလိုက္"
"မိန္းမအက်ႌေတြမဝတ္ခ်င္ဘူးေျပာတာပါ။ ဒါေပမဲ့လဲ ...."
ကြၽန္ေတာ္က ေအာက္ခံေတြယူလိုက္ကာဝတ္ၿပီးေတာ့သူက ေနာက္ကေနလာဖက္ထားေလသည္။
"ခဏေလးပဲ သည္းခံေပးပါ သစ္ရယ္။ ေနာက္ဆို အဲ့လိုမျဖစ္ေတာ့ပါဘူး"
"အင္းပါ။ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မေနပါနဲ႔ ေက်ာ္ရဲ႕...ေက်ာ့္အတြက္ဆို ဘာပဲလုပ္ေပးရလုပ္ေပးရ ေက်နပ္ပါတယ္"
"ေဟ့ေကာင္ေရ....မိန္းမနားပဲကပ္မေနနဲ႔...လာေတာ့ကြ"
ဟိုေကာင္ေလးေတြအျပင္ကေနျပန္လာကာ လွမ္းေအာ္ေတာ့မွ သူက ကြၽန္ေတာ့္ကိုဖက္ထားတာကိုလႊတ္ေပးကာ ေဘာင္းဘီတစ္ထည္ေကာက္စြပ္ေနေလသည္။
"သစ္လိုက္ခဲ့ဦးမလား။"
"မလိုက္ေတာ့ပါဘူး။ ေက်ာ္လဲ သိပ္မေသာက္နဲ႔ေနာ္။ ထမင္းစားဖို႔ျပင္ထားလိုက္မယ္။"
"ဟုတ္..."
ကြၽန္ေတာ့္ကိုတင္းခနဲတစ္ခ်က္ဖက္ကာ ထြက္သြားေလသည္။
ကြၽန္ေတာ္လဲအဝတ္အစားလဲလိုက္ၿပီး ဟင္းခ်က္ဖို႔ထြက္ခဲ့လိုက္ေလသည္။
"ကိုသြင္သစ္...ေမသူ ကူေပးမယ္ေလ"
"ရပါတယ္။ နည္းနည္းပါးပါးပဲခ်က္မွာပါ။ ၾကက္သားေၾကာ္ နဲ႔ မုန္ညင္းရြက္ေၾကာ္ပဲလုပ္လိုက္ေတာ့မယ္။ ေက်ာ္တို႔ျမည္းဖို႔ လက္ဖက္သုပ္ေလးလဲလုပ္လိုက္မယ္။"
"ေမသူ လက္ဖက္သုပ္ေပးလိုက္မယ္ေလ။"
"ဇင္မာ ထမင္းခ်က္ေပးမယ္။"
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကပါကူေပးတာမို႔ ခဏေလးနဲ႔ၿပီးသြားေလသည္။
"ဟိုေကာင္ေတြကို လက္ဖက္သုပ္သြားပို႔လိုက္ဦးမယ္။"
ေမသူကေျပာကာ ထြက္သြားေတာ့မလို႔လုပ္ေတာ့
"ေက်ာ့္အတြက္ ၾကက္သားေၾကာ္ေလးပါယူသြားေပးပါလား။ တစ္ဝက္ေလာက္က်န္ရင္စားလို႔ရတာပဲ"
"ဟုတ္ကဲ့...ေပးလိုက္ေလ"
ေမသူကထြက္သြားေတာ့မွ
"အကို..."
ဇင္မာကလွမ္းေခၚတာမို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
"အကို...ေက်ာ္ၾကားကိုခ်စ္လား"
"ဘာလို႔အဲ့ဒီလိုေမးတာလဲ"
ခရမ္းခ်ဥ္သီး ငပိခ်က္ခ်က္ဖို႔အတြက္ င႐ုတ္သီးေႁခြေနၾကရင္းက စကားေျပာေနၾကတာျဖစ္သည္။
"ေက်ာ္ၾကားက အကို႔ကို အရမ္းခ်စ္တာပဲေလ။ အကိုကေရာျပန္ခ်စ္လားသိခ်င္လို႔ပါ။ မေျဖခ်င္ရင္လဲရပါတယ္။"
"မေျဖခ်င္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ေျဖသင့္၊မေျဖသင့္စဥ္းစားေနတာပါ။"
"စဥ္းစားေနရတယ္ဆိုေတာ့ အေျဖကမေကာင္းတာတစ္ခုခုမို႔လို႔လား။ မေျပာေကာင္းမဆိုေကာင္း....အကိုက ေက်ာ္ၾကားကိုမုန္း ...."
"ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကို ခ်စ္ပါတယ္။ သူ႔ထက္မပိုရင္ေတာင္ မေလ်ာ့ပါဘူး။"
"ဟုတ္ပါၿပီ။ ဟိုေကာင္ေတာ့ေပ်ာ္ေနေတာ့မွာပဲ။ ေက်ာင္းမွာတုန္းကလဲ အကို႔ကိုပဲတစ္ခ်ိန္လံုးတ ေနတာ။ ေက်ာင္းၿပီးရင္ဖြင့္ေျပာမယ္ဆိုၿပီး ေပ်ာ္ေနတာလဲသူပဲေလ။ အကို႔ကိုခ်စ္တဲ့အေၾကာင္းေတြေျပာေနတာမ်ား ညီမတို႔ေတာင္အျမင္ကပ္ရတဲ့အထိပါပဲ"
ဟင္းခ်က္ေနၾကရင္းနဲ႔ေရာက္တတ္ရာရာေတြေျပာကာ ရယ္ေနမိၾကသည္။
"ကဲ...ငပိခ်က္လဲရၿပီဆိုေတာ့ ေမသူလာရင္ ထမင္းစားၾကမယ္ေလ"
"ေက်ာ္ၾကားကိုမေစာင့္ေတာ့ဘူးလား။"
"သူက အရက္ေသာက္ၿပီးရင္စားခ်င္မွစားမွာေလ။ ထမင္းျပင္ထားမယ္လို႔ေတာ့ေျပာလိုက္တာပါပဲ"
"သစ္နဲ႔အတူတူစားခ်င္တာေပါ့။"
ေနာက္ကေနပခံုးကိုလွမ္းကိုင္လိုက္တာမို႔ လန္႔ကာတုန္သြားမိသည္။
သူက ထိန္းဖက္ထားလိုက္ရင္းက ရယ္ေနသလို ေမသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကလဲရယ္ေနၾကသည္။
"အစ္မ....ကြၽန္ေတာ္တို႔လဲစားမယ္ေနာ္။"
သူ႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကပါ အတူလိုက္လာတာမို႔ အားလံုးထမင္းအတူတူစုစားၾကကာ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကေလသည္။
႐ုတ္တရက္ ေတဇာတို႔ဖုန္းဆက္တဲ့ကိစၥကိုစဥ္းစားမိေတာ့ ရင္ထဲမွာေမာသြားသည္။ သခင္ေလးမ်က္ႏွာေပၚကအျပံဳးေတြကိုေပ်ာက္ပ်က္မသြားေစခ်င္ပါ။ အခုလိုမ်ိဳးအျမဲတမ္းျပံဳးေပ်ာ္ေနတာကိုပဲ ျမင္ခ်င္ပါသည္။
ထမင္းစားၿပီးၾကေတာ့ အိမ္ေ႐ွ႕က ကြပ္ပ်စ္ေလးမွာ ေရေႏြးၾကမ္းအိုးေလးႏွင့္စုထိုင္ေနၾကေလသည္။ သခင္ေလးက ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုလွမ္းဆုပ္ကိုင္ထားသလို ဇင္မာႏွင့္ေမသူတို႔အတြဲကလဲ သူတို႔ဘာသာၿငိမ္သက္ေနၾကသည္။ဟိုေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ကလဲ မိုးေပၚကိုေမာ့ၾကည့္ကာ ဒီအတိုင္းပဲထိုင္ေနၾကသည္။
"ေဟ့ေကာင္....ဒီညေတာ့ ငါတို႔နဲ႔လိုက္အိပ္ရမွာေနာ္။ မိန္းမနားက ေနာက္တစ္သက္လံုးကပ္လို႔ရတယ္"
ဟိုေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္က အိမ္ေနာက္ဖက္ကိုေလွ်ာက္သြားရင္းက လွမ္းေျပာလိုက္တာမို႔
"ေအးပါကြာ...သြားႏွင့္...ငါလာခဲ့မယ္"
"လိုက္သြားလိုက္ေလ...ခဏေနမွ ေမသူတို႔နဲ႔အတူအိမ္ထဲဝင္လိုက္မယ္"
"အင္း....တံခါးေတြေသခ်ာပိတ္လိုက္ဦးေနာ္"
"အင္းပါ..."
"Goodnight...."
နဖူးကိုနမ္းကာ ထြက္သြားတာမို႔ ကြၽန္ေတာ္ျပံဳးလိုက္မိသည္။ လူေတြ႐ွိတဲ့ဟာကို ကဲေနေသးသည္။
ခဏေနေတာ့မွ ကြၽန္ေတာ္တို႔သံုေးယာက္အိမ္ထဲဝင္ခဲ့ၾကၿပီး ေမသူတို႔ကလဲ သူတို႔အခန္းထဲဝင္သြားၾကသလို ကြၽန္ေတာ္လဲ အခန္းထဲဝင္ခဲ့ကာ အိပ္လိုက္ေတာ့သည္။
လူကိုဖက္လိုက္သလိုခံစားရတာမို႔ ကြၽန္ေတာ္လဲျပန္ဖက္ထားလိုက္မိသည္။
"Morning သစ္"
သူ႔ရင္ခြင္ထဲကေနေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ နဖူးေပၚအနမ္းေလးတစ္ပြင့္က်လာေလသည္။
"မနက္ေတာင္ေရာက္ေနၿပီလား။ သစ္ မနက္စာထျပင္ေပးမယ္ေလ"
"အဲ့ဒီေလာက္မိုးမလင္းေသးပါဘူး။ ခဏေလးပဲေစာင့္...၁...၂....၃"
"ေဒါက္...ေဒါက္...ေဒါက္....အိမ္႐ွင္တို႔..."
"ဟာ...အဲ့ဒါ ေတဇာ...."
"႐ွဴး.....ဒီအတိုင္းေလးပဲေန...."
တံခါးကိုတစ္ေယာက္ေယာက္ကဖြင့္ေပးလိုက္ပံုရကာ ေျခသံကတျဖည္းျဖည္းနီးလာေလသည္။
"ေက်ာ္ၾကား..."
အခန္းတံခါးပြင့္သြားကာ ေတဇာက သခင္ေလးကိုေအာ္ေခၚလိုက္သည္။
"ဟ...ဘယ္လိုျဖစ္လာတာလဲ...သူမ်ားလင္မယားအခန္းထဲကိုလက္လြတ္စပယ္ဝင္လာရလား။"
ကြၽန္ေတာ္လဲ သခင္ေလးရဲ႕ရင္ခြင္ထဲ ဒီအတိုင္းပဲၿငိမ္ေနမိသည္။
"သြင္သစ္က ဘယ္မွာလဲ"
"အေနာက္ဖက္ကအိမ္ထဲမွာေလ"
"ေအး....ငါသြားၾကည့္မယ္။ မ႐ွိလို႔ကေတာ့...."
"ခင္ဗ်ားကိုယ္ခင္ဗ်ားဘာထင္ေနလဲ....မယံုရင္သြားၾကည့္လိုက္။ တံခါးေတာ့ျပန္ပိတ္သြား။ အိပ္ေရးပ်က္လို႔"
ေတဇာျပန္ထြက္သြားသံၾကားရေတာ့မွ ကြၽန္ေတာ္လဲသက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ့သည္။
"ခဏေလးျပန္အိပ္ေနလိုက္ဦးေနာ္..."
ပါးကိုဖြဖြေလးနမ္းကာ ေခါင္းေလးပြတ္ေပးကာ ထမလို႔ျပင္ေနတာမို႔
"ေက်ာ္...."
"အင္းပါ။ ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ စိတ္မပူနဲ႔ေနာ္"
သူကထသြားကာ တံခါးကိုပါပိတ္လုိက္သည္။
"ဒီစာကဘာလဲ..."
ေတဇာက ျပန္တက္လာကာ သခင္ေလးကိုလွမ္းေမးေနသည္။
"ေမာင္ေတဇာ....ေဒါသကိုေလွ်ာ့ပါကြာ..."
"မဟုတ္ဘူး အန္ကယ္....ဒီအထိပါလာၿပီးမွ သြင္သစ္ကထြက္သြားတယ္တဲ့လား။"
"သားကိုေမးပါရေစဦး...သား....ေမာင္ေတဇာကိုေသခ်ာေျပာျပလိုက္ပါဦး"
"ဒါ႐ုပ္႐ွင္႐ိုက္ကြင္းမွမဟုတ္တာ....ဟန္ေဆာင္ေနစရာမလိုပါဘူး။ အန္ကယ္ေတြ၊ေမာင္ေတဇာေတြေခၚမေနပါနဲ႔....အေဖနဲ႔သားလိုပဲေခၚၾကေျပာၾကေပါ့"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
