Getting To You (Azucarera Series #2)

Kabanata 7

Kabanata 7

No

Hindi na natapos ang usapan ng mga kaibigan ni Alonzo tungkol sa magiging celebration nila mamaya. Tumatawa lang si Alonzo at nakikisabay sa kanila. Minsan ay iniistorbo pa siya kahit na may kausap na teachers.

"Ano? May celebration ba?" si Margaux, tanong sa mga kaibigan naming kasama sa team.

Tumawa sila at nag-usap saglit. Pagkatapos ng isang text kay Julius, nagdeklara na siya.

"Sa amin! Mamaya!"

Napakurap-kurap ako.

"Hindi ba isang celebration ang inyo kina Lonzo?" si Ella kay Julius.

Tumawa si Julius. "Next time pa ang celebration namin as a team. Outing kami. Ngayon, sa bahay muna tayo. Tuwang tuwa si Daddy sa pagkapanalo, e! Teka lang at iimbitahan ko si Coach!"

Naroon na si Soren kay Alonzo, kausap at binabati. Nang nakalapit si Julius ay sumulyap si Alonzo sa kanyang mga kaibigan at tinapik niya ang balikat ni Julius.

It's not like I can go, anyway. I'm known to have strict siblings. Tuwing may party, alas sais o alas siyete ang curfew ko. Kapag inabot ng alas siyete, si Kuya Manolo na talaga ang susundo sa akin. Pakiramdam niya, sumusobra na ako kung alas siyete nasa labas pa. So I expect I can't come tonight. Even if I ask permission from my parents, my brother and sister doesn't need permission to drag me out of any party for my curfew.

"Hindi yata pupunta. May party kasi sa kanila, e," balita ni Julius pagbalik.

"Tara!" tuwang-tuwa na yaya ni Soren.

Nilingon agad ako ni Margaux. Alam kong alam niya na mahihirapan ako.

"Kahit for dinner lang, Sancha," si Julius na alam din ang curfew ko. "Hindi ba, alas siyete ka naman?"

Ngumiti ako. "Sige, subukan ko. Magpapaalam lang ako."

"Oo nga. Papayag 'yan! Alas siyete, maaga pa nga 'yan, e!" si Soren.

I excused myself to call my parents. Maluwang sila sa akin kaya hindi ako nahirapang magpaalam. Pero nang narinig ko ang tugon ni Dad na si Kuya Manolo ang susundo sa akin, alam ko na ang ibig sabihin noon.

Kahit na gusto nila akong pagbigyan sa gusto ko, may halong takot pa rin sila para sa akin. They both leave the discipline to my ruthless brother.

"Payag naman daw pero 'yon nga... may curfew ako," sabi ko.

Napansin kong paalis na sina Alonzo at mga kaibigan niya. Levi del Real was in their crowd pero nanatili sa gym at ang mga lowerclassmen na ang kausap.

"Maaga naman maghahanda sa bahay kaya ayos lang 'yan!" si Julius.

Alas singko pa raw ay magsisimula na ang salu-salo sa mansiyon nina Julius. Kaya naman papunta na kami roon. Si Ella ay sa sasakyan ni Margaux sumabay at mag-isa naman ako sa akin.

Napaangat ako ng tingin nang nakitang dadaan kami sa isang major road sa Altagracia. Alam ko rin kasi na ang bahay ng mga Salvaterra ay naroon sa street na iyon.

Their manor is a large and spanish-style old house. Malawak ang frontyard na nalalatagan ng mayamang damo at napaliligiran ng mga halaman. Hindi pa ako nakakapasok sa bahay nila pero galing sa labas, makikita mong malawak din ang backyard ng bahay. It is one of the largest lot that sits on the major road of this town. Pangalawa lang ang noong bahay din na naging grocery store na sa corner ng kabilang street.

Ang alam ko, matagal nang taga rito ang mga Salvaterra. Narinig ko nga noon na may lupain sila sa labas ng Altagracia na naging parte na rin yata ng azuarera namin. Kinailangan ng pera ng mga ninuno niya at hindi na makakaya ang pagpapatayo ng sarili kaya sa huli'y ibinenta na. Now their only property is that large old house on that major highway.